zondag 30 januari 2011
Let my people go
De wereld lijkt in brand te staan. Het domino-effect, destijds berucht van Vietnam, Laos en Cambodja, lijkt nu in het Midden Oosten van toepassing. De volksopstand in Tunesië was succesvol, nu lijken Egypte, Jemen en Jordanië te volgen, terwijl de onrust overal lijkt toe te nemen.
Dit doet natuurlijk aan de val van de Berlijnse muur met de val van de DDR denken of nog veel eerder: de Franse Revolutie of Russische revolutie van Vladimir Ilitsj Lenin of de Chinese revolutie van Mao Zedong, eerder ook Mao Tsje-Tung genoemd. Dit heeft ook alles te maken met het huidige nternet-tijdperk met z’n tweets en twitters en z’n Wiki-Leaks, waarbij iedereen blijkbaar alles van elkaar lijkt te weten. In vroegere tijden kon er met de waarheidsvinding volop gemanipuleerd worden, denk aan de aanpak van Joseph Goebbels in Hitler Duitsland. Macht bevond zich in strikt gesloten bolwerken en de propagandamachines draaiden op volle toeren. Nu is alles anders geworden en zelfs Noord Korea laat, al is het nog mondjesmaat, de vrije pers toe als er een wisseling is van de macht. De Egyptische president Hosni Mubarak stond altijd garant voor stabilisatie in de regio, maar werd er wel van buitenaf, met inbegrip van bondgenoot Verenigde Staten en ook Europa echt kritisch gekeken naar de zelfverrijking en corruptie? Het uit eigen kringen van vaste getrouwen steeds maar aanvullen, de uit het aloude democratische Griekenland bekende staatsvorm coöptatie, een vertrouwd verschijnsel in Egypte. Dat kennen we ook hier in Nederland, al wordt het wat subtieler “the old boys network”genoemd.
Hoe kan het anders dat vaste vertrouwelingen van Rutte en Verhagen van de een op de andere dag tot ministers en staatssecretarissen worden gepromoveerd. Dan kunnen het ook brokkenpiloten worden en daarvan getuigt al zo’n overspannen reactie van minister Uri Rosenthal van Buitenlandse Zaken op de doodstraf van Zahra Bahrami in de zelfstandige rechtstaat Iran. Doodvonnissen zijn helaas schering en inslag in vele landen, waarbij overigens ook de Verenigde Staten, China en Zuid Korea en daar hoor je opvallend weinig politici over. Komt er een dubbel paspoort om de hoek kijken met een Nederlandse relatie, dan wordt er moord en brand geschreeuwd. Het “dappere” Nederland bevriest zelfs alle contacten met Iran. Zullen ze in Teheran nu echt van onder de indruk zijn? Dit lijkt op selectieve verontwaardiging van Rosenthal, die beter op z’n plek lijkt bij het COT, die zich met andere rampen bezig houdt.
Terug naar walking with the Egyptians, dat doet denken aan het verzet tegen de farao’s van destijds. “Let my people go”, dat was destijds de boodschap van Mozes en Aäron, toen het Joodse volk werd onderdrukt. Nu moet de macht weer aan het volk komen, maar ook nodig zijn leiders met gezag. De westerse landen en ook Europa moeten zich ook uitspreken voor democratie, want in deze tijd met globalisering en z’n digitale revolutie ligt steeds meer open op straat. Dat biedt ook weer nieuwe kansen, want verantwoording afleggen en openheid horen bij een eigentijdse democratie. In het Midden Oosten zijn het niet alleen de belangen van Israël, die veilig gesteld moeten worden. Het gaat vooral om het tot recht komen van de belangen van meerdere volkeren en een doorlopend vredesproces. Op een nieuwe clash tussen Israël en de omliggende volkeren zit niemand te wachten. De Verenigde Naties moeten daar echt op investeren en wel zo snel mogelijk.
