dinsdag 28 december 2010
Mens durf te leven in levend Vroomshoop!
Het jaar spoedt zich ten einde. De eerbiedwaardige en moegestreden grijsaard 2010 maakt op 1 januari plaats voor de frisgeborene 2011. Uren, dagen maanden, jaren vliegen als een schaap door ’t veen. Het onvergetelijke jubeljaar 2009 van 150 jaar Vroomshoop is gelukkig niet gevolgd door een jaar van afkicken of afbouwen. Ons dorp blijft in positieve zin verbazen door z’n veerkracht en ook door z’n acties voor de medemens. Het glazen café werd de happening, waar stilletjes op werd gehoopt met een fantastische opbrengst van 38.491 euro.
Symbool voor de goedgeefsheid en hartelijkheid staat die ene onbekende en op het oog onopvallende man, die “zomaar”een briefje van duizend in de bus stopt en in de Vroomshoopse sneeuw verdwijnt. Niet als een dief in de nacht, maar als een gulle gever aan de Afrikaanse kinderen, die onder zulke andere omstandigheden moeten leven.
In 2010 liet ook de economische crisis zich nog volop gelden. Zelfs een niet weg te denken bedrijf als Vroomshoop Meubelen trilde op haar grondvesten. Gelukkig schoot de bekende Hennie van der Most te hulp, maar een verlies aan een fors aantal arbeidsplaatsen lijkt onvermijdelijk. In de nabije toekomst lijken vooral de ongeschoolde en lager opgeleide krachten ook of juist in onze gemeente Twenterand het haasje te worden. Daarom is het zo goed dat de Bovo het aanbod verbreedt en dat ondernemers, gemeente en het Noordik en het LOC van Twente samen werken. Maar het kan nog altijd beter. Bedrijfsverzamelgebouwen, steunen van starters en zinnig werk voor hen die minder kunnen, zoals bij Larcom en Soweco. De komende tijd moet blijken of de gemeente meer wil zijn dan een doorgeefluik van rijksgelden en dat ze pal staat voor de sociaal zwakkeren. Dan moeten inderdaad reserves worden aangesproken en dat zonder reserve.
De sport en de cultuur bloeien als nooit tevoren in ons dorp. Schakers, korfballers, biljarters, basketballers en voetballers behaalden kampioenschapen en ook in de breedte deed de sport het goed. De nieuwe stichting Levend Vroomshoop slaagde erin binnen een maand 1500 gelijknamige boeken vol met cultuur-historie af te zetten. Het Front leeft als nooit tevoren en de popscene is niet meer weg te denken uit ons kanaaldorp. We zijn meer dan ooit gezellige kroegtijgers geworden, die het bar gezellig vinden in Vroomshoop.
We kijken met z’n allen verlangend uit naar het nieuwe sociaal-culturele sportcentrum. Tien jaar geleden was die nog ten hoogte van de toenmalige Hoekenhof gepland. Die visie brandde samen af met het tenniscentrum. Het activiteitencentrum schoof door de inspraak langzaam af in noordelijke stichting om uiteindelijk tussen de Kennedyschool en de Stobbe te belanden. Met een klap op de hamer door raadsvoorzitter Cornelis Visser leek deze toekomst verzekerd. Dachten we. Opeens verscheen in TC Tubantia een nieuw idee, gelanceerd door Dick Kremer, architect Evert Oldenhuis en anderen. Op de plek van de Kennedyschool een cultureel centrum met daarnaast een brede school en sporthal de Stobbe kan zo blijven bestaan, inclusief de veelbesproken tribunes. Inderdaad: geen slecht idee en de diverse gebruikers zitten elkaar nu minder in elkaars vaarwater, zo lijkt het. De bewoners van de Stobbelaan kunnen weer rustig gaan slapen. Het bestaande plan is gewogen en te licht gevonden. En ook: de gebruikers kunnen meer in Harmonie leven met elkaar.
