donderdag 21 januari 2010
Een bewogen week schudt ons door elkaar
Een ramp als de verwoestende aardbeving in Haïti is bijna niet te bevatten. Daar past slechts een eerbiedig zwijgen en vervolgens geven. De reddingsacties, alle lof daarvoor. Maar veeleer gaat het nog om de wederopbouw. Stabiliteit zowel bij de huizen en gebouwen als bij de overheid. Zonder een dergelijk fundament stort de boel weer in. Elke ijzervlechter weet ook: er moet verband, er moet samenhang zijn.
Ieder voor zich en God voor ons allen: dat is geen solidariteit. Pijnlijk duidelijk wordt nu dat Haitї geen of nauwelijks meer onderlinge solidariteit meert kent.
Hopelijk is nu ook de westerse wereld op wrede wijze wakker geschud. Als je niet bereid bent meer van je rijkdom te delen, blijft de Babylonische spraakverwarring gelden. De milieuflop in Kopenhagen was meer min dan meer en kijk nog toch naar de bonussen bij de ABN Amro. Zalm, die gladde paling in een emmer met snot, zet het mes erin en nog blijven het schandalig hoge bedragen. Het grote graaien is door de bank genomen nog steeds niet afgelopen.
Wat me wel in positieve zin opviel was het kordate optreden van Peter R. de Vries in het TV programma van Pauw en Witteman.
Eindelijk eens iemand die niet omfloerst en met meel in de mond praat. Eindelijk ook neemt eens iemand met verve de handschoen op tegen haatzaaier Geert Wilders. Peter R. de Vries vindt de uitspraak van Wilders over belasting op hoofddoeken (“De kopvoddentax”) het dieptepunt in de naoorlogse parlementariër geschiedenis. De Vries is iemand die de vrije meningsuiting op een goede wijze gebruikt. Wilders schoffeert willens en wetens hele bevolkingsgroepen, heel griezelig. Zet dat eens af tegen de voorzichtige vrijage van uitgerekend het CDA om samen met de PVV een kabinet te vormen. Natuurlijk kreeg Peter R. de Vries vele haatmails, maar dat kon je verwachten. Vrijheid van meningsuiting: alleen voor de PVV..
Dichter bij huis: de Supercoöp Supermarkt aan de Koele is uitgeroepen tot de beste van Nederland. Na de Expert en de Formido weer een winkel uit Vroomshoop de beste! We kunnen daar trots op zijn en Vroomshoop promoveert van regionaal naar nationaal koopcentrum. Je kunt ze hier om een boodschap sturen. Vroomshoop de superkoop van Twenterand en van de regio. Ondernemend Vroomshoop heeft toch een uitgelezen kans om zich met deze top drie te profileren. Laat prinses Amalia op dat plein in het Hart maar eens een lint doorknippen.
Trots op Nederland zijn we nu ook in Twenterand, dankzij oud VVD’er Wibe Verboom. In twee dagen rommelde hij een partij bij elkaar dankzij tante Rita. Familieleden gauw op de lijst geplaatst en klaar is Kees Wibe. De politiek verliest zienderogen aan aanzien, als je zulke treurige voorbeelden ziet.
Dat de toon nog altijd de muziek maakt, liet het christelijke mannenkoor Vroomshoop afgelopen zaterdagavond merken in Den Ham. Het werd met orkest en al een indrukwekkend nieuwjaarsconcert met de tenor Reza Ranjazmay, oorspronkelijk afkomstig uit Azerbeidzjan als overtuigende solist. De jubilerende koorleider en pianist, onze eigen Gezinus Veldman legde uit dat deze sympathieke tenor met lof het conservatorium had gehaald en een generaal pardon had gekregen. Pardon? Reza zong inderdaad als een veldheer, hij kwam, zag en overwon. De kerkramen van de Hervormde kerk trilden en bleven nog net gespaard en de bezoekers waren in vervoering.
Emotie voelen we ook bij het heengaan van Bung en Sobat Nico Tanate op 72-jarige leeftijd. Hij was een geliefd Hervormd koster en beheerder van Ons Centrum. Betrokken bij zijn dorpsgenoten en innemend en dienstbaar. Dienstbaar.
Zo herinneren we ons Nico Tanate, die ook als wijze uit het oosten meespeelde in het jaarlijkse levende kerstspel. Inderdaad, van oudsher kwam hij uit het verre oosten, maar in wezen had hij alle kenmerken van een herder.
Onverwacht ging deze week ook bijna leeftijdgenoot van Nico, houtsnijder Berend Koster van ons heen. Keurmeester van beroep, maar hij ging helemaal op in z’n passie van het hout snijden. Een gedreven kunstenaar, die ook bijbelse taferelen op treffende wijze uitbeeldde.
Berend Koster was ook een levenskunstenaar, straalde gemoedelijkheid uit en was uit het goede hout gesneden. Het afgelopen jaar nog was Berend de initiatiefnemer van de kunstroute in het kader van 150 jaar Vroomshoop en hij genoot ervan als mensen hem opzochten. In zijn atelier achter z’n woning aan de Van Stolberglaan was het altijd heel goed toeven.
Op zulke verdrietige momenten besef je ook, denkend aan Haїti en ook aan Nico en Berend, dat ieder mens uniek en ook kwetsbaar is. Daarom ook: laten we gezondheid koesteren en laten we genieten van elke dag die ons wordt gegeven. 
woensdag 13 januari 2010
Het zout der aarde en in de stemming komen
Nog de allerbeste wensen voor 2010: een nieuw jaar, een nieuw geluid.