Vanaf het onrustige wereldtoneel terug naar Twenterand. De onrust rondom de langdurige absentie van CDA-raadslid Simone Boerkamp duurt maar voort. De voorzitter Huib Eshuis en fractievoorzitter Jan Kuilder hebben haar liefdesrelatie met een oud CDA-wethouder op vooral indirecte wijze scherp veroordeeld. Formeel wordt verwezen naar een recente motie van de landelijke CDA, die zoveel zegt, dat negatief voorbeeldgedrag moet leiden toe het beëindigen van de politieke loopbaan. De bal wordt nu heel opzichtig bij Simone Boerkamp neergelegd en dat lijkt me niet zo verstandig. Het is een voorbeeld van halfslachtig beleid en zelf de handen wassen in onschuld. Simone heeft nu een tijdelijke time-out gevraagd en is niet in staat om momenteel het raadslidmaatschap in te vullen.
Frouwke Bramer-Hegen uit Vriezenveen, intussen ook benoemd tot vice-voorzitter van het CDA Twenterand, valt in voor de periode 22 januari tot 12 mei. Hoe dit eindigt, weet ik niet. Wel lijkt dit weer op imagoschade voor het CDA Twenterand en daar is niemand mee gediend. De politiek is gebaat bij rust en vertrouwen en kan zich het beste bezig houden met zaken waar het werkelijk om gaat: welvaart en welzijn voor de burgers.
Gemeentebelangen Twenterand spreekt van een uitgedund bestuur, doordat kaderleden zijn gepromoveerd tot raadsleden. Dan maar familieleden in het bestuur benoemen, zoals dochters en echtgenoten en dat lijkt men niet zo’n handige zet. Is de kweekvijver zo klein of wordt voor de makkelijkste weg gekozen? Ook hier geldt dat coöptatie in de “Ons kent ons-sfeer” op den duur altijd verkeerd uitpakt.
Zeker is wel dat Levend Vroomshoop haar vitaliteit blijft bewijzen. Het bronzen kunstwerk “De levende Piramide” in de Koele is nu in eigendom van deze stichting. Verleden en heden worden door de verschillende generaties met elkaar verbonden en er staat nog heel wat op stapel. De actieve club van voorman Bert Dorresteijn gaat niet haar lauweren rusten, nu het standaardboek “Levend Vroomshoop” zo’n megasucces is geworden. Een dialectavond, historische wandel en fietsroutes, een fotokalender en nog veel meer zaken staan op het programma. Ook op andere wijzen worden de cultuur in Twenterand en ook in Vroomshoop vanuit de gemeente en vrijwilligers bevorderd, ook wat de kleinkunst betreft. Dat is goed, want dan komt een gemeenschap pas echt tot bloei. Tot slot nog even het gegeven dat meer dan 50.000 bezoekers blijkbaar de pennenvruchten van Hendrik van der Scholle hebben gevolgd. Het was tot mijn genoegen en dank voor de stimulerende reacties van de lezers en de prima samenwerking met onze Amerikaanse Vroomshoper Jan Kassies.
maandag 24 januari 2011
Slechts de allerwijsten en de allerdwaasten veranderen nooit van mening
Vandaag, 24 januari, werd Vroomshoop opgeschrikt door een ongeluk bij de Tonnendijkbrug met drie gewonden. Nog steeds zijn verkeerslichten daar een brug te ver. Bijna ongelukken tellen niet mee en echte ongevallen zijn er te weinig in aantal, zo oordeelden al jarenlang de verkeersdeskundigen van de provincie Overijssel. Al voor de oorlog met relatief weinig verkeer was dit een levensgevaarlijke situatie. De ouderen herinneren zich vast nog wel de slachtoffers, die zelfs wel eens in het kanaal belandden en voor hun leven waren getekend. Zo hoorde ik afgelopen weekend nog een verhaal over de toenmalige dokter Visscher, die, met zijn auto komend van de Oranjestraat, werd geschept door een bus. Tegenwoordig krijgt Vroomshoop als regionaal koopcentrum heel veel aan verkeer te verstouwen en bij de viersprong bij de Tonnendijkbrug is het vaak ontzettend druk en gevaarlijk en dat wordt steeds gekker. Als brugwachter kan ik dat met eigen ogen zien. Dit lijkt me een mooi item voor de aanstaande provinciale verkiezingen. Het licht springt op rood en op groen en in Vroomshoop is altijd wat te doen. Wie weet kan ”onze” kandidaat Henk Kerkdijk daar wat aan doen.