Toen ik het las, moest ik echter ook aan het spel Monopoly denken in de trant van “terug naar Af”. Of zoals in het kaartspel: de kaarten lijken geschud en dan komt er opeens een nieuwe troefkaart. Maar ik vraag me ook in alle gemoede af: waarom is die kaart niet eerder in het lang lopende traject van de inspraak open en bloot op tafel gelegd? Nu dreigt het gevaar dat dit mosterd na de maaltijd is en dat is jammer.
Zonder financieel fundament kan er niet gebouwd worden en ik ben razend benieuwd hoe de initiatiefnemers dit plan financieel willen onderbouwen. Feit is wel dat we de gemeente als kredietverstrekker en Mijande Wonen als exploitant keihard nodig hebben om de ultieme droom van de centrumvisie in Vroomshoop te realiseren. Anders valt het geheel als een kaartenhuis in elkaar.
Het klopt: nu worden ingrijpende keuzes voor 40 jaar gemaakt, voor de volgende generaties dus. Maar ook is bekend, dat er niet op twee bruiloften kan worden gedanst, anders worden we in het pak genaaid. Daarom hoop ik vurig dat de beste beslissing voor ons dorp wordt genomen, hoe die er ook uitziet en dat de financiën veilig gespeeld worden. En ook dat de gebruikers met een goed gevoel samen de toekomst tegemoet gaan in een eigentijds centrum, waar het goed en gezellig toeven is.
Terugkijkend naar 2010 betekent ook sterke en ook dierbare herinneringen aan hen, die ons ontvielen. Bewogen vrouwen als Janny Wessels-Bentum en Betsie de Groot-Nijenhuis, die voorop liepen wat emancipatie en betrokkenheid betreft. Karaktervolle mannen als Helmer Koetje en Marinus de Groot, die verstonden wat het betekent om anderen te dienen met gaven van hoofd en hart.
We denken ook aan jonge mensen, die onverwacht werden weggenomen, aan ongeneselijke zieken, aan hen, die hun baan verloren of met andere tegenslagen te kampen hadden.
Op zo’n moment van een nieuwe jaarwende mogen we echter ook terugdenken aan menselijk geluk, aan verliefdheid, aan steun van anderen, aan geboortes, aan mooie feesten, aan noaberhulp en mantelzorg, aan jubilea en ga zo maar door. Dit is een dorp om lief te hebben, er is zo veel. Je kunt beter een optimist zijn, die ongelijk heeft, dan een pessimist, die gelijk heef, zei Jack Penn al eens. Mens durf te leven in levend Vroomshoop!
Als Vroomshoopse brugwachter wens ik iedereen een gezond en voorspoedig jaar toe, waarin we weer veel gaan overbruggen. Onze koningin Beatrix zeg ik het met respect na en laat dat ons motto voor 2011 zijn: “Het is belangrijk te zoeken naar wat verbindt”.
Symbool voor de goedgeefsheid en hartelijkheid staat die ene onbekende en op het oog onopvallende man, die “zomaar”een briefje van duizend in de bus stopt en in de Vroomshoopse sneeuw verdwijnt. Niet als een dief in de nacht, maar als een gulle gever aan de Afrikaanse kinderen, die onder zulke andere omstandigheden moeten leven.
In 2010 liet ook de economische crisis zich nog volop gelden. Zelfs een niet weg te denken bedrijf als Vroomshoop Meubelen trilde op haar grondvesten. Gelukkig schoot de bekende Hennie van der Most te hulp, maar een verlies aan een fors aantal arbeidsplaatsen lijkt onvermijdelijk. In de nabije toekomst lijken vooral de ongeschoolde en lager opgeleide krachten ook of juist in onze gemeente Twenterand het haasje te worden. Daarom is het zo goed dat de Bovo het aanbod verbreedt en dat ondernemers, gemeente en het Noordik en het LOC van Twente samen werken. Maar het kan nog altijd beter. Bedrijfsverzamelgebouwen, steunen van starters en zinnig werk voor hen die minder kunnen, zoals bij Larcom en Soweco. De komende tijd moet blijken of de gemeente meer wil zijn dan een doorgeefluik van rijksgelden en dat ze pal staat voor de sociaal zwakkeren. Dan moeten inderdaad reserves worden aangesproken en dat zonder reserve.