Een vuile winter, zo wordt het genoemd door het Koninklijk Nederlands Meteorologisch Instituut, naast weersinstituut ook een geliefd en gevreesd onderdeel van een dictee. Ach, met de koude valt het wel mee, geen vuiltje aan de lucht, zul je denken. De natuur ziet er prachtig uit en in ons Zandstuvebos zijn echt prachtige plaatjes te maken.
Maar nee, het ganse land in paniek en je wordt om de oren geslagen met weeralarmen. Alarmi, Alarmi, het lijkt wel en opera.
Het zout dreigt op te raken, het land in rep en roer. Er wordt zelfs een landelijk zoutloket ingericht en doorlopend is er crisisoverleg op hoog niveau. De minister van Veiligheid gaat voorop in deze strijd om het zout der aarde en Twente moet zelfs zout afstaan aan de zouteloze Randstad. Tussen Oude en Nieuwe Pekela wordt het laatste zout gewonnen en zelfs keukenzout wordt gevorderd door de overheid.
De nuchterheid gebiedt te zeggen: “Heij’t ooit zo zout e’geet’n?”
Nederland is blijkbaar niet ingesteld op winters, zie ik uit mijn jeugd nog goed kan herinneren. Toen was het wegdek nog veel minder, vielen er levensgrote gaten in en konden we door de sneeuw de deur haast niet open krijgen. Maar klagen? Ho maar, we waren niet van suiker en mijn vader trok gewoon met paard en wagen met de boodschappen van Karsijns over het kanaal Almelo-De Haandrik.
Mijn moeder liep als ware boerendochter door de stuifsneeuw naar de lagere school in Beerzerveld, alsof het niks was. Niet klagen, maar dragen was toen het parool. Ach, en als je dan de beelden van vandaag uit het door een aardbeving getroffen straatarme land Haїti ziet, waar men met gemiddeld 2 Dollar per dag moet rondkomen, waar zeuren we nog over?
Terug naar vroeger, toen liepen ze hele afstanden naar school. Dat brengt mij op een opvallende samenwerking tussen protestants christelijke basisscholen langs het kanaal. Vroomshoop en Beerzerveld gaan weer samen, nadat eerder een Twenterand-brede fusie was afgeketst. Fuseren en fusilleren ligt soms angstig dicht bij elkaar en dan is samen gaan veel beter.
De gemeenteraadsverkiezingen naderen en dan gaat het ook steeds scherper. De PvdA Twenterand heeft een prima slogan bedacht: “Durven of aanmodderen”. Als je alleen al aan het activiteitencentrum in Vroomshoop denkt is dit een schot in de roos van Hans Zebel c.s. Wanneer is dat treurspel ten einde en in andere kernen zoals Westerhaar en Vriezenveen dreigen ze Vroomshoop voorbij te steken met een theater.
KCC2 uut Vjennne spreekt ook van een gemeentebreed theater, al is er een beperking dat de hervormde kerk over de schouder meekijkt. Kijk, dat willen we in Vroomshoop nu per se niet en dat is een van de verschillen tussen deze kernen.
Het CDA Twenterand gaat “Omzigtig” te werk, door het gelijknamige parlementariër in Vriezenveen uit te nodigen. Ook in Den Ham is binnenkort een politieke proattafel van het CDA, maar in Vroomshoop, ho maar! Eerst de Vroomshoopse kandidaten laten vallen als een baksteen en dan lekker veilig in je eigen bolwerken campagne voeren. Ik roep het CDA Twenterand op om in het hol van de leeuw te komen. Ik voorspel dat daar heel wat is uit te leggen, maar dat is alleen maar goed in een democratie. Of is Vroomshoop al een soort van Paradise Lost?
De andere lokale politieke partij en kunnen er ook wat van en de Christen Unie staat vierkant achter het verbod op trouwen op zondag in de gemeente Twenterand en ergert zich aan opstaande stoeptegels in de sneeuw.
Met de eigentijdse weblog worden de burgers nu in deze tijd in ieder geval tot 3 maart bereikt. Gemeentebelangen Twenterand wil ineens oplaadpunten voor chipkaarten van het openbaar vervoer en de VVD wil uitgerekend nu de hondenbelasting afschaffen. Wat een drollenvangers. De honden blaffen, maar de verkiezingskaravaan trekt verder.
Vier jaar lang is het relatief rustig geweest en zijn de meeste gemeentepolitici, enkelen volksvertegenwoordigers te na gesproken, in de Rode Burcht van Vjenne vooral intern gericht. Nu komen ze, nog wat onwennig met ogen knipperend tegen het felle zonlicht, uit hun holen tevoorschijn en hebben opeens het beste voor met de burgers. Dat is toch niet te geloven! Mijn advies: voer vier jaar lang campagne en ga doorlopend met de burgers in gesprek, anders ben je volsterkt ongeloofwaardig.
Maar laat ik geen zout in de wonden strooien, het zout is immers ook bijna op. We zien wel hoe op 3 maart de stemming is.
In ieder geval brengt de nieuwe stichting Levend Vroomshoop wel het beste in de samenleving boven. Verleden, heden en toekomst worden met elkaar verbonden. Staande bij de brug in de vrieskou word ik daar echt warm van.
Zo zet je je dorp echt op de kaart en is er sprake van een levend verleden, een boeiend heden en een perspectiefvolle toekomst. Daarvan kan ik nu echt in de stemming komen.
Aanmelden bij Posts [Atom]