Ja, er werd op mijn vorige column gereageerd op de term “onze”. Daarmee geef ik aan dat Henk Kerkdijk uit Vroomshoop komt, niets meer en niets minder. Als dat onze Florijntje geldt, geldt dat in dezelfde mate. Het probleem is, denk ik, dat Henk Kerkdijk niet altijd “onze” mening over de LOG verkondigt. Confucius zei het al: slechts de allerwijsten en de allerdwaasten veranderen nooit van mening. Henk Kerkdijk en ook Florijntje behoren volgens mij niet tot beide categorieën. Dat betekent elkaar voorzien van of soms bestoken met argumenten. In die sfeer kun je het beste met elkaar de degens kruisen. En bedenk dan altijd: beter gekwetst door de waarheid dan getroost door een leugen.
De CDA-fractie van Twenterand is echt met een navelstreng aan de gemeenschap verbonden. Jan Kuilder c.s. spannen zich in voor het behoud van de verloskundige afdeling in het streekziekenhuis in Almelo. De fractie vroeg aan het college hoeveel kilometer het extra naar Hengelo rijden is. Hebben die fractieleden dat dan niet snel opzoeken op hun gemeentecomputers, denk ik dan. Maar goed: de bezorgdheid van de bevolking wordt gedeeld en dat is goed. Het antwoord van het college was de voortzetting van een geboortegolf aan protesten, die ten slotte aanspoelt bij minister Edith Schippers van Volksgezondheid, Welzijn en Sport. Geen ontsluiting van Hengelo, zo was het verlossende “persbericht” van ook andere protesterende gemeenten in de regio Twente. De gemeente Twenterand is een levensloopbestendige gemeente, nog voor de wieg tot het graf zijn de burgers verzekerd van hulp en bijstand. Toch is een misverstand snel geboren, alsof het alleen om kilometers gaat. Nee, het gaat om ordinaire marktwerking in de gezondheidszorg en een bewuste ministeriële keuze om specialistische hulp daar neer te leggen, waar de ziekenhuizen dat het beste kunnen. De specialisten zien hun kans schoon, nu Ab Klink de deur is gewezen en het in stand houden van hun salarisniveau zorgt weer voor vermindering en spreiding van het aanbod aan gezondheidszorg. Hengelo kan nog en nog belangrijker: Hardenberg is er ook nog! Dat was echt een verlossend bericht en het Röpcke Zweers Ziekenhuis plaatste nog net geen wervende advertentie voor de aanstaande moeders in Twenterand: met de tekst ”U wordt verlost van elke discussie, het bevalt u hier zeker!”
Als je enige gereedschap een hamer is, ziet elk probleem eruit als een spijker. Daarom is mijn suggestie de oplossing van dit probleem niet alleen te zoeken in afstanden tussen Almelo en Hengelo. Nee, Hardenberg heeft ook zeker op veilige afstand wat te bieden en daar wordt al een gastvrije huiskamer aangeboden om omringd door vakkundige verloskundigen in alle rust te bevallen.
Landelijk is er geen rust aan het politieke front. Provinciale lijstrekker Hero Brinkman van de PVV voorspelt dat er over afzienbare tijd moslima’s met hoofddoekjes niet mee mogen reizen met de bus of trein. Deze uitspraak is staatsgevaarlijk en kan een tijdvak inluiden van discriminatie om ras of geloof. Inderdaad: dat hebben we 70 jaar geleden eerder mee gemaakt. Gelukkig gedogen we de PVV slechts, de beweging, die het recht op vrijheid vooral zichzelf gunt. Maar wat is het dan ontstellend hypocriet van regeringspartijen als VVD en CDA om dergelijke oorlogstaal niet ter discussie te stellen. Dan kan Brinkman duidelijk gemaakt worden, dat zo’n uitspraak bevolkingsgroepen onnodig kwetst en niet verbindt, integendeel.
Kijken we wereldwijd: de aanslag van vandaag op Domodedovo Airport bij Moskou bewijst dat terroristen nog altijd (te) vrij spel hebben. Goed dat in internationaal verband wordt samen gewerkt om dat te bestrijden. Maar wek nu niet de indruk dat we constant alleen maar in oorlog zijn met terroristen en dat er geen andere problemen spelen. Zoals de onrechtvaardige verdeling van kennis, macht en inkomen in deze wereld. Het is te hopen dat de Amerikaanse president Barack Obama en zijn Chinese ambtsgenoot Hu Jintao daar vooral over hebben gesproken.
