vrijdag 29 april 2011
Een historisch besluit in de gemeente Twenterand
De poppenkast van de provincie Overijssel met de politici Job Klaasen en Martha van Abbema in twee heel verschillende hoofdrollen boeide in de maand april. Aan de door de wol geverfde gedeputeerde Job Klaasen van de VVD zat een steekje los. Hij wilde groter zijn dan hij is en deze narcist knakte in de bloei. Niet te geloven dat iemand zo bewust zichzelf wil verhogen met een vermeende en gelogen hogere opleiding. Een perfect Schwietertje, naar het slechte voorbeeld van de drs en oud TV-veslaggever, die zo afging in het verleden. Het geeft aan dat er veel kaf is onder het politieke koren, als de integriteit mee speelt. Vroeger was daar nog een mooier woord voor: onkreukbaarheid. Dan keek je met enig ontzag naar die eerbiedwaardige gezichten in de plooi en die driedelige maatpakken zonder enkele kreukel. Macht of gezag, gebaseerd op wederzijds respect en dat laatste moeten we toch willen.
Dat in bepaalde kringen de man boven de vrouw is gesteld, leert de SGP-benadering. Dat kostte Martha van Abbema oet ’n Ham van de Christen Unie een snelle promotie naar gedeputeerde, zo wordt de in de wandelgangen verteld. De SGP pruimt geen vrouw in die positie. Met alle respect, dat is toch een vorm van discriminatie van de vrouw als gelijkwaardig menselijk wezen aan de man. Die Staphorster provinciale variant met CDA-voorman Rietkerk in de hoofdrol doet vrezen dat de “preciezen” het winnen van de “rekkelijken” bij de provincie.
Natuurlijk heeft PvdA-gedeputeerde Dick Buursink het stom gespeeld in de verkiezingstijd .
Hij speelde met vuur en puur op de man en het CDA als glijmiddel betitelen, klonk ook wel erg lullig. De afrekening kan dan genadeloos zijn, vraag dat maar aan Ab Klink en Ernst Hirsch Ballin, die onder het juk van d grote leider Verhagen door gingen.
Wat wel opvalt in deze tijd is dat de sites van verschillende overheden, ook de provincie, zo kritiekloos, of nog erger: louter goed nieuws shows zijn geworden. Over het zo pijnlijke vertrek van Klaasen geen woord op de website www.Overijssel.nl of feitelijk enkele nietszeggende woorden: hij heeft zich terug getrokken. Voor alle duidelijkheid: het ging deze keer niet over een glijmiddel.
Ik hoopte dat onder de nieuwe Commissaris der Koningin Ank Bijleveld-Schouten een frisse wind ging waaien. Helaas is dat onder haar nog niet zichtbaar: het is net of pijnlijke incidenten onverminderd worden doodgezwegen en louter loftrompetten weerklinken. Waar blijft de transparantie? Zonder de provincie kan de infrastructuur en de cultuur ook best elders behartigd worden. Of zoals Han Pape het in de Roskam uitdrukte: “Laat Klaasen het hele zaakje maar meenemen”. De actiegroep Vroomshoop en omgeving een Mesthoop? heeft toch ook gemerkt dat de provincie slecht naar argumenten luistert en waar mogelijk in procedures vlucht.
Burgemeester Cornelis Visser van de gemeente Twenterand sprak onlangs van een historisch raadsbesluit. De Fortwijk gaat op slot voor megabedrijven van buiten. Alleen echte family farmers, eigen inheemse familiebedrijven dus, mogen in beperkte mate uitbreiden. Een flinke pluim voor de niet versagende Douwe Bouma en Jan Veldhuis c.s. is op z’n plaats. Het recht en de gerechtigheid lijken te hebben gezegevierd en dat geeft deze keer aangename fijne stof tot nadenken. Nog even maakte CDA-raadslid Johannes Schipper van het ludieke spermarietje het wellicht onbedoeld, maar zeker onhandig, spannend, maar deze onverwachte en wat kunstmatig aandoende inseminatie was meer de sfeer van een vruchteloze daad. CDA-fractieleider Jan Kuilder voelde meer aan waar de pijn en wie weet in de nabije toekomst weer de stemmenwinst lag en ging met Gemeentebelangen en andere partijen mee.
Alleen het SGP was tegen en dat moet je Ben Engberts nazeggen: hij is en blijft principieel.
