dinsdag 20 juli 2010
Het Hart van Vroomshoop klopt als nooit tevoren
De Hammerstraat ligt er nu echt als slagader van een regionaal koopcentrum bij. Dan denken we terug aan de opening van de gerenoveerde straat in de tachtiger jaren met burgemeester Hans van Overbeeke in de koets. Toen nog Den Ham’s eerste burger noemde dit gebied Utopia, maar toch: die droom werd bewaarheid. Ook het Julianaplein werd ontwikkeld, waarbij burgemeester Arnold van Walsum aan de wieg stond. Het Hart van Vroomshoop klopt als nooit tevoren en werd in 2009 in het jubel- en jubileumjaar van ons dorp geopend door burgemeester Helmer Koetje, ook een memorabel moment.
Vergeten is de strijd om de vermaledijde boombakken, die de winkeliers destijds zelfs dreigden te verwijderen. Het oproer kraaide en de raadsleden in Den Ham verslikten zich in restaurant De Beuk zich bijkans in hun traditionele erwtensoep na de begrotingsbehandeling, echt een snertmaaltijd. Ooit wordt er nog een bankje onthuld ter nagedachtenis aan die revolutie van de strijdlustige winkeliers van de Hammerstraat: de Doggerbank.
En laten we er een boom over opzetten: die boombakken waren een echte sta in de weg. Daar is al heel wat leed van fietsers uit voortgekomen en dat is geen bak. Nu wordt er veel ruimte gegeven aan de voetgangers en het winkelende publiek en hebben de automobilisten echt het gevoel dat ze te gast zijn in een regionaal koopcentrum van allure. Parkeren bij de winkel kan nu en anders kan dat gratis en voor niks in de Koele van Ensing, De Dreef of aan het Julianaplein. Ik hoop van harte dat Ondernemend Vroomshoop deze reanimatie van de Hammerstraat luister gaat bijzetten met een geweldig feestje. Het kan ook zijn dat er eerst door Arjan Berkhof c.s. gewacht wordt op de opknapbeurt van het Julianaplein. Maar toch: laten we de successen vieren als Vroomshopers.
Waar we vroeger een vooral genoeglijke Hammerstraat kenden met de Agio Tips van Jan Schonewille, de Jamin-ijsjes van Kassies, de radio’s van Labrijn, de droge worsten van Gritter, de gloeilampen en grammofoonplaten van Entjes, het snoepgoed van Diek, de tweezitters van Bolhuis, van alles van Meijers Warenhuis en de past u wel of net niet BH’s van Vaartjes, ziet het er nu geheel anders uit. Stilstand is achteruitgang en de dood heerst in stilstaand water. De vooruitgang heeft Vroomshoop in de greep en dat is alleen maar prettig.
We blikten nog even met toch wel enige weemoed terug op de historie van de middenstanders van weleer, dat geldt ook voor onze kanalen, havens en wiek’n. Mooi dat de kwieke Karel Ekkel, ook letterlijk, een duik in de geschiedenis nam. De karakteristieke schuiven van het Snottergat zijn gered en het Chapeau geldt ook voor het waterschap Regge en Dinkel voor de renovatie van het Zwolsekanaal.
De nog jonge stichting Levend Vroomshoop laat ook steeds meer van zich zien en horen. De belangstelling voor het levend verleden is groot onder onze plaatsgenoten en wat dat betreft is onze nog jonge geschiedenis een pré en dat wordt intensief beleefd.
Ook al is het qua nieuwsgaring komkommertijd, de politiek lijkt ook wel op een snottergat. Sommige politici zijn zo glad, niet te geloven. Ze kronkelen rond als een paling in een emmer met snot. Neem de formatie van het kabinet Paars-Plus, die gedoemd was te mislukken. De achterband van de VVD roert zich geducht en VVD-voorman Mark Rutte kon gewoonweg niet anders dan eieren voor zijn geld te kiezen. Ook blijven de landelijke politici gevoelig voor peilingen en polls en niet alleen zij. Mark Rutte wist al vanaf het begin van deze ontknoping, maar in ieder geval is er dan een ultieme poging gedaan.