Ik hoop dat Obama niet alleen “Hoe?” heeft gevraagd, maar dat er samen naar wegen wordt gezocht om de welvaart en het welzijn meer wereldwijd te delen. Dat zal op de duur ook terroristen ontmoedigen. Dan is er veel gewonnen, wie wil dat nu niet?
maandag 17 januari 2011
Douwe Elsinga: de toon maakte de muziek
Al is mijn stem gebroken
Mijn adem zonder kracht
Het lied op and’re lippen
Draagt mij dan door de nacht.
Dit zijn doorleefde woorden, passend bij een markante Vroomshoper, bij wie de toon de muziek maakte. Douwe Elsinga is ons op de leeftijd van 94 jaar ontvallen. Na een lang en gelukkig huwelijk woonde de geboren Fries op het laatst van zijn werkzaam leven in het Liefferdinck in Den Ham. Wie herinnert hem niet als bespeler en pleitbezorger van het Van Dam-orgel in de Hervormde kerk van Vroomshoop en als dirigent van het seniorenkoor Jubilate. Dat deed Douwe Elzinga met veel liefde en inzet tot op hoge leeftijd, net zoals hij z’n beste krachten gaf aan de Coöperatieve Boerenbond langs het kanaal in Vroomshoop. Zijn vriendelijkheid was alom bekend, maar ook zijn doorzettingsvermogen, zijn zangkwaliteiten, zijn aimabele instelling, z’n gemeenschapszin en zijn inzet voor anderen, dat in alle bescheidenheid.
Als Douwe dit ook had kunnen lezen zou hij vast heel nuchter zeggen: “Het kan wel wat minder, ik deed gewoon mij n plicht”. Mensen, die zo leven en werken moeten we koesteren, want het lijkt erop dat ze zeldzamer worden. In 2009 nog onthulde Douwe Elsinga het kunstwerk de levende piramide, waarbij hij dat namens de oudste generatie Vroomshopers deed. Ik zie hem nog komen, leunend op een stok, maar met een ongebroken geest. Moge zijn vrouw Sytske, zijn kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen de kracht krijgen om dit verlies een plaats te geven, dat in dankbare herinneringen.
In hetzelfde Den Ham zong het mannenkoor Vroomshoop zaterdagavond het hoogste lied in een prima bezette hervormde kerk. Onze eigen gevleugelde muziekvirtuoos Gezinus Veldman trok alle registers open en oud-Vroomshoper Joost Visser sloeg weer heel vakkundig z’n slag. Wat hebben we toch talenten ons midden. Adriaan Stoet zorgde met z’n viool voor de gevoelige snaar en Nico Rousseau zong à la Lex Goudsmit uit Anatevka. “Als ik toch eens rijk was”gold ook voor de 13 mannen, die in maart 1951 het christelijk mannenkoor Vroomshoop hebben opgericht. Een van hen, Bertus Westera, de zoon van de beurtschipper van de Noorderweg, is nog altijd lid, geweldig toch. De oer-Vroomshoper Bertus woont nu samen met z’n vrouw in het verbouwde oude gemeentehuis in Den Ham en hij staat symbool voor het vitale koor met meer dan honderd zanglijsters. Een groot deel bestaat uit Hammenaren, die het merakels goed kunnen vinden met de “Knaalsen”.
Voorman John de Vries, ook al langs het kanaal wonend, refereerde nog even aan de “Hoekse en Kabeljouwse” twisten van weleer met gemeentehuis en zwembad in dubieuze hoofdrollen. Dat is in een haast al ver verleden en de harmonie tussen de bewoners van Brinkdorp en Kanaaldorp is tegenwoordig volop aanwezig. Voorbeelden zijn naast het koor de vogelclub Kleur en Fleur, de oudheidkundige vereniging, de basketbalvereniging Onder Eén Hoedje en de stichting Ons Erfgoed. Zelfs in de werkgroep canonbeschrijving wordt samen geschiedenis geschreven. Maar vergis je niet. Toen onlangs Joke Kottier uit Vroomshoop geschrokken meldde dat het zwemmen in De Stamper meer dan 40% duurder werd en het tijd wordt voor twee zwembaden, kwamen er direct alweer felle reacties. Er moet nog heel wat water door het kanalen en de Linderbeek gaan voordat er een zwembad wordt gesloten. Burgemeester Cornelis Visser kent nog een zware missie om het Twenterand-gevoel boven water te krijgen.
