maandag 26 september 2011
De strijd tegen de verloedering krijgt aandacht
De afgelopen weken was ik bijzonder druk met het bedienen van andere bruggen en werk gaat voor “het meisje’, in dit geval de Scholleproat. Maar goed, ik meld me weer en er is genoeg om dieper op in te gaan.
Meer diepgang, daar is behoefte aan. De provincie Overijssel geeft het goede voorbeeld door het kanaal Almelo-De Haandrik uit te diepen. Een paar centen besteden, dat mag ook wel eens, gezien de vele miljoenen, die al dan niet risicovol elders ter wereld worden belegd door Henk Kerkdijk c.s. Schepen tot 700 ton kan ik na enige tijd doorlaten en dat was in de tijd van de Schollebruggen of ook relatief smalle ophaalbruggen wel even wat anders gesteld. Diepgang en economisch perspectief, daar gaan we voor met onze belangrijkste vaarweg.
Dat klinkt heel wat beter dan het straat vechten in het parlement. “Doe eens normaal man en bedrijfspoedel”. Wilders deed z’n naam weer “eer” aan. Meer dan een kwart van zijn electoraat denkt dat hij minister is, kun je nagaan wat een dommigheid en een gebrek aan diepgang in de achterban van die beweging. Het lukt maar niet om die wildwaterval te kanaliseren en Geert Wilders is echt de slechtste stuurman aan de wal. Wel kritiek uiten, maar tegelijkertijd geen verantwoordelijkheid nemen dus. Wat moet je toch als ouder met je kinderen of als leerkracht met je leerlingen of als trainer met je spelers, als je zoiets op TV hoort en ziet? Het gezag lijkt te zijn verdwenen en dat maakt plaats voor ordinair geschreeuw en gebral, dat alle grenzen van elementair fatsoen overschrijdt. De hamvraag van SP-leider Emile Roemer was heel terecht: hoe lang gedogen CDA en VVD deze PVV nog? Dan hoor ik in mijn omgeving ook nog: “Die Wilders speelt het wel slim”. Vind ik niet, onderbuikgevoelens bespelen en onfatsoen uitdragen is misselijk makend.
We doen een stapje terug naar ons lokale niveau: de gemeente Twenterand. Het CDA-raadslid Bertus Wessels is al enige tijd bezig met zijn eigen enge plekken-onderzoek. Zijn naamgenote, de ons helaas ontvallen Janny Wessels deed dat al jaren hiervoor met de vereniging van plattelandsvrouwen. Dat was met het oog op het verbeteren van de verkeersveiligheid en dat werkte. Nu wil Bertus Wessels verloedering voorkomen en hij pleit voor een sloop van vervallen panden. Probleem daarbij is natuurlijk dat het om diverse eigenaren gaat, die geen extra kosten willen maken. Daar moet de gemeente maar wat aan doen, aldus Wessels, die niet goed blijkt te beseffen dat hij als raadslid ook op andere minder fotogenieke wijze het college, inclusief “zijn” wethouders bij de les kan houden. Bovendien wordt op deze wijze een vergelijkbare slopende PvdA-actie uit het nog recent verleden gekopieerd, niet zo origineel. Toch timmert Wessels actief langs en aan de weg en dat kun je van de voor het grootste deel zwijgende meerderheid van deze raad niet zeggen.
De verloedering wordt aan de kaak gesteld en Wessels beperkt zich tot panden en heeft niet het CDA zelf op het oog. Dat Simone Boerkamp, voorheen Neep, weer terug wil keren in de geemnteraad, ach formeel kan dat. Dat ze bij het CDA openlijk worstelen met de landelijke bepaling dat de dagelijkse handel en wandel ook meespeelt, werkt ook niet echt mee in de publieke beeldvorming. Niet alleen in het land worden politici voor het blok gezet, ook in onze gemeente. Niet handig omdat het CDA zowel landelijk als op lokaal niveau in zwaar weer verkeert. Het electoraat zich echt niet te wachten op een nieuwe affaire. Waar behoefte aan is, is aan zaken niet lang laten sudderen en pruttelen, want dan gaat de smaak eraf. Uitgekookt zijn is net als een te hete aardappel, die noodgedwongen door de keel gaat. Net zoals voorgekookt zijn en te veel potjes op het vuur hebben ook niet sterk en transparant overkomt. Klare wijn schenken is het beste en dan ook geen verdeeld huis, dat schept duidelijkheid, hoe het besluit ook uitvalt.
Wat ook de tongen in beroering brengt, zijn de aangebrachte hoge drempels op het Oranjeplein in Vroomshoop. Er werd door burgemeester Cornelis Visser een deal gemaakt met “Den Haag” en GHB is vanaf heden een harddrug. De politie blijft ook met de betreffende overlastgevende jongeren in gesprek, al gebeurt, zoals zo vaak, het meeste achter hun rug op, zelfs met een heftige vechtpartij op hetzelfde moment.
Er is volgens mij nog een probaat middel om de strijd tegen drugs aan te gaan, al klinkt dat voor sommigen als vloeken in de kerk. Een coffeeshop lijkt me een oplossing, waarbij het op illegale wijze verstrekken van soft drugs, met alle ellende van dien, tegen wordt gegaan. Iet, wiet, waait niet weg en in verschillende gemeenten pakt dit goed uit.
Dan wordt volgens mij veel onnodige criminaliteit en overlast voorkomen.
Het nu met drempels vergeven Oranjeplein lijkt op een ontmoedigingsbeleid voor de hangjongeren, maar ook voor de burgers. Dominee David Kroeze van de gereformeerde Irene-kerk moet welhaast ter bemoediging een drempelgebed uitspreken. Wie worden daar voor struikelen behoed? De vis wordt duur betaald als je struikelt over die hoge drempels, daar wordt terecht over gekibbeld. De arme senioren van het Flierborgh komen niet ver met hun rollators en zo kan ik nog wel even doorgaan. Het lijkt wel of alles om de bestrijding van overlast en niet om leefbaarheid draait.
Het Oranjeplein is aan zware devaluatie onderhevig en de voorheen zo goed onderhouden huurwoningen van de geachte families Gouma en Nieuwlaar zijn momenteel een bouwval gelijk. Kan Bertus Wessels zo weer een foto van maken. Een brand in een schuur zorgde ervoor dat er opeens weer maanmannetjes “as de beste” hun werk deden. Asbest dus en we smachten als Vroomshopers toch naar een nieuw centrum, waar blijft de definitieve visie?
Herman Haverkort, de markante voorzitter van Sportlust Vroomshoop, werd onlangs uitgebreid in het zonnetje gezet. Herman hield en houdt van gezelligheid en een biertje op z’n tijd, nooit haver tekort dus. Op feestelijke wijze werd deze rasbestuurder uitgeluid en hij gaat nu als erevoorzitter van RKSV Sportlust door het leven. Zelfs krijgt hij een plaats in de wall of fame, daar moeten we in Vroomshoop, en dat zonder smoes, even aan wennen. Herman merkte in z’n afscheid op dat verenigingswerk vooral teamwork is, je doet het samen. Zo is het precies en zo ook heeft Vroomshoop al meer dan 150 bewogen jaren achter zich. Samen werken blijft scoren en dat in dubbel betekenis.
De avond , dat ik dit schrijf ontvalt ons de blueslegende de volbloed Drent Harry Muskee, bekend geworden met zijn band Cuby and the Blizzards. Harry is zeventig geworden en hij heeft volop geleefd en prachtige doorleefde muziek gemaakt. Zijn heengaan stemt weemoedig: Another day, another road, moeten we maar denken.
Aanmelden bij Posts [Atom]