Als je geen water bij de wijn wilt doen in een coalitie, eindig je als een snotter op de wal. Een oplossing à la Twenterand, een realistische coalitie van VVD, CDA en PvdA ligt ook in Den Haag niet voor de hand, als aan PvdA-leider Job Cohen ligt. Dit zijn ware Jobstijdingen in een economisch zware tijd, die om oplossingen schreeuwt.
Dat geldt ook voor onze gemeente Twenterand, waar het nieuwe college heeft afgezien van de voorjaarsnota. Een van de verkiezingsleuzen van Gemeentebelangen was “Minder ambtenaren” en het eindigde uiteindelijk bij de formatie in: ”Meer wethouders”.
Ook het CDA was voor afslanking van het ambtenarenapparaat, maar leverde wel prompt twee eigen wethouders. Ik hoop dat dit niet in de beleidsstukken gaat doorwerken, want hoe je het ook wendt of keert: daarbij zijn dezelfde ambtenaren hard nodig.
Waar voorheen de voorjaarsnota vooral werd benut om beleid te formuleren en de begrotingsvergadering was bedoeld om af te ronden, wordt nu een hete begrotingsvergadering in oktober verwacht. Overweging, beschouwing en reflectie zijn nu eenmaal nodig om goed beleid te maken, waarbij het welzijn van de bevolking leidend moet zijn. Ik ben benieuwd of de nieuwe raad en college dit uitstralen en waar kunnen maken.
Geld volgt beleid, ook als er weinig geld is. Daarbij kunnen we politieke mannetjesputters in de goede zin van het woord wel gebruiken. Als de angst en alleen de boekhouders regeren, gaat het geheid fout. En als het om krachtdadig optreden gaat, kunnen ze nog altijd bij de Vroomshoper Jarno Hams aankloppen. Proficiat: voorde zesde keer de sterkste man van Nederland, we staan als Vroomshoop weer op de kaart.
woensdag 14 juli 2010
Het Snottergat wordt een echt monument
Wellicht dat er zelfs enig gesnotter hoorbaar is tijdens de onthulling van het monument in het Zwolsekanaal. Gesnotter van ontroering, dat gelukkig weer iets aan de vergetelheid wordt ontrukt. We leden hier aan een post-traumatische depressie door de sloop van het zo karakteristieke postkantoor. Deze revival van het Snottergat is al balsem op de volksziel van Vroomshoop. Net zoals de huldiging van het Nederlands elftal in die merkwaardige grachtengordel der winnende verliezers. Ik draai er niet omheen: direct na die verliespartij tegen Spanje nokte ik af. Ik sterf nog liever in schoonheid, dan dat ik met zo’n kaartenlast met hard voetbal verlies.
Natuurlijk, het is een contactsport en mannelijk voetbal is prima. Maar zo’n karatetrap van Oranje middenvelder Nigel de Jong is toch niet om aan te zien. Nou kan ie wel miljonair van Manchester City zijn, maar een dergelijke overtreding van deze voetballende Kung Fu doen Nederland geen goed. Aan de andere kant: dat gezever van Johan Cruijff raakt kant noch wal. Deze voetbalgoeroe en oud-topspeler nam nooit echt z’n verantwoordelijkheid, of het nu om Oranje of om Ajax ging. In de politiek kennen we ook zo’n figuur, die zich als de beste stuurman aan de wal ontpopt: Geert Wilders.
Cruijff zadelde vanuit z’n heiligdom in Barcelona Oranje genadeloos neer, net alsof Spanje ook geen furie toonde.
Maar goed: Oranje verbroedert en is een bindmiddel en zelfs het lokale volksfeest op de rotonde van Vroomshoop werd landelijk bekend.
Burgemeester Cornelis Visser slaagde cum laude voor zijn eerste vuurproef als bewaker van de openbare orde en veiligheid. . Gewoon het verkeer om de gevreesde rotonde leiden en een gezellig feestje laten bouwen. Nuchter boerenverstand is heel wat waard, zo blijkt weer eens.
Verkiezingsbeloftes stellen niks voor, dat toont Gemeentebelangen Twenterand weer eens aan. Het pluche heeft blijkbaar een verwarrende werking. Eerst blijken er nog doodleuk derden ingehuurd bij de gemeente te worden, daar zou een rem op komen. Nu komt de burgerparticipatie, toch te stokpaardje van Albert Engels c.s., onder druk. De bordjes in de aloude bussen worden weer actueel: ”Niet spreeken met den bestuurder”.