De sport en de cultuur bloeien als nooit tevoren in ons dorp. Schakers, korfballers, biljarters, basketballers en voetballers behaalden kampioenschapen en ook in de breedte deed de sport het goed. De nieuwe stichting Levend Vroomshoop slaagde erin binnen een maand 1500 gelijknamige boeken vol met cultuur-historie af te zetten. Het Front leeft als nooit tevoren en de popscene is niet meer weg te denken uit ons kanaaldorp. We zijn meer dan ooit gezellige kroegtijgers geworden, die het bar gezellig vinden in Vroomshoop.
We kijken met z’n allen verlangend uit naar het nieuwe sociaal-culturele sportcentrum. Tien jaar geleden was die nog ten hoogte van de toenmalige Hoekenhof gepland. Die visie brandde samen af met het tenniscentrum. Het activiteitencentrum schoof door de inspraak langzaam af in noordelijke stichting om uiteindelijk tussen de Kennedyschool en de Stobbe te belanden. Met een klap op de hamer door raadsvoorzitter Cornelis Visser leek deze toekomst verzekerd. Dachten we. Opeens verscheen in TC Tubantia een nieuw idee, gelanceerd door Dick Kremer, architect Evert Oldenhuis en anderen. Op de plek van de Kennedyschool een cultureel centrum met daarnaast een brede school en sporthal de Stobbe kan zo blijven bestaan, inclusief de veelbesproken tribunes. Inderdaad: geen slecht idee en de diverse gebruikers zitten elkaar nu minder in elkaars vaarwater, zo lijkt het. De bewoners van de Stobbelaan kunnen weer rustig gaan slapen. Het bestaande plan is gewogen en te licht gevonden. En ook: de gebruikers kunnen meer in Harmonie leven met elkaar.
Toen ik het las, moest ik echter ook aan het spel Monopoly denken in de trant van “terug naar Af”. Of zoals in het kaartspel: de kaarten lijken geschud en dan komt er opeens een nieuwe troefkaart. Maar ik vraag me ook in alle gemoede af: waarom is die kaart niet eerder in het lang lopende traject van de inspraak open en bloot op tafel gelegd? Nu dreigt het gevaar dat dit mosterd na de maaltijd is en dat is jammer.
Zonder financieel fundament kan er niet gebouwd worden en ik ben razend benieuwd hoe de initiatiefnemers dit plan financieel willen onderbouwen. Feit is wel dat we de gemeente als kredietverstrekker en Mijande Wonen als exploitant keihard nodig hebben om de ultieme droom van de centrumvisie in Vroomshoop te realiseren. Anders valt het geheel als een kaartenhuis in elkaar.
Het klopt: nu worden ingrijpende keuzes voor 40 jaar gemaakt, voor de volgende generaties dus. Maar ook is bekend, dat er niet op twee bruiloften kan worden gedanst, anders worden we in het pak genaaid. Daarom hoop ik vurig dat de beste beslissing voor ons dorp wordt genomen, hoe die er ook uitziet en dat de financiën veilig gespeeld worden. En ook dat de gebruikers met een goed gevoel samen de toekomst tegemoet gaan in een eigentijds centrum, waar het goed en gezellig toeven is.
Terugkijkend naar 2010 betekent ook sterke en ook dierbare herinneringen aan hen, die ons ontvielen. Bewogen vrouwen als Janny Wessels-Bentum en Betsie de Groot-Nijenhuis, die voorop liepen wat emancipatie en betrokkenheid betreft. Karaktervolle mannen als Helmer Koetje en Marinus de Groot, die verstonden wat het betekent om anderen te dienen met gaven van hoofd en hart.
We denken ook aan jonge mensen, die onverwacht werden weggenomen, aan ongeneselijke zieken, aan hen, die hun baan verloren of met andere tegenslagen te kampen hadden.
Op zo’n moment van een nieuwe jaarwende mogen we echter ook terugdenken aan menselijk geluk, aan verliefdheid, aan steun van anderen, aan geboortes, aan mooie feesten, aan noaberhulp en mantelzorg, aan jubilea en ga zo maar door. Dit is een dorp om lief te hebben, er is zo veel. Je kunt beter een optimist zijn, die ongelijk heeft, dan een pessimist, die gelijk heef, zei Jack Penn al eens. Mens durf te leven in levend Vroomshoop!
