woensdag 23 juni 2010
Eerste krachtproef voor burgemeester Cornelis Visser
De afgelopen tijd legde de nieuwe burgemeester Cornelis Visser hier en daar een bezoekje af. Zo opende hij het volksfeest ter gelegenheid van 125 jaar Westerhaar en bracht een bezoek aan de Industriekring Vroomshoop. Allemaal nog leuk die wittebroodsweken, maar het echte werk gaat al snel beginnen.
De burgervader heeft misschien wel de onderzoeksresultaten van Karen Haandrikman gelezen, waarmee de oud-Vroomshoopse promoveert. Daar wordt op sociologische wijze het trouwen van inwoners uit Vjenne met vooral elkaar toegelicht en worden ook de heersende vooroordelen in Vriezenveen niet onbesproken gelaten. Zo woont er in de Wieke minder volk, nazaten van de veenarbeiders, en is Vroomshoop een oord van vooral woeste messentrekkers.
Voordat we in een zwart gat dreigen te vallen, eerst even een warm pleidooi voor ons Zwarte Gat van vrogger. Natuurlijk gebeurde er wel eens wat, zo zat men nu eenmaal in elkaar. Liek en recht, primair dus. Maar ook: daar gaf men om en aan elkaar en draaide er niet omheen.
Maar goed: een bepaalde naam raak je niet snel weer kwijt en toen Vroomshoop vorige week de landelijke pers haalde, kreeg ik hier en daar buiten ons dorp de reactie: “Wéér die Vroomshopers..”
Dat geldt voor de Hoogeveeners ook, want na afloop van het WK-duel van Oranje tegen Japan was er geduvel bij de rotonde bij uitgerekend het Vredesplein. Hekken van wegwerkzaamheden werden moedwillig verplaatst en automobilisten werden belaagd, bierflessen vlogen in het rond en de politie werd bedreigd. Dat vind ik nou knap waardeloos. Vier je zo een feestje, het is te gek voor woorden. Na een vorig voetbalkampioenschap sneuvelde ook al de klok van de zuil met de tekst 1940-1945. Is dit nu de vrijheid, waarvoor vroeger is gevochten? Om je kapot te schamen. Een stelletje zatlappen en onverlaten zijn het, die alleen maar uit zijn op rellen.
Burgemeester Visser, belast met de handhaving van de openbare orde en veiligheid, deed het enige juiste. Hij houdt de oranje rotonde donderdagavond een uurtje vrij van verkeer en geeft zo ruimte om lekker te feesten. Ik ben benieuwd of dat goed uitpakt. Voor mij mag er ook nog het in het oranje uitgedoste dweilorkest van De Harmomie en de Smoezen bij en kunnen al die dweilen een mooie polonaise lopen. Wordt het nog echt feest, zoals het is bedoeld.
In ieder geval reageert Cornelis Visser niet defensief en dat lijkt de beste aanval. Ik hoop dat hij dezelfde doortastendheid en die boerenslimheid aan de dag legt met de afronding van de centrumvisie van Vroomshoop. Wat duurt dat ongelofelijk lang, het is toch niet te geloven, zo’n besluitenloosheid. De broedende kip moet nu eindelijk eens de beloofde eieren gaan leggen.
Cornelis Visser gaf ook het goede voorbeeld bij de opening van de Vroomshoopse zwemvierdaagse. Onder de kreet “Luctor et Emergo” dook de gewezen Zeeuw manhaftig het mooiste openluchtzwembad van Overijssel in om met krachtige slagen enkele baantjes te zwemmen. Ik denk zeker dat Zandstuve-voorman Anton Baars de eerste burger nog heeft ingefluisterd dat zijn cluppie ook bepaald niet in het geld zwemt. Het is een wonder dat een club, die elders moet trainen en spelen, nog steeds het hoofd boven water houdt. Toch ook een basissport, die steun verdient, maar tegenwoordig hebben politici van die zuinige mondjes, behalve als het om het eigen salaris of vergoeding als raadslid of wethouder gaat.
De Kalkwijk was ook weer in het nieuws door de gevolgen van de geluidsmetingen bij Aufderhaar. Het bedrijf moet nu 540.000 Euro op tafel leggen om ook de besuste bewoner stil te krijgen. De kikkers kwaken nog harder, zo merkte een buurtbewoner veelzeggend en gevat op. Een andere Kalkwijker ventileerde een ingehouden woede om de beroepsgang van een enkele buurtbewoner: “vijfentachtig man personeel, een bedrijf met 40 jaar historie”, wat gebeurt hier allemaal?”
Natuurlijk: elk bedrijf moet zich aan de wet en aan de spelregels houden, maar ten koste van wat of van wie? Milieu, zowel bodem als geluid luistert nauw, maar dat geldt ook voor de werkgelegenheid, economie en welvaart.
Die balans vinden is nodig, maar blijft moeilijk. Dat zien we ook bij de kabinetsformatie. Niet de vraag: wat heeft ons land nu nodig? lijkt doorslaggevend. Nee, de machtspelletjes en ook de afweging hoe er bij de volgende verkiezing uit te komen, daar gaat het blijkbaar om.
Het CDA moet maar eens kleur bekennen. Een breed en solide samengestelde regeringsploeg met VVD. PvdA, CDA D’66 en Groen Links weerspiegelt balans, zowel van rechts als links. Het voorstel van Job Cohen is dan ook voor de hand liggend.