Het presidium, de meest vage club die er binnen het gemeentehuis bestaat, besloot achter gesloten deuren dat een burger weliswaar mag inspreken, maar dat hij of zij na vijf minuten snel zijn of haar mond moet houden. Mee discussiëren mag niet meer en alleen aan raadsleden is dat recht voorbehouden. Arme Gemeentebelangen; waar blijven jullie nou met de kroonjuwelen van de lokale parlementaire democratie?
Dat doet me weer denken aan een gevleugelde uitspraak van de echte regenten: “Inspraak zonder inzicht leidt tot een uitspraak zonder uitzicht”. Jammer, ik had gehoopt dat met Gemeentebelangen er een soort Praagse lente in de politiek kwam. Beter ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald, dus we wachten nog even af.
Zaak is wel dat er schot lijkt te komen met de centrumvisie van Vroomshoop. Ook zien we hoe ons winkelcentrum en dan speciaal de Hammerstraat gerevitaliseerd wordt en dat zijn tekenen van (Vrooms)hoop. Als de geruchten juist zijn dat wethouder André Idzinga vanut Dronten in ’t Hart van Vroomshoop gaat wonen, kunnen we concluderen dat we dan eindelijk weer een wethouder in ons dorp hebben, nooit weg.
Het hart van ons klopt uiteraard voor het Snottergat. Alle lof aan onze bon-vivant en doorzetter Karel Ekkel. De schuiven worden in ere hersteld en bij dergelijke lovenswaardige initiatieven gaat het niet om: Wat schuift het? Integendeel: tijd en energie worden om niet gegeven om idealen te verwezenlijken. Karel kennende gaat hij met de opening verrassen. Is het niet met tien pond paling dan is het wel met een andere stunt.
Karel is een echte Vroomshoper, die wordt geruggesteund door andere vrijwilligers en door het Waterschap Regge en Dinkel, die zich als vanouds niet onbetuigd laat in het kanaaldorp Vroomshoop.
Tachtig jaar na de onthulling door de legendarische minister Johannes Benedictus Kan van Binnenlandse zaken en Landbouw van het kabinet De Geer gaan de tweeling-broer en zus Karel en Jennie Ekkel opnieuw onthullen. Het Kan verkeren zou de ministerszoon Wim Kan gezegd kunnen hebben. Leve ons mooie Vroomshoop, dat mag donderdag best eens worden geroepen. Donderdag komt de bewogen geschiedenis van het Snottergat weer tot leven: bekiek het maar en komt dat zien!
Het weelderige liggend naakt van Den Ham is dankzij Jan van der Kolk terug waar het hoort, in het Brinkdorp Den Ham. Dat ook tot vreugde van onze onvolprezen dorpsdichter Jan D. Lindenhovius. Wij waakten enkele jaren over de naakte waarheid en dat past ook echt bij Vroomshoop. We zijn dankzij Karel Ekkel weer een monument rijker en dat Snottergat verleidde Lindenhovius weer tot bloemrijke poëzie:
Vroomshoop was eens het putje van Twente
Veel wateren vloeiden daar saâm
Vaak sloeg daar de jeugd op zijn tenten
verleende het plekje zijn faam.
Daar was men aan ’t plonzen en zwemmen
Daar werd menig hartje verliefd
als weer een “snotaap”zonder remmen
het Snottergat doldriest doorkliefd’
Dat is al met al ver vergeten
De jeugd vindt nu elders soelaas
Het Snottergat, heel lang aanbeden,
Kwam in het vergeetboek, helaas.
D’ontwikkeling houdt men niet tegen.
Ook ’t Waterschap liep mee voorop,
wat strekte de streek tot een zegen,
maar ’t Snottergat ging op de schop.
’t Historisch besef kwam toen boven :
Het initiatief werd bekend
Dit alles nu valt hoog te loven :
‘Het gat’ wordt een echt monument!