Als Vroomshoopse brugwachter wens ik iedereen een gezond en voorspoedig jaar toe, waarin we weer veel gaan overbruggen. Onze koningin Beatrix zeg ik het met respect na en laat dat ons motto voor 2011 zijn: “Het is belangrijk te zoeken naar wat verbindt”.
dinsdag 21 december 2010
Glazen café: hartverwarmend en Vroomshoop op z’n best
De Belastingdienst en Vereniging Oud Vriezenveen discussiëren er wat af over giften aan vrijwilligers. Wat een gekissebis denk ik dan, over pro deo werk gesproken. De term “om niet” doet weer opgeld en dat is toch het echte en pure vrijwilligerswerk. In dezelfde krant stond een hartverwarmend bericht over de glazen Willibrordschool van Buhle en Thabby Berents. Inderdaad: voor het glazen café van Dick en Marijke Kremer en dat doet het hart echt sneller kloppen. Hulde voor onze acht jonge mensen, de dappere DJ’s, die het verdienen met name genoemd te worden: Kevin de Besten, Wilco Bouwhuis, Frank Huygen, Annemarie van der Kolk, Sebastiaan Pol, Ralph Schutte, Tom Uitzetter en Stefan Zandbergen.
Ook bravo voor al die vrijwilligers en ook de sponsors, die het glazen café tot een succes maken Dit is Vroomshoop op z’n best met allerlei activiteiten, die tot de verbeelding spreken. Dominee Lubbert Adema kwam met vrouw en kinderen zelfs uit het Friese Garyp voor het glazen café-concert. In no time waren 77 mannen opgetrommeld om als bassen en tenoren in een projectkoor samen met het christelijk mannenkoor Vroomshoop te zingen en dat op een vrije maandagmiddag. En het mooie daarvan, ze kwamen uit alle windstreken: van Hoogeveen en Ommen tot aan Vriezenveen en Almelo. Oonze virtuoze musicus Gezinus Veldman had er de wind goed onder of beter: zijn verantwoorde bries zorgde voor de glimlach en het genoegen dat samen zingen geeft. En het leverde ook nog eens € 2.150,-- voor het glazen café op. Het werd een waarlijk muziekfeest, dat op puur Vroomshoopse wijze door “oonze” geestelijke en ook zeker geestige Lubbert Adema werd gepresenteerd met droge humor en met een doorleefd gevoel. Dit was echt een dorp van ons hart en de toon maakte de muziek.
Op zulke momenten besef je dat cultuur in ons dorp verankerd en in de harten opgesloten zit. Dat heeft ook cultuurwethouder Roel Koster kunnen constateren, die samen met zijn collega-wethouder André Idzinga met de tenoren van het projectkoor het hoogste lied zong. Inderdaad: Vroomshoop wordt als het hart van Twenterand bejubeld. De wethouders en raadsleden als Mark Paters en Marc Elzinga van Gemeentebelangen Twenterand laten bij het glazen café hun hart spreken en dat valt hun te prijzen. Ook de PvdA liet zich niet onbetuigd en zorgde er mede voor dat de teller op dinsdagavond 21 december al op ruim 13.000 Euro stond. Zoiets hoort bij volksvertegenwoordigers, die daar moeten zijn waar burgers lekker actief bezig zijn voor de medemens.
Roel Koster weet als zanger van het gospelduo Twice en bezoekers van het contigent Afrika hoe hoog daar de nood door aids is. Ook laat de Vriezenveense wethouder merken hoezeer cultuur hem boeit. Alle reden om met kracht te werken aan ons multifunctionele centrum, dat sport en cultuur ruimte geeft. Bij de terugblik op 201 van Delta FM waren er helaas weer de nodige mitsen en maren van gebruikers te horen, waar het ging om het activiteitencentrum. Natuurlijk zijn er nog plooien glad te strijken en is er nog wat “finetuning” nodig wat de uitvoering betreft. We moeten er echter wel met z’n allen echt voor willen gaan. Net zoals bij het glazen café, waarbij oonze jeugd ons laat zien hoe het moet. Geen dubbele agenda’s meer slechts één begaanbare route: de schop in de grond. Gebeurt dat niet, dan komt er straks een bord achter de Stobbe te staan met de tekst “Vroomshoop: gemiste kans”. Wie wil dat op zijn geweten hebben?