Over water gesproken: het grote centrumplan van Vroomshoop ligt nu ter inzage en de belanghebbenden moeten nu echt met hun water naar de dokter. Hopelijk is het niet te druk op het (in)spreekuur, anders wordt het: Help: de dokter verzuipt. We zien samen naar het gezondheidscentrum, de sporthal, het theater, de brede school en andere voorzieningen uit.
Mijn voorspelling van vorige week dat het giftige muisje van Moerdijk een grote staart zou krijgen, komt uit. Burgemeester “dieniet” Denie is geheel van slag en ruimt het veld. Dat lijkt me best een aardige man, maar is qua communicatie echt rampzalig. Het kan me werkelijk geen “moer”schelen of hij nou van CDA-huize is, of dat hij van de PvdA is. In dergelijke kleine gemeenten heb je echt geen politieke benoemingen en een goed burgemeester staat juist boven de partijen. De reacties op mijn vorige column doen mij denken aan een soort hokjesgeest, waar we juist vanaf moeten. Met name de Telegraaf van rechts en wakker Nederland doet daar aan mee.
Als je de reacties van al die gefrustreerde anonieme lieden op internet leest, denk je wel eens: het wordt tijd dat er leerplicht tot en met 21 jaar komt. Geert Wilders lijdt helemaal aan paranoia te lijden en wil zelfs al een verzoenende katholieke leraar, die en pleidooi houdt voor het offerfeest voor leerlingen met een Islamitische achtergrond, op staande voet ontslaan. Griezelig, de Berufsverbote komen terug en dit met de rug naar elkaar staan doet het ergste vermoeden.
Natuurlijk moet de huidige gedoogcoalitie aan een meerderheid worden geholpen via de Provinciale verkiezingen. Niks gen discussies over varkensflats, het is weer als vanouds een variant op Animal Farm. Inderdaad: het gaat om de macht. Jammer toch eigenlijk, want het moet toch echt over provinciale thema’s gaan als economie, ruimtelijke ordening, infrastructuur en cultuur. We hopen dat we onze Henk Kerkdijk zich goed laat gelden. Dat zonder de oude politiek. Het CDA minachtte kort geleden nog aan de ene kant kritische oudere leden, maar brengt opeens een “mastodont” als Eelco Brinkman in stelling. Gaat het om de provincies? Nee, het gaat om zoveel mogelijk zetels in de Eerste Kamer.
Maar goed, ondanks alle gebreken nog liever onze democratie dan die in Tunesië van Zine El Abidine Bel Ali Alie en zijn vele rovers. Die wrede machthebber gooide de handdoek en vetrok naar Saudië Arabië. Gelukkig hebben we nog daar nog onze standvastige ambassadeur Carolien Weijers, die vorige week op radio 1 formeel verklaarde dat het inderdaad wel wat onrustig was, zand erover. Deed me aan de schrijver Erich Maria Remarque denken: “Im Westen nicht Neues”. Ambassades met al dat blauwe bloed en al die tea-en champagneparty’s zijn niet meer van deze tijd, een consulaat is genoeg. Wat kan er op zoiets bezuinigd worden. Dat voel je op je klompen aan, en laat ik het weinig diplomatisch zeggen: daar is geen WikiLeaks voor nodig.
Mijn adem zonder kracht
Het lied op and’re lippen
Draagt mij dan door de nacht.
Dit zijn doorleefde woorden, passend bij een markante Vroomshoper, bij wie de toon de muziek maakte. Douwe Elsinga is ons op de leeftijd van 94 jaar ontvallen. Na een lang en gelukkig huwelijk woonde de geboren Fries op het laatst van zijn werkzaam leven in het Liefferdinck in Den Ham. Wie herinnert hem niet als bespeler en pleitbezorger van het Van Dam-orgel in de Hervormde kerk van Vroomshoop en als dirigent van het seniorenkoor Jubilate. Dat deed Douwe Elzinga met veel liefde en inzet tot op hoge leeftijd, net zoals hij z’n beste krachten gaf aan de Coöperatieve Boerenbond langs het kanaal in Vroomshoop. Zijn vriendelijkheid was alom bekend, maar ook zijn doorzettingsvermogen, zijn zangkwaliteiten, zijn aimabele instelling, z’n gemeenschapszin en zijn inzet voor anderen, dat in alle bescheidenheid.