Natuurlijk, het is een contactsport en mannelijk voetbal is prima. Maar zo’n karatetrap van Oranje middenvelder Nigel de Jong is toch niet om aan te zien. Nou kan ie wel miljonair van Manchester City zijn, maar een dergelijke overtreding van deze voetballende Kung Fu doen Nederland geen goed. Aan de andere kant: dat gezever van Johan Cruijff raakt kant noch wal. Deze voetbalgoeroe en oud-topspeler nam nooit echt z’n verantwoordelijkheid, of het nu om Oranje of om Ajax ging. In de politiek kennen we ook zo’n figuur, die zich als de beste stuurman aan de wal ontpopt: Geert Wilders.
Cruijff zadelde vanuit z’n heiligdom in Barcelona Oranje genadeloos neer, net alsof Spanje ook geen furie toonde.
Maar goed: Oranje verbroedert en is een bindmiddel en zelfs het lokale volksfeest op de rotonde van Vroomshoop werd landelijk bekend.
Burgemeester Cornelis Visser slaagde cum laude voor zijn eerste vuurproef als bewaker van de openbare orde en veiligheid. . Gewoon het verkeer om de gevreesde rotonde leiden en een gezellig feestje laten bouwen. Nuchter boerenverstand is heel wat waard, zo blijkt weer eens.
Verkiezingsbeloftes stellen niks voor, dat toont Gemeentebelangen Twenterand weer eens aan. Het pluche heeft blijkbaar een verwarrende werking. Eerst blijken er nog doodleuk derden ingehuurd bij de gemeente te worden, daar zou een rem op komen. Nu komt de burgerparticipatie, toch te stokpaardje van Albert Engels c.s., onder druk. De bordjes in de aloude bussen worden weer actueel: ”Niet spreeken met den bestuurder”.
Het presidium, de meest vage club die er binnen het gemeentehuis bestaat, besloot achter gesloten deuren dat een burger weliswaar mag inspreken, maar dat hij of zij na vijf minuten snel zijn of haar mond moet houden. Mee discussiëren mag niet meer en alleen aan raadsleden is dat recht voorbehouden. Arme Gemeentebelangen; waar blijven jullie nou met de kroonjuwelen van de lokale parlementaire democratie?
Dat doet me weer denken aan een gevleugelde uitspraak van de echte regenten: “Inspraak zonder inzicht leidt tot een uitspraak zonder uitzicht”. Jammer, ik had gehoopt dat met Gemeentebelangen er een soort Praagse lente in de politiek kwam. Beter ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald, dus we wachten nog even af.
Zaak is wel dat er schot lijkt te komen met de centrumvisie van Vroomshoop. Ook zien we hoe ons winkelcentrum en dan speciaal de Hammerstraat gerevitaliseerd wordt en dat zijn tekenen van (Vrooms)hoop. Als de geruchten juist zijn dat wethouder André Idzinga vanut Dronten in ’t Hart van Vroomshoop gaat wonen, kunnen we concluderen dat we dan eindelijk weer een wethouder in ons dorp hebben, nooit weg.
Het hart van ons klopt uiteraard voor het Snottergat. Alle lof aan onze bon-vivant en doorzetter Karel Ekkel. De schuiven worden in ere hersteld en bij dergelijke lovenswaardige initiatieven gaat het niet om: Wat schuift het? Integendeel: tijd en energie worden om niet gegeven om idealen te verwezenlijken. Karel kennende gaat hij met de opening verrassen. Is het niet met tien pond paling dan is het wel met een andere stunt.
Karel is een echte Vroomshoper, die wordt geruggesteund door andere vrijwilligers en door het Waterschap Regge en Dinkel, die zich als vanouds niet onbetuigd laat in het kanaaldorp Vroomshoop.
Tachtig jaar na de onthulling door de legendarische minister Johannes Benedictus Kan van Binnenlandse zaken en Landbouw van het kabinet De Geer gaan de tweeling-broer en zus Karel en Jennie Ekkel opnieuw onthullen. Het Kan verkeren zou de ministerszoon Wim Kan gezegd kunnen hebben. Leve ons mooie Vroomshoop, dat mag donderdag best eens worden geroepen. Donderdag komt de bewogen geschiedenis van het Snottergat weer tot leven: bekiek het maar en komt dat zien!