Levend Vroomshoop is een echte werktitel en dat wordt herkend. De verkoop van het gelijknamige boek is formidabel en de 1500 exemplaren vliegen weg. Ook vele oud-Vroomshopers, zelfs in Canada en Amerika, genieten met volle teugen van dit feest van herkenning. Het is dan ook een toegankelijk boek geworden, die verleden en heden van Vroomshoop met elkaar verbindt.
En die onderlinge band maakt sterk, zoals de generaties van Vroomshoop ruim 150 jaar op elkaar gesteund hebben als een levende piramide.
De kerstmarkt van de Oranjevereniging werd weer samen gezellig beleefd, waarbij de authentieke timmerman Spieker Jozef Theo Arts van de Geerdijk weer vele Maria’s met hun kindekes naast zich wist in de levende kerststal.
De os, de ezel en de schapen leken gebiologeerd door deze vredige aanbik van stro, kribbe en doeken. Wat verweesd liepen de herders rond over de velden van Flierborgh en Efratha: voor hen geen plaats op de kerstmarkt. Vol is vol. Herders als Jan Visser, Herman Bulder, Stef van Laar, Wim Bijkerk, Gerrit Zomer en Henk Slaghuis verdienen een beter lot. Volgend jaar moet de Oranjevereniging hen in ere herstellen, want herders met hun ruwe bolsters, blanke pit en ruwe baarden horen gewoon bij het Vroomshoopse kerstfeest.
Wat ook bij ons dorp hoort is de kerstsamenzang in de sporthal de Stobbe. De jonge dominee David Kroeze gaat voor en in de PKN-kerkbode is te lezen dat hij zich steeds meer thuis voelt in Vroomshoop. David probeert al als geboren Fries het Vroomshoopse dialect te leren. Dat bent de goei’n! Inburgering begint hier door gewoon mee te doen. Dan komt de rest vanzelf.
Rest mij om iedereen prettige en geïnspireerde kerstdagen te wensen, Gloria in Excelsis Deo!
woensdag 8 december 2010
Vroomshoop is de actieve hoofdstad van Twenterand
In Marinus de Groot, die op 85-jarige leeftijd overleed, verliest Vroomshoop een toegewijd en getrouw dienaar. Die omschrijving past zeker bij Marinus, die vele jaren, eigenlijk een leven lang, het kerkelijk bureau van de gereformeerde kerk van Vroomshoop bemande in z’n woning aan de Oranjestraat. Marinus de Grooot had ook de gave van het woord en sprak daarbij van hart tot hart. Hij ging in kerkdiensten in Vroomshoop en omgeving voor en deed dat met veel passie en inspiratie. Als pastoraal werker werkte Marinus op heilzame wijze onder de mensen en ook als ambtenaar van de burgerlijke stand verstond hij de taal van de liefde. Het seniorenwerk had z’n hart al was het de laatste tijd door z’n kwakkelende gezondheid niet meer zo Flitsend met Marinus. De ouderdom kwam ook voor hem met gebreken, maar het definitieve afscheid van Marinus en van zijn vrouw Betsie zo kort na elkaar was toch wel schokkend. Blijft de dierbare herinnering aan een geliefde Vroomshoper, die zich voor alles dienstbaar opstelde.