Nu hoop vurig ik dat de Vroomshopers dezelfde inzet en betrokkenheid tonen, nu het om het nieuwe activiteitencentrum gaat. Goed dat de Fortwijk voor ongewenste ontwikkelingen is afgegrendeld, maar nu gaat het zeker meer dan ooit om de toekomst van ons centrum. Dat moet toch kunnen bruisen van cultuur, sport, gezondheidzorg en onderwijs.
Vroomshoop heeft meer dan 150 jaar getoond van alle markten thuis te zijn en nu zelfs elke week. Dit onomstreden kloppende hart van Twenterand verdient een leefbaar centrum, het duurt gewoon veel te lang. Dat geldt overigens ook voor de ontwikkeling van de woningbouw, denk aan Vroomshoop-Oost. We zijn in feite in het verleden met ziel en zaligheid verkocht aan de projectontwikkelaar. Er moet geïnvesteerd worden in geld en visie en een gemeentebestuurder moet niet alleen trots zijn als door een “zuunig” beleid de gemeente financieel er goed op staat. Visionairs gevraagd, dat is beter dan boekhouders.
Ik denk overigens ook dat de gemiddelde Vroomshooper het niet zoveel kan schelen in welke gemeente hij of zij uiteindelijk woont bij de schaalvergroting, die er vroeg of laat toch komt. Lokale herkenbaarheid en identificatie, de eigen roots, dat telt vooral.
En ook: bestuurders worden op hun daden beoordeeld. Leuk, die persoonlijke ontboezemingen van de bestuurders wekelijks in de Vriezenveense Courant. Beter lijkt het nog als daarnaast het “Geen woorden maar daden” opgeld doet, dat moeten we hebben.
Maar goed, Vroomshoop kende onlangs al een lentefeest en een Paasshow en maakt zich op voor een gezellig Koninginnefeest. Dat met maar liefst vijf Vroomshoopse gedecoreerden in de Orde van Oranje Nassau in ons midden: Joop Lantink en Stef van Laar, de onvermoeibare sjouwers van Vroomshoopse Boys en verder Carolien Eggens, Joke Netters en Jan van Tebberen, noeste pro Deo werkers binnen het lokale hervormde kerkenwerk en bekend van andere activiteiten, waarbij het vier mei comité Vroomshoop. Gewone mannen en vrouwen, die het dienen verstaan. Ze lopen niet met de borst vooruit, maar laten zien en merken wat “gewoon doen” betekent. Zo ben je het best af in Vroomshoop en daar niet alleen, zeker weten.
zondag 3 april 2011
Vroomshoop: met elkaar en voor elkaar
Wat een uitgekookte machtspoliticus, de Maxime Verhagen van het CDA. En ook: een professional, die weet hoe de hazen lopen, maar helaas voor hem en ons idealisme missend. Op de dag dat de beslissing moest vallen, wie de voorzitter van het landelijke CDA zou worden, pakte Maxime groots uit in het Algemeen Dagblad. Voorspelbare en slim bedachte teksten: Maxime was het die vooral de PVV wilde aanpakken, maar het bestuur had dit destijds verboden. Met andere woorden: kies nou gewoon kandidaat burgemeester Sjaak van der Tak van Westland, die weet van wanten en is praktisch ingesteld. Ruth Peetoom houdt net als Job Cohen meer van thee drinken en ziet de PVV niet zitten, niet zo handig als je net Wilders c.s hebt gedoogd. Gelukkig kwam dit mediaoffensief van Maxime Verhagen te laat, want de leden van het CDA kozen in grote meerderheid voor Ruth Peetoom. Een bruggenbouwer en niet behorend tot de elitaire partijtop, die alleen maar rechtsaf wil. Niet voor niets had politieke brekebeen Hans Hillen zijn protegé Maxime Verhagen eerder al als de CDA-leider bij uitstek uitgeroepen. Doorzichtige paniekvoetbal, die al helemaal verdwaald is in de Haagse jungle en de Libische woestijn. Gelukkig: de nu gewezen predikante Ruth Peetoom wordt voorzitter en kan het CDA weer een smoel en meer inspiratie geven. Terug naar de bron, het is echt nodig om weer herkenbaar te worden als Christen Democraten. Waar het dogma van aangewezen en niet gedragen leiders toe leidt, leerde het slechte voorbeeld van de lokale CDA-aanvoerder Couzijn Bos wel.
