SCHOLLEPROAT

De wereld lijkt in brand te staan. Het domino-effect, destijds berucht van Vietnam, Laos en Cambodja, lijkt nu in het Midden Oosten van toepassing. De volksopstand in Tunesië was succesvol, nu lijken Egypte, Jemen en Jordanië te volgen, terwijl de onrust overal lijkt toe te nemen.

Dit doet natuurlijk aan de val van de Berlijnse muur met de val van de DDR denken of nog veel eerder: de Franse Revolutie of Russische revolutie van Vladimir Ilitsj Lenin of de Chinese revolutie van Mao Zedong, eerder ook Mao Tsje-Tung genoemd. Dit heeft ook alles te maken met het huidige nternet-tijdperk met z’n tweets en twitters en z’n Wiki-Leaks, waarbij iedereen blijkbaar alles van elkaar lijkt te weten. In vroegere tijden kon er met de waarheidsvinding volop gemanipuleerd worden, denk aan de aanpak van Joseph Goebbels in Hitler Duitsland. Macht bevond zich in strikt gesloten bolwerken en de propagandamachines draaiden op volle toeren. Nu is alles anders geworden en zelfs Noord Korea laat, al is het nog mondjesmaat, de vrije pers toe als er een wisseling is van de macht. De Egyptische president Hosni Mubarak stond altijd garant voor stabilisatie in de regio, maar werd er wel van buitenaf, met inbegrip van bondgenoot Verenigde Staten en ook Europa echt kritisch gekeken naar de zelfverrijking en corruptie? Het uit eigen kringen van vaste getrouwen steeds maar aanvullen, de uit het aloude democratische Griekenland bekende staatsvorm coöptatie, een vertrouwd verschijnsel in Egypte. Dat kennen we ook hier in Nederland, al wordt het wat subtieler “the old boys network”genoemd.

Hoe kan het anders dat vaste vertrouwelingen van Rutte en Verhagen van de een op de andere dag tot ministers en staatssecretarissen worden gepromoveerd. Dan kunnen het ook brokkenpiloten worden en daarvan getuigt al zo’n overspannen reactie van minister Uri Rosenthal van Buitenlandse Zaken op de doodstraf van Zahra Bahrami in de zelfstandige rechtstaat Iran. Doodvonnissen zijn helaas schering en inslag in vele landen, waarbij overigens ook de Verenigde Staten, China en Zuid Korea en daar hoor je opvallend weinig politici over. Komt er een dubbel paspoort om de hoek kijken met een Nederlandse relatie, dan wordt er moord en brand geschreeuwd. Het “dappere” Nederland bevriest zelfs alle contacten met Iran. Zullen ze in Teheran nu echt van onder de indruk zijn? Dit lijkt op selectieve verontwaardiging van Rosenthal, die beter op z’n plek lijkt bij het COT, die zich met andere rampen bezig houdt.

Terug naar walking with the Egyptians, dat doet denken aan het verzet tegen de farao’s van destijds. “Let my people go”, dat was destijds de boodschap van Mozes en Aäron, toen het Joodse volk werd onderdrukt. Nu moet de macht weer aan het volk komen, maar ook nodig zijn leiders met gezag. De westerse landen en ook Europa moeten zich ook uitspreken voor democratie, want in deze tijd met globalisering en z’n digitale revolutie ligt steeds meer open op straat. Dat biedt ook weer nieuwe kansen, want verantwoording afleggen en openheid horen bij een eigentijdse democratie. In het Midden Oosten zijn het niet alleen de belangen van Israël, die veilig gesteld moeten worden. Het gaat vooral om het tot recht komen van de belangen van meerdere volkeren en een doorlopend vredesproces. Op een nieuwe clash tussen Israël en de omliggende volkeren zit niemand te wachten. De Verenigde Naties moeten daar echt op investeren en wel zo snel mogelijk.

Vanaf het onrustige wereldtoneel terug naar Twenterand. De onrust rondom de langdurige absentie van CDA-raadslid Simone Boerkamp duurt maar voort. De voorzitter Huib Eshuis en fractievoorzitter Jan Kuilder hebben haar liefdesrelatie met een oud CDA-wethouder op vooral indirecte wijze scherp veroordeeld. Formeel wordt verwezen naar een recente motie van de landelijke CDA, die zoveel zegt, dat negatief voorbeeldgedrag moet leiden toe het beëindigen van de politieke loopbaan. De bal wordt nu heel opzichtig bij Simone Boerkamp neergelegd en dat lijkt me niet zo verstandig. Het is een voorbeeld van halfslachtig beleid en zelf de handen wassen in onschuld. Simone heeft nu een tijdelijke time-out gevraagd en is niet in staat om momenteel het raadslidmaatschap in te vullen.

Frouwke Bramer-Hegen uit Vriezenveen, intussen ook benoemd tot vice-voorzitter van het CDA Twenterand, valt in voor de periode 22 januari tot 12 mei. Hoe dit eindigt, weet ik niet. Wel lijkt dit weer op imagoschade voor het CDA Twenterand en daar is niemand mee gediend. De politiek is gebaat bij rust en vertrouwen en kan zich het beste bezig houden met zaken waar het werkelijk om gaat: welvaart en welzijn voor de burgers.

Gemeentebelangen Twenterand spreekt van een uitgedund bestuur, doordat kaderleden zijn gepromoveerd tot raadsleden. Dan maar familieleden in het bestuur benoemen, zoals dochters en echtgenoten en dat lijkt men niet zo’n handige zet. Is de kweekvijver zo klein of wordt voor de makkelijkste weg gekozen? Ook hier geldt dat coöptatie in de “Ons kent ons-sfeer” op den duur altijd verkeerd uitpakt.

Zeker is wel dat Levend Vroomshoop haar vitaliteit blijft bewijzen. Het bronzen kunstwerk “De levende Piramide” in de Koele is nu in eigendom van deze stichting. Verleden en heden worden door de verschillende generaties met elkaar verbonden en er staat nog heel wat op stapel. De actieve club van voorman Bert Dorresteijn gaat niet haar lauweren rusten, nu het standaardboek “Levend Vroomshoop” zo’n megasucces is geworden. Een dialectavond, historische wandel en fietsroutes, een fotokalender en nog veel meer zaken staan op het programma. Ook op andere wijzen worden de cultuur in Twenterand en ook in Vroomshoop vanuit de gemeente en vrijwilligers bevorderd, ook wat de kleinkunst betreft. Dat is goed, want dan komt een gemeenschap pas echt tot bloei. Tot slot nog even het gegeven dat meer dan 50.000 bezoekers blijkbaar de pennenvruchten van Hendrik van der Scholle hebben gevolgd. Het was tot mijn genoegen en dank voor de stimulerende reacties van de lezers en de prima samenwerking met onze Amerikaanse Vroomshoper Jan Kassies.