Het weelderige liggend naakt van Den Ham is dankzij Jan van der Kolk terug waar het hoort, in het Brinkdorp Den Ham. Dat ook tot vreugde van onze onvolprezen dorpsdichter Jan D. Lindenhovius. Wij waakten enkele jaren over de naakte waarheid en dat past ook echt bij Vroomshoop. We zijn dankzij Karel Ekkel weer een monument rijker en dat Snottergat verleidde Lindenhovius weer tot bloemrijke poëzie:
Vroomshoop was eens het putje van Twente
Veel wateren vloeiden daar saâm
Vaak sloeg daar de jeugd op zijn tenten
verleende het plekje zijn faam.
Daar was men aan ’t plonzen en zwemmen
Daar werd menig hartje verliefd
als weer een “snotaap”zonder remmen
het Snottergat doldriest doorkliefd’
Dat is al met al ver vergeten
De jeugd vindt nu elders soelaas
Het Snottergat, heel lang aanbeden,
Kwam in het vergeetboek, helaas.
D’ontwikkeling houdt men niet tegen.
Ook ’t Waterschap liep mee voorop,
wat strekte de streek tot een zegen,
maar ’t Snottergat ging op de schop.
’t Historisch besef kwam toen boven :
Het initiatief werd bekend
Dit alles nu valt hoog te loven :
‘Het gat’ wordt een echt monument!
Labels: snottergat karel ekkel vroomshoop zwolsekanaal
vrijdag 2 juli 2010
Wein, Weib und Gesang, nicht ärgen nur wundern en vooral daadkracht
Zelfs Vroomshoop.com in Amerika kleurt oranje, mooi toch! We hebben behoefte aan een bindmiddel in ons land. Het drieluik God, vaderland en oranje is vooral twee dimensionaal, de laatste twee dus. Nieuwe antwoorden worden gezocht om antwoorden te vinden de voortschrijdende secularisatie. Dat is nodig ook en nieuw elan en geestdrift is nodig. In een van oudsher Godvrezende stad als Leeuwarden sluiten 4 van de 7 Godshuizen. En, zoals een gemeentelid van een van die Friese kerken gevat opmerkte: “Je kunt wel hartstochtelijk bidden, maar daarmee komen de bankbiljetten met duizend Euro nog niet uit de hemel vallen”.
Er moet in een geloofsgemeenschap meer zijn dan een discussie over het geld oftewel een kwestie van kruis of munt. Het komt op de overtuiging aan, dat het geloof kan inspireren voor het leven van vandaag en morgen en kan troosten met eeuwigheidsperspectief. Dat kan zowel voor een Christen, een Hindoe of een Moslim gelden. Zonder zingeving lijkt een leven op een ordinair gokspel, een soort kraslot, waar je pech hebt of geluk. Waar het vooral om het eigen geluk draait en war de solidariteit ver te zoeken is. Dat lijkt me een zielloos bestaan.
Tijdens onze vakantie in het mooie gebied van de Saar en de Moezel las ik twee mooie teksten. Op een weg naar Saarburg stond gekalkt “Wein Weib und Gesang”. Inderdaad: je mag en kunt van het leven genieten. In een hotel hing het volgende wandbord aan de kant; “Nicht ärgen, nur Wundern”, ook een waar word. Ik denk dat we, als we ons beseffen, hoe goed we het in vergelijking met anderen in deze wereld hebben, ons ook gaan verwonderen.
Dat schrijft ook Jean-Marie Le Clézio (69), die twee jaar geleden de Nobelprijs voor de vrede ontving. De begenadigd schrijver, zoon van een op Mauritius geboren Engelse arts en een Franse moeder, reisde over alle contigenten en bracht onder meer enkele jaren door temidden van indianenstammen in Panama. Kent het leven en de mensen en kan echt vergelijken.
Le Clézio schrijft stelt onder meer vast dat het hem opvalt dat de westerse wereld momenteel zo instabiel is. Politici gebruiken die kwetsbaarheid om macht te verwerven. Hij vergelijkt ook de dertiger jaren en onze tijd. Dezelfde typeringen van mensen, dezelfde overdrijving. Er waren dezelfde excessen, racisme, xenofobie. Misschien komt die instabiliteit ook door de overvloed: het leven is hier zo gemakkelijk. Mensen zijn erg gehecht aan hun manier van leven, bang om het kwijt te raken.