Als Douwe dit ook had kunnen lezen zou hij vast heel nuchter zeggen: “Het kan wel wat minder, ik deed gewoon mij n plicht”. Mensen, die zo leven en werken moeten we koesteren, want het lijkt erop dat ze zeldzamer worden. In 2009 nog onthulde Douwe Elsinga het kunstwerk de levende piramide, waarbij hij dat namens de oudste generatie Vroomshopers deed. Ik zie hem nog komen, leunend op een stok, maar met een ongebroken geest. Moge zijn vrouw Sytske, zijn kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen de kracht krijgen om dit verlies een plaats te geven, dat in dankbare herinneringen.
In hetzelfde Den Ham zong het mannenkoor Vroomshoop zaterdagavond het hoogste lied in een prima bezette hervormde kerk. Onze eigen gevleugelde muziekvirtuoos Gezinus Veldman trok alle registers open en oud-Vroomshoper Joost Visser sloeg weer heel vakkundig z’n slag. Wat hebben we toch talenten ons midden. Adriaan Stoet zorgde met z’n viool voor de gevoelige snaar en Nico Rousseau zong à la Lex Goudsmit uit Anatevka. “Als ik toch eens rijk was”gold ook voor de 13 mannen, die in maart 1951 het christelijk mannenkoor Vroomshoop hebben opgericht. Een van hen, Bertus Westera, de zoon van de beurtschipper van de Noorderweg, is nog altijd lid, geweldig toch. De oer-Vroomshoper Bertus woont nu samen met z’n vrouw in het verbouwde oude gemeentehuis in Den Ham en hij staat symbool voor het vitale koor met meer dan honderd zanglijsters. Een groot deel bestaat uit Hammenaren, die het merakels goed kunnen vinden met de “Knaalsen”.
Voorman John de Vries, ook al langs het kanaal wonend, refereerde nog even aan de “Hoekse en Kabeljouwse” twisten van weleer met gemeentehuis en zwembad in dubieuze hoofdrollen. Dat is in een haast al ver verleden en de harmonie tussen de bewoners van Brinkdorp en Kanaaldorp is tegenwoordig volop aanwezig. Voorbeelden zijn naast het koor de vogelclub Kleur en Fleur, de oudheidkundige vereniging, de basketbalvereniging Onder Eén Hoedje en de stichting Ons Erfgoed. Zelfs in de werkgroep canonbeschrijving wordt samen geschiedenis geschreven. Maar vergis je niet. Toen onlangs Joke Kottier uit Vroomshoop geschrokken meldde dat het zwemmen in De Stamper meer dan 40% duurder werd en het tijd wordt voor twee zwembaden, kwamen er direct alweer felle reacties. Er moet nog heel wat water door het kanalen en de Linderbeek gaan voordat er een zwembad wordt gesloten. Burgemeester Cornelis Visser kent nog een zware missie om het Twenterand-gevoel boven water te krijgen.
Over water gesproken: het grote centrumplan van Vroomshoop ligt nu ter inzage en de belanghebbenden moeten nu echt met hun water naar de dokter. Hopelijk is het niet te druk op het (in)spreekuur, anders wordt het: Help: de dokter verzuipt. We zien samen naar het gezondheidscentrum, de sporthal, het theater, de brede school en andere voorzieningen uit.
Mijn voorspelling van vorige week dat het giftige muisje van Moerdijk een grote staart zou krijgen, komt uit. Burgemeester “dieniet” Denie is geheel van slag en ruimt het veld. Dat lijkt me best een aardige man, maar is qua communicatie echt rampzalig. Het kan me werkelijk geen “moer”schelen of hij nou van CDA-huize is, of dat hij van de PvdA is. In dergelijke kleine gemeenten heb je echt geen politieke benoemingen en een goed burgemeester staat juist boven de partijen. De reacties op mijn vorige column doen mij denken aan een soort hokjesgeest, waar we juist vanaf moeten. Met name de Telegraaf van rechts en wakker Nederland doet daar aan mee.