Dalen we af naar de lokale politiek, dan vat op hoe oorverdovend stil het is rondom het aanstaande activiteitencentrum in Vroomshoop. Natuurlijk, het is de periode van inspraak, maar toch. Wat ik mis is de vastberaden wil van de gebruikers om er samen iets goeds en iets moois van te maken. Het kan er zijn, maar ik hoor of zie dat niet. Dit is een historische kans voor Vroomshoop, die niet vergooid mag worden. De neuzen moeten nu meer dan ooit dezelfde richting op staan.
Het Maatschappelijk Cultureel Centrum loopt na meer dan een halve eeuw nu echt op z’n laatste benen. Het droomscenario was natuurlijk ook nu nog een bloeiend MCC, zodat de overstap naar het nieuwe multifunctioneel centrum als vanzelf gezet kon worden, samen met het jongerencentrum Het Front. Niets is minder waar. Het MCC-bestuur past vooral op de winkel en lijkt zich niet druk te maken over die aanstaande promotie naar een eigentijds centrum. Dat is jammer en dat moet toch anders kunnen. Laten we de krachten bundelen en inspiratie uitstralen en daadkrachtig zijn, nu het nog kan.
Zoals eindredacteur Han Pape van het opinieblad De Roskam afgelopen vrijdag over Vroomshoop schreef over ons Kanaaldorp: “Het Front leeft en variatie genoeg in Vroomshoop. De Dijk komt er graag, metalbands zetten de zaal op de kop en Gerard Oosterlaar, Bas van den Toren en Hans Nieuwenhuis maakten er in het nagenoeg uitverkochte Fronttheater ook een mooie avond van onder de welluidende titel Hej’t of Kriej’t en met een mix van Sallandse inslag en Vroomshoopse kwinkslag. Niet alleen jongeren zijn in de wolken, ook de Stichting Levend Vroomshoop, die Höllenboer naar het kanaaldorp haalde, maakt gebruik van de accommodatie. Dat is typisch Vroomshoop: met elkaar en voor elkaar, een frontdorp in alle betekenissen. Van de eerste smoessiesmakers tot de eerste kievitseivinders, alles is mogelijk”, zo schrijft Pape.
Dat zijn inspirerende woorden, die we ons eigen moeten maken. Daar kunnen we echt wat mee en dit bewijst dat er heel veel potentie in ons dorp is wat cultuur betreft. Vroomshoop bruist volop verdient gewoon een nieuwe maatschappelijk-cultureel centrum met daarbij sportvoorzieningen. Het is juist een onmiskenbaar voordeel, dat zo’n cultureel centrum niet verwant is met een kerk. Dat lijkt op vrijheid in gebondenheid en juist bij cultuuruitingen in een theater past dat niet.
Ben ook benieuwd hoe dat marktgebeuren in Vroomshoop de komende tijd invulling krijgt. Gemeentebelangen Twenterand bepleit ook een wekelijkse markt zonder beperkingen in Vroomshoop en daar is geen woord Frans en juist wel Engels bij. Prima, past bij de ambities van Vroomshoop als regionaal koopcentrum en komt in onze kraam van pas.
We moeten kracht uit stralen en op z’n tijd ons laten horen en zien. Den Ham toonde zich weer eens als een diervriendelijk dorp en dat op spectaculaire wijze. De 330 kilogram wegende Bengaalse circustijger Ceasar werd niet tandeloos, dankzij een vakkundige ingreep van dierenarts Bulle Koster en vader en dochter Johan en Maaike Dam oet ’n Ham. Dat kan ook niet anders met een briesende leeuw in het aloude gemeentewapen van Den Ham, waar wij eens toe behoorden. In dat politieke dierenrijk ging het er in het verleden wel eens wild aan toe, denk aan het gemeentehuis en aan de zwembaden, maar uiteindelijk vonden de volkeren elkaar in het grote rijk van Twenterand.
Het kan verkeren: de leeuw, de tijger en het lam leven vreedzaam en vreetzaam samen in het Zandstuvebos. Nu nog het gelijknamige grill- en partycentrum van de familie Blekkenhorst in Den Ham de kans geven om uit te breiden en dan kunnen we nog meer samen halfweg feest vieren in een mooi oord(t). Soms verlang je naar een paradijs op aarde, altijd beter dan een toren van Babel of Ajax Amsterdam.
Aanmelden bij Posts [Atom]