Wat jammer dat Hare Majesteit niet weet waar de Puntbrug in Vroomshoop is. Ze kan daar rekenen op een warm onthaal en een gratis advies van Hendrik van der Scholle.
woensdag 2 juni 2010
Ajuus Helmer
Triest persoonlijk nieuws overschaduwt deze week alles. Helmer Koetje overleed begin deze week, evenals Freek Becker. Dat raakt je, temeer dat beiden relatief jong van ons heen gingen.
Helmer laat nog veel meer na: een onuitwisbare indruk hoe je als landelijk alom gerespecteerd bestuurder gewoon jezelf kunt blijven. Hij was iemand, die bepaald niet prat ging op zijn vele functies als mediabestuurder, parlementariër of burgemeester, maar dat deed vanuit z’n innerlijke overtuiging om de publieke zaak te dienen. Maar er was veel meer. Erkend rockliefhebber en ook graag op de fiets en Helmer genoot ook intens van z’n gezinsleven.
Helmer Koetje was de man van een afgewogen oordeel, al kon hij ook wel eens emotioneel naar buiten treden als iets hem helemaal niet zinde. Soms ook een non-conformist ook en wars van uiterlijke schijn. Kenmerkend hiervoor was de ontvangst van een groep bestuurders in zijn tuin aan de Boshoek. De donkere pakken werden aangedaan door verreweg de meeste transpirerende bezoekers (dat hoort toch zo..), maar Helmer ontving ze gewoon heel ontspannen in zijn korte broek.
Het ging hem om inhoud, of het nu in het Parlement, in de raadszaal of bij zijn voorzitterschap bij het commissariaat van de Media of van de Ikon ging. Inderdaad: het moest ergens over gaan. Zijn grote netwerk opende deuren, die anders niet open gingen.
Als laatbloeier was Helmer in het huwelijk getreden met Petra van der Kwast en samen deelden ze lief en leed. Lief met elkaar met hun drie jonge kinderen, en ook leed bij ziekte of andere tegenslagen. Net na een goede diagnose voor zijn Petra hoorde Helmer dat hij longkanker had. Dan lijkt opeens een pas opgepakte loopbaan als burgemeester van Hoogeveen in een ander perspectief te staan.
Toch pakte Helmer Koetje de draad energiek en vol overtuiging op en zag elke nieuwe dag als een geschenk en een uitdaging om er voor zijn gezin en als burgervader te zijn. Tot het een tiental dagen geleden echt niet langer kon en zoals in de rouwadvertentie staat is het nu: adieu.
Inderdaad: ajuus zouden we in Vroomshoop zeggen. Dat was ook de plaats waar Helmer zich gewoon op z’n plek en op z’n gemak voelde.
Als burgemeester van de gemeente Twenterand stond hij ook voor 100% achter het 150-jarig jubileum van ons dorp, dat vorig jaar zo groots werd gevierd De gemiddelde Vroomshoper onderscheidt zich niet van anderen en voelt zich ook niet meer of minder. Toch is hier tegelijkertijd ruimte om je bestaan ook op strikte eigen wijze in te vullen. Hokjes waren aan Helmer Koetje niet besteed, al koesterde hij wel identiteit.
Wat rest zijn de dierbare herinneringen aan een aimabel man, die op strikt eigen wijze, ook soms eigenzinnig, vorm en inhoud gaf aan het besturen en ook vooral aan het gewoon en daardoor ook zo bijzonder mens zijn. De liefde is zo sterk als de dood, en die liefde blijft. Maar de dood is wel heel hard als de dood van een geliefde voor ons menselijk gevoel te vroeg komt.
Helmer Koetje heeft ons voorgeleefd dat je met je talenten moet woekeren. Maar ook, dat je een voorbeeld kunt zijn voor anderen, die ook in spanning en onzekerheid en ook met de diagnose van een ongeneselijke ziekte moeten leven.
In het leven kun je in korte tijd zware tikken te verduren krijgen. Dat ondervond ook Freek Becker, die op 62-jarige leeftijd na een langere ziekteperiode overleed. Ik herinner me hem nog als die grote en sterke midvoor van Mariënberg, HHC en Deto. Dat teamwork heeft Freek altijd uitgedragen, of hij nu beheerder van De Stamper of later raadslid en wethouder in Twenterand was. De ziekte en het overlijden van zijn echtgenote was al eerder een zware slag voor Freek. Dan kost het moeite de balans in het leven te houden. Een slopende ziekte kwam daarbij en de vriendelijke reus uit Vjenne werd uiteindelijk geveld. Mogen zijn kinderen en kleinkinderen de kracht ontvangen om dit te dragen en te verwerken.
Bij deze doodsberichten doet het wat eerst vreemd aan dat de nieuwe burgemeester Cornelis Visser geïnstalleerd wordt. Ook al hangt de vlag nog halfstok bij het gemeentehuis, het leven gaat verder. Het volksfeest in het 125-jarige Westerhaar barst zaterdag los en Normaal komt optreden in de megatent bij de Julianastraat en Sportlust Vroomshoop viert z’n 60-jarige bestaan, proficiat en alaaf. Tijdens de feesten zal er vast geen gerst en Haver te kort zijn.
Volgende week zaterdag wacht ons een groot fanfarefestival met de 50-jarige malletband en een heuse taptoe achter de Stobbe, het aanstaande activiteitencentrum. Dat kulturhus in Vroomshoop met het Dr. Oskam-theater in Vroomshoop moet er nu snel komen, anders worden we op allerlei manieren door andere kernen ingehaald. Een centrumvisie zonder goed tijdpad is als Vroomshoop zonder Puntbrug. Punt uit. Door mijn vakantie is het vanaf nu even rustig bij de brug. Toch weet ik zeker dat Vroomshoop de vaart erin houdt, gelukkig maar.
Aanmelden bij Posts [Atom]