Bij het verscheiden van een echte clubman als Arend Vos op 79-jarige leeftijd gaat een actief voetballeven bij Vroomshoopse Boys aan het geestesoog voorbij. Arend had een verschroeiend schot meegenomen van Voorwaarts en nam door z’n huwelijk met zijn Hennie de wijk naar Vroomshoop en dat met plezier. Na z’n actieve voetbaltijd was Arend bestuurder, elftalleider, grensrechter en supporters bij z’n cluppie. In Harkema Opeinde werd Arend bij een bekerduel tegen Harkemase Boys achterna gezeten door een horde woeste supporters van die Friese club op klompen, toen hij het waagde voor buitenspel te vlaggen:. Naar verluid was bij die supporters ook de toen nog jonge Joop Dijkstra, die later predikant in Vroomshoop zou worden. Het kan verkeren: echte Friese doorlopers. Zoiets blijft je bij, evenals het gegeven dat Arend veel voor de voetbalsport heeft betekend. Arend was een generatiegenoot van Klaas Poel, ook al zo’n bekende oud-Boysspeler, die afgelopen week op 77-jarige leeftijd overleed. Klaas werkte ook jarenlang als bedrijfsleider bij de coöperatieve boerenbond. Dat gebouw langs het kanaal is door een indrukwekkende foto uitgebeeld in het mooie boek Levend Vroomshoop.
Mensen en dingen, die voorbij gaan, dat is van alle tijden. Toch goed om bij een afscheid stil te staan en die herinneringen in ere te houden.
Nu een ander afscheid, dat ook opvallend was. Als burgemeester nam Hans van Overbeeke op woensdag 8 december afscheid van de gemeente Hellendoorn en in de bewogen tachtiger en negentiger jaren van de vorige eeuw was hij ook eerste burger van de gemeente Den Ham. Hans van Overbeeke ging de strijd met het spook van de werkloosheid aan, was uitvoerder van de plannen van een winkelcentrum in Vroomshoop en straalde vitaliteit en elan uit. En ook: hij was gewoon en toch ook bijzonder mens onder de mensen en paste daardoor perfect in Vroomshoop.
Binnenkort nemen we ook afscheid van het MCC , de oude Mavo en de oude gymnastiekzaal. De kogel is door de kerk en de gemeenteraad van Twenterand geeft groen licht voor de realisatie van het multifunctionele centrum, hoera! Bas Tinselboer van het CDA verloochende z’n roots niet en hield een warm pleidooi voor dat activiteitencentrum als ook voor een terugkeer van de muziekkoepel: hulde! Bij enkele Vroomshopers waren er nog zorgen over de nadere invulling en dat kan natuurlijk. Met exploitant Mijande Wonen wordt ook nog eens goed naar deze wensen gekeken en dat is goed. Als het in vredesnaam maar niet leidt tot afstel, want dan wordt in eigen voet geschoten en is Vroomshoop de grote verliezer. Daar reken ik niet op, want we zijn nu heel dicht bij de verlossende eindstreep, waarbij Vroomshoop een enorme sportieve en culturele stimulans krijgt, om over het gezondheidscentrum en de brede school nog niet te spreken.
Er kunnen mooie tijden aanbreken in de “hoofdstad van Twenterand”, zoals journalist Tom van den Berg Vroomshoop omschrijft. Dat proces moet met de nodige voortvarendheid en snelheid en tegelijkertijd zorgvuldig uitgevoerd worden, want hardlopers zijn doodlopers.
Dat blijkt bij de atletiekvereniging Twenterand, dat moe gestreden de handdoek lijkt te gooien. Als reden wordt aangevoerd dat de atletiekbaan in de vorm van een bosbaan van tartan er niet komt. Zelf denk ik dat verschil van inzicht tussen leden in en buiten Vroomshoop ook niet bevorderlijk zijn en dat loopt ook niet zo lekker. Of zoals Mahatma Ghandi het eens zei: “Het op een eerlijke manier oneens zijn is vaak een teken van vooruitgang”. Ik hoop op een doorstart in januari 2011, want we moeten onze atletiekvereniging met z’n vele activiteiten koesteren.
Maar eerst het glazen café: van bingo van de senioren tot het mannenkoor en natuurlijk het spektakel in café Kremer zelf. Levend en levendig Vroomshoop op z’n best: allemaal meedoen! We beleven mooie tijden in Vroomshoop, waarvan de standaarduitgave “Levend Vroomshoop” als warme broodjes over de toonbank gaat. Wie het nog niet heeft: opschieten, want op is op, ook in de Bruna-winkel van Gerrit Brinkman.
Aanmelden bij Posts [Atom]