Als je de reacties van al die gefrustreerde anonieme lieden op internet leest, denk je wel eens: het wordt tijd dat er leerplicht tot en met 21 jaar komt. Geert Wilders lijdt helemaal aan paranoia te lijden en wil zelfs al een verzoenende katholieke leraar, die en pleidooi houdt voor het offerfeest voor leerlingen met een Islamitische achtergrond, op staande voet ontslaan. Griezelig, de Berufsverbote komen terug en dit met de rug naar elkaar staan doet het ergste vermoeden.
Natuurlijk moet de huidige gedoogcoalitie aan een meerderheid worden geholpen via de Provinciale verkiezingen. Niks gen discussies over varkensflats, het is weer als vanouds een variant op Animal Farm. Inderdaad: het gaat om de macht. Jammer toch eigenlijk, want het moet toch echt over provinciale thema’s gaan als economie, ruimtelijke ordening, infrastructuur en cultuur. We hopen dat we onze Henk Kerkdijk zich goed laat gelden. Dat zonder de oude politiek. Het CDA minachtte kort geleden nog aan de ene kant kritische oudere leden, maar brengt opeens een “mastodont” als Eelco Brinkman in stelling. Gaat het om de provincies? Nee, het gaat om zoveel mogelijk zetels in de Eerste Kamer.
Maar goed, ondanks alle gebreken nog liever onze democratie dan die in Tunesië van Zine El Abidine Bel Ali Alie en zijn vele rovers. Die wrede machthebber gooide de handdoek en vetrok naar Saudië Arabië. Gelukkig hebben we nog daar nog onze standvastige ambassadeur Carolien Weijers, die vorige week op radio 1 formeel verklaarde dat het inderdaad wel wat onrustig was, zand erover. Deed me aan de schrijver Erich Maria Remarque denken: “Im Westen nicht Neues”. Ambassades met al dat blauwe bloed en al die tea-en champagneparty’s zijn niet meer van deze tijd, een consulaat is genoeg. Wat kan er op zoiets bezuinigd worden. Dat voel je op je klompen aan, en laat ik het weinig diplomatisch zeggen: daar is geen WikiLeaks voor nodig.
zondag 9 januari 2011
Het jaar van de keuzes
We gingen samen over de drempel: gelukkig Nieuwjaar!
Een bekende babyboomer werpt vanwege het bereiken van z’n 65-jarige leeftijd de handdoek in 2011. Bert Meulman treedt per 1 september terug als burgemeester van Hardenberg. Meulman wil jonge bestuurders gaan opleiden en in de Roskam ziet Han Pape nog een andere opmerkelijke rol voor de oud-Vroomshoper en oud-burgemeester van Den Ham weg gelegd. Hij moet geheel bestuurlijk Twente een gezicht geven en dat als een soort supervisor. Op de nieuwjaarsrecepties van de Twentse gemeenten werden heel wat woorden en bespiegelingen gewijd aan verdergaande samenwerking tussen die gemeenten onderling. Zo “doet” Hardenberg het met Ommen. De stedenband Almelo-Hengelo-Enschede moet weer nieuwe impulsen krijgen en ook gaat Hellendoorn samen werken met Wierden en Rijssen-Holten. En Twenterand? Daarover wordt in alle talen gezwegen. Burgemeester Cornelis Visser pleitte voor hoger opgeleiden, op zich niks mis mee. Ook is het goed om meer aan het gezamenlijke Twenterand-gevoel, wat dat dan ook is, te werken. Daarnaast had toch iets gezegd kunnen worden over samenwerking van de gemeente Twenterand met, pak hem beet, Hellendoorn of Wierden. Visser komt van een Zeeuws schiereiland en dat moet Twenterand toch niet worden in bestuurlijke zin. Niet mee doen betekent in feite de boot missen.
Of zal er toch wat spelen en moeten we WikiLeaks eens loslaten? Vaak weten we vaag waar de klepel hangt, maar we horen liever de klok luiden.
