maandag 9 mei 2011
College en raad van Twenterand verschuilen zich achter de mening van burgers
Terecht wordt er op de site van TC Tubantia heftig geageerd op de stelling dat GHB-gebruikers losers zijn. Was getekend: Sabine Uitslag, Tweede Kamerlid voor het CDA. Hoe kun je zo’n domme stigmatiserende uitspraak in je hoofd halen? Dat burgemeester Cornelis Visser van de gemeente een brede geïntegreerde aanpak wil valt beslist iets voor te zeggen. Sabine Uitslag, ook bekend als rockdiva, associeert gebruikers van drugs met de verliezers in deze maatschappij. Veel erger is dat veel ouders worstelen met de vraag dat ze hun kinderen dreigen te verliezen aan harddrugs. Die ouders verdienen juist onze steun met tegelijkertijd een stevige hulpverlening aan de jongeren. Er valt beslist iets voor te zeggen om GHB als gevaarlijke en verleidelijke partydrug als harddrug te promoveren of eigenlijk te degraderen. Maar dan niet met het oog om die jongeren eens flink af te straffen en om hen eraf te helpen op een professionele manier. Instellingen als Tactus en ook medewerkers van de stichting Welzijn Twenterand en andere hulpverleners zijn intensief met deze groep jongeren en hun ouders bezig. Daar moeten we op blijven inzetten en niet ach en wee roepen als fatsoensridders. Stemmingmakerij is het laatste wat we kunnen gebruiken. Sabine Uitslag zou hier achter de schermen aan kunnen werken, dat helpt echt. Ook al rondom de laatste gemeenteraadsverkiezingen werd Sabine door Couzijn Bos c.s. vol trots aan den volke getoond als die politica uut de Wieke, die het zo goed doet. Het hielp geen sikkepit en kiezers kijken daar doorheen, allemaal uiterlijk vertoon.
De ambitieuze lokale politicus Chris Walraven van de VVD wil nu aan het akkoord tussen het rijk en de Vereniging voor Nederlandse gemeenten tornen. Hij wil meer geld om de over te nemen rijkstaken, waarbij de jeugdzorg, goed uit te voeren. Afgezien van de vraag of Walraven daarmee z’n eigen landelijke VVD trotseert, meteen de volgende vraag: wat heeft de gemeente Twenterand zelf over voor bijvoorbeeld de verslavingszorg? Is de gemeente meer dan een doorgeefluik van rijksgeld en durft ze ook keuzes te maken ten gunste van de kwetsbaren in onze samenleving? Dan maar enkele zwembaden dicht, die relatief zo kort open zijn en zo veel kosten, zou ik zeggen.
In het MCC zijn onlangs de plannen voor de volksraadpleging rondom de vier gemeentelijke zwembaden ontvouwd. Een extern bureau wordt hiervoor ingeschakeld en dat is al geld in het water gooien. Alsof men op het gemeentehuis zelf niet zoiets kan bedenken. Een werkgroep van maximaal 15 burgers uit alle kernen moet met een goed afgewogen plan komen en de gemeenteraad kan dan alleen nog maar “Ja of ja”zeggen. Lekker toch, om je als college en gemeenteraad achter zo’n groep weldenkende burgers te verschuilen om zo je politieke verantwoordelijkheid te ontlopen. Het lijkt wel op juryrechtspraak in de Verenigde Staten, waarbij de rechter uiteindelijk nog wel op juridische gronden kan corrigeren. Al kan dat voor Osama Bin Landen niet meer, die in het kader van de oorlog tegen het terrorisme standrechtelijk werd vermoord, voer voor strafrechtgeleerden.
Zo gaat het hier niet met onze zwembaden, let maar op. Het kan wel een soort afrekening worden met vermoorde onschuld. Je kunt als lokale politici blijven beroepen op die breed samengestelde werkgroep. Er moet heel water door het kanaal Almelo-De Haandrik gaan als de politici van zo’n advies gaan afwijken. Ik vind het laf. Wegen is goed, voordat je beweegt, maar heb wel de moed om zelf de afwegingen te maken. Dat vraagt visie, durf, tijd en energie. Inspraak zonder inzicht leidt naar een uitspraak zonder uitzicht. Wee je gebeente als Hammenaar als je pleit voor sluiting van de Groene Jager, ik noem maar iets. Hetzelfde verhaal gaat op voor de andere dorpelingen, die adviseren.
Vroomshoop kende weer een door jong en oud drukbezochte herdenking van de gevallenen en 23 jaar alweer is dit een goede gewoonte op het Vredesplein. De onbedoeld omver gereden glazen plaquette was ook weer in ere hersteld. Op die plaquette prijkte nu ook de naam van de Vroomshoper Wietse Hof, die tijdens een vluchtpoging door de Duitsers werd neergeschoten en aan zijn verwondingen overleed. Aan de reacties van de familie was te merken hoeveel het losmaakt dat leed ook een gezicht krijgt. Dat de naam wordt vermeld en wordt genoemd en dat we ons beseffen dat vrede, vrijheid en recht niet vanzelfsprekend zijn. Of zoals Carolien Eggens van het 4 mei comité Vroomshoop het verwoordde op 4 mei:
“De herdenking op 4 mei kan ons inspireren
De vrede en gerechtigheid kunnen we elke dag weer leren
Terrorisme en geweld, het eindigt, het houdt geen stand
Dat is de boodschap voor de wereld, voor ons dorp en voor ons land”.
Aanmelden bij Posts [Atom]