Wat mij betreft slaat Jean-Marie de spijker op z’n kop. Kijk maar eens naar de laatste verkiezingen en de nasleep er van. Gelukkig heeft Hare Majesteit Koningin Beatrix vanuit haar positie in de constitutionele monarchie ingegrepen en de onbetwiste adviseur Tjeenk Willink aangesteld als informateur. Ze negeerde volkomen terecht de voorganger de liberale informateur Uri Rosenthal, die in z’n onschuld of naïviteit voorstelde om twee informateurs van de VVD en de PvdA het voorspel tot het nieuwe kabinet te laten doen.
Uri Rosenthal leek in zijn doen en laten wel op Uri Geller, in die zin dat hij alles krom praatte. Als directeur van het COT onderzoekt Rosenthal rampen, maar in mijn ogen is hij zelf een ramp. Komt niet verder dan analyseren en uitstellen en als zo iemand over het activiteitencentrum in Vroomshoop ging, kwam het nooit van de grond.
Hoe kun je zo oliedom zijn om van zo’n formatie in deze fase in een land, dat om economische en sociale oplossingen schreeuwt, een politiek getinte vervolg-informatie voor te stellen. Het gaat nu echt om het landsbelang. In het Haagse kippenhok zijn het tot dusver vooral politieke hanengevechten tot dusver. Of schijngevechten met Wilders en Verhagen en in zekere zin ook Rutte in dubieuze hoofdrollen. Natuurlijk weet Maxime Verhagen dat hij met deelname aan een VVD-PVV-CDA-kabinet z’n eigen CDA opblaast. Zeg dat dan direct, denk ik dan.
Nog even Jean-Marie Le Clézio. Daaraan moet ik denken als ik een reactie van Florijntje op mij n laatste column lees, nog bedankt daarvoor. Zorgen worden daar geuit over de komst over de schutting” van Twenterand van megastallen aan de Hammerdijk en de komst van windmolens achter het Zwolsekanaal.
Als het over windenergie gaat, bespeur ik altijd een ontzettende kramp: Not in my backyard. Diegene, die denkt dat de fossiele brandstoffen eeuwig durend zijn: is qua vernieuwend denken zelf een soort fossiel.
Alternatieve bronnen, dat is “the wind of change”.
Horizonvervuiling kan ook geestelijk zijn. Juist bij deze energieopwekking wordt gezocht naar ruimtelijke gebieden, waar die ruimte is. Als je in het buitenland komt, denk aan Duitsland, is men daar veel bewuster mee bezig. In ons land zie je veel te veel de tendens om maar te houden wat we hebben. Vooral niet vernieuwen en als zoiets net over onze gemeentegrens plaats vindt, schreeuwen al gauw moord en brand. Lees dan eens meer de boeken van Le Clézio zou ik zeggen en, met alle respect, probeer je blik te verruimen. Angst kan ook een slechte raadgever zijn.
Natuurlijk: argumenten moeten te allen tijde gewogen worden, dat is zeker waar. De wijze waarop de LOG destijds door de politiek is geïntroduceerd, was stiekem en ongepast. Daarom doet het me goed dat er afgelopen week op transparante wijze gediscussieerd is over deze kwestie en wethouder Roel Koster terecht opmerkte: Dit is een eerste stap. Zo gaat het de goeie kant op en zit ik niet direct opeen statement van burgemeester Cornelis Visser te wachten.
Wat me nodig hebben is daadkracht. Eindelijk is er een ontwerp gepresenteerd van het nieuwe activiteitencentrum in Vroomshoop met het dr. Oskam-theater. Het werd warempel tijd ook! Het gaat de goeie kant op, in dit geval richting de Julianastraat met dit ontwerp van Kristinsson uit Deventer. Die naam doet al wat Zweeds of Deens aan: het Vroomshoopse Kulturhus in öptimä förmä. Dat geeft (Vrooms)hoop en heel goed is dat ook de huidige gebruikers van het MCC daar nauw bij worden gebrokken.
Daadkracht zien we ook bij de hervormde gemeente en de gereformeerde kerk van Vroomshoop. Er wordt toegewerkt naar een federatie in 2014. Een mooi bord met “protestantse kerk” siert nu beide kerken. Historisch verantwoord en toch ook progressief, zo kan het ook. Van de nood een deugd maken, het blijft actueel.
Aanmelden bij Posts [Atom]