Dat geldt ook voor cultuur en sport. Of zoals een andere scheidende Vroomshoper Herman Haverkort, babyboomer en bekend bruggenbouwer, opmerkte: betrek de verenigingen heel direct bij besluiten over tarieven en subsidies en niet alleen bij zwembaden en bibliotheken. Dat is verenigingsemancipatie en participatie en dat mist Haverkort. Dan wordt ontdekt wat er werkelijk leeft en wordt bereikt dat er draagvlak is. De vier wethouders Jan Binnenmars, René Idzinga, Roel Koster en Johan Oordt maakten zaterdag en zondag een rondje langs de velden van de voetbalclubs. Daar was in ieder geval geen haver tekort, al gaan ze zeker de spraakmakende toespraken van Herman Haverkort missen. Die heeft al de jaren als voorzitter van Sportlust nooit een blad voor de mond genomen en dat is alleen maar goed.
Dubbele agenda’s, achter gesloten deuren vergaderen en de broedende kip niet storen, het is maar niks. Debateer in openheid en in de openbaarheid, anders worden de politieke vergaderingen tot nietszeggende rituele dansen, waarvan de uitslag al van tevoren vaststaat. Ik zie trouwens de discussies over de zwembaden al losbranden. Ik denk Twentenaren het water vooral zien branden als het om het zwembad in hun eigen dorp gaat. In ieder geval wordt 2011 het jaar van de ingrijpende keuzes, ingegeven dor het gebrek aan financiele middelen.
De politieke geloofwaardigheid staat nu ook op het spel, nu het CDA Twenterand opnieuw in zwaar weer is geraakt. Raadslid Simone Boerkamp heeft blijkbaar privé problemen en is al een hele tijd “gewoon” afwezig. De felle reacties op de website van TC Tubantia liegen er niet om. Inderdaad: wie van u werpe de eerste steen, maar het is toch niet te snappen waarom dit zo lang voortsuddert. Zo wordt de hoeksteen een steen op de maag. Iedereen snapt toch dat zoiets op straat komt en dat het CDA dit als een boemerang terug krijgt. Zulke zaken moeten zo snel mogelijk besproken worden en ook hier geldt: niets is beter dan een genomen besluit. Het moet ook in de politiek maar eens afgelopen zijn met stiekem gedoe. De gekozen vertegenwoordigers zitten er bij de gratie van de burgers, die recht hebben op een verantwoording van het handelen, zowel politiek als moreel, en dat in alle openheid.
De eerste week van dit jaar 2011 is alweer om en we hopen natuurlijk op voorspoed en geluk. In Vroomshoop gaan de bouwplannen op het adres Hoofdstraat 16, voorheen bekend als het ”happiesadres” van Postma helaas niet door en dat is een tegenvaller. Mijande Wonen ziet er vanaf vanwege bedenkingen en het gebrek aan belangstelling. Vurig is te hopen dat dit geen voorbode is van ons felbegeerde multifunctionele centrum. We bevinden ons nu in de allesbeslissende periode van het ter inzage leggen van het ambitieuze plan. Het alternatief van Evert Oldenhuis, Dick Kremer en anderen was te laat en kwam achter de muziek aan. Jammer, maar helaas en nu ben ik benieuwd of het huidige plan het haalt, zodat er eindelijk eens gebouwd kan worden.
Intussen lijken we wereldwijd in dit jaar alweer gewend aan rampen, zoals de vliegtuigcrash in Iran, de weerzinwekkende schietpartij door een gestoorde in Tuckson Arizona, relatiemoorden in Genua, het wassende water in Australië, in België en in Limburg, opstanden tegen corruptie, voedselprijzen en werkloosheid in Tunesië, de machtsstrijd in Ivoorkust en Soedan, de aanslagen in Afghanistan en Irak en ga zo maar door. Soms lijkt het dat eeuwenlang beschaving ons bitter weinig heeft gebracht en dat de toren van Babel er nog steeds staat.
Kijk in ons eigen land, waar de nasleep van de gifbrand in Moerdijk ons leert dat alleen sussende woorden niet meer werken. Je kunt er vergif op innemen, dat dit muisje een staartje krijgt. Burgers moet je serieus nemen en je kunt respect verdienen door zelf als overheid open en transparant te zijn met het geven van de juiste informatie. Anders kan het de burgers geen moer meer schelen en juist dat moeten we voorkomen. Onverschilligheid en egoïsme zijn de doodsteek voor een levende samenleving. Laten we er samen voor gaan in levend Vroomshoop en omstreken en denken en doen in en met kansen en uitdagingen, ook in 2011.
Aanmelden bij Posts [Atom]