woensdag 23 maart 2011
Johan Ekkel speelde vanuit de kleine kracht van toewijding, geloof en liefde
Later werd de markt op het Oranjeplein bij het MCC de plek van kopen en gezellige ontmoeting en nu is het dus de Koele van Ensing, één keer in de twee weken. Dat gaat veranderen, elke week markt en dan op dinsdag. Maar, en daar wringt de schoen en dat zeker niet van Schuurman: er mogen maximaal tien kramen in Vroomshoop staan opgesteld. Die beperking geldt ook voor Westerhaar. Niet voor Vriezenveen, daar mag een onbeperkt aantal kramen staan. Ook niet voor Den Ham, want daar mag wat de markt betreft helemaal niets. Inderdaad: ik vind het maar niks. Waarom dat maximaal aantal kramen? Of is er een behoefte- of een koopstromenonderzoek geweest door de marktkooplieden? Van Goor c.s. moeten uiteraard de tering naar de nering zetten en moeten keuzes maken. De gemeente Twenterand kan naar mijn stellige overtuiging dit niet op z’n beloop te laten, ook al is de markt geprivatiseerd. Vroeger vormden de regulering van markten een belangrijke bevoegdheid van de gemeenteraden. Dat kwam echt in hun kraam te pas. Nu de wereld, de middenstanders en het koopgedrag veranderd zijn, is dat natuurlijk anders geworden. Maar, zoals iemand terecht schreef: Vroomshoop is niet voor niets een regionaal koopcentrum bij uitstek. Dat moet je niet willen afremmen. Daarom hoop ik dat die maximalisering van kramen van tafel gaat en dat de markt in Vroomshoop niet gaat inkrimpen.
Het gemeentebestuur greep wel krachtdadig in bij het handhaven in de Pollen. Er zijn illegale bouwactiviteiten gepleegd en de bewoners Stoopendaal en Dekker zijn het haasje, punt uit. Nu wil het toeval dat Marjan en Paul Stoopendaal zich metterdaad inzetten voor Manna. Voedselpakketten worden aan arme gezinnen gegeven en zoiets kan toch op extra sympathie rekenen. Zoals te verwachten sprongen daarom ook CDA-leider Jan Kuilder en CU-leider Gerjan Smet onmiddellijk in de bres, over referentiekaders gesproken. Kuilder weet nu al dat de gemeente Twenterand fout zit en dat deze nobele weldoener uit de Pollen geen blaam treft. Wat aandoenlijk, ik zie de beide heren nog niet voor elke willekeurige burger, die de wet overtreedt, in het geweer komen. Je maintiendrai, ik zal handhaven, dat is een opgave voor het college van burgemeester en wethouders en de gemeenteraad is het die voor de goede verordeningen moet zorgen. Dus niet op stoel van het college gaan zitten graag. Maar goed, niet bij brood alleen en voedsel voor onderweg zetten mensen in beweging. Selectieve verontwaardiging kan mij kwaad maken.
Nederlands herrijst in crisistijd, maar zeker niet politiek gezien. Het geschutter in de Libische woestijn met de onbezonnen reddingsactie van de ingenieur van Haskoning: zeker geen zand erover. Dat moet je niet aan incompetente politici overlaten, die vormen meer een crisis dan een team, dat is de kern van de zaak. Dan de heldhaftige luchtsteun, die er nu van Nederlandse zijde komt en die het wapenembargo moet beschermen. Flauwe kul, daar wordt geen enkel wapen over zee vervoerd: louter symboolpolitiek. Nu wordt door de PVV voorgesteld de kosten op ontwikkelingshulp te korten. We kunnen beter de PVV ontwikkelingshulp geven in de vorm van een cursus menslievendheid en derde wereldproblematiek.
We leven sowieso in een verwarrende tijd, waarin de dode ijsbeer Knut in Berlijn alom wordt betreurd en een heus condoleanceregister wordt aangelegd. Dan doen me die beelden van die Japanse massagraven met al die slachtoffers van de tsunami toch oneindig veel meer.
Dan raakt het je dat er zoveel onschuldige burgerslachtoffers vallen in Arabisch landen. Dan neem je ontroerd kennis van het overlijden van onze plaatsgenoot Johan Ekkel.
Velen in verzorgingshuizen en verpleeghuizen wist deze beminnelijke Vroomshoper jarenlang te bereiken met zijn accordeon en orgel. Hij speelde daar tot voor korte tijd nog, totdat het door zijn ziekte echt niet meer kon. Die vertrouwde liederen vonden hun weg naar de harten van de mensen. Daar werd gevoeld: Johan speelt in zijn kleine kracht van toewijding, geloof en liefde. Niet groots en meeslepend, maar juist in alle eenvoud en de juiste snaar rakend. Zo herinneren wij Johan Ekkel in dankbaarheid. Zoals Sytze de Vries in Zingend Geloven het zo treffend verwoordde: “Al is mijn stem gebroken, mijn adem zonder kracht, het lied op andere lippen, draagt mij dan door de nacht”.
woensdag 16 maart 2011
Waar blijven de ambities van Twenterand?
Wat kan een mens nog meer verdragen? Een zware aardbeving, een verwoestende tsunami, een levensgevaarlijke kernramp. Dat is Japan, maart 2011. De moderne mens kan veel, heel veel, maar is vergeleken met het ontketende natuurgeweld niets. Vele duizenden doden en onlangs spoelden op een ochtend 2000 lijken aan op de Japanse stranden. Je hoort wel eens van ouderen, die de watersnoodramp in Zeeland in 1953 meegemaakt hebben, angstaanjagende verhalen. Áchter elke dode schuilt een persoonlijk verhaal. Bij al deze onvoorstelbare rampspoed kun je ook vaststellen, dat door de grondige voorbereiding van de Japanners nog veel meer leed is voorkomen. Zo werden direct na de aardbeving vele duizenden leerlingen van scholen naar hoger geleden gebieden geëvacueerd. Tegelijkertijd spoelden daarna vele ouders en grootouders in de lager gelegen gebieden weg door de verwoestende tsunami, die een kwartier na de aardbeving z’n allesverwoestende spoor trok.
Dan de reacties, met Europa voorop, die alle 143 kerncentrales aan een stresstest onderwerpt. Als het kalf verdronken is, dempt men de put. Kan zoiets niet eerder bedacht wordt. Maxime Verhagen sprak als minister van economische zaken niet lang geleden over de te verwaarlozen risico’s waar het om kernenergie gaat. Het leek wel of hij toen zelf in de olie was. Toch klinken holle vaten soms het hardst, als je al de meningen hoort. Het gaat uiteindelijk om de vaten olie, de beurzen en de geldkoersen, om de wereldeconomie.
Wat mij op het netvlies gebrand staat is de enorme discipline van de Japanners. Water wordt uitgedeeld aan mensen, die rustig hun beurt afwachten in een keurige rij. Niet direct is er de focus op de schuldvraag, denk eens aan Moerdijk in ons land, maar richt alles zich op de hulpverlening en de onderlinge solidariteit. Japan kent een eeuwenlange bewogen geschiedenis en is van ver gekomen. Dat heeft ook met zo’n grondhouding te maken.
Dan Nederland, dat zich blijkens uitlatingen van Jeanine Hennis-Plasschaert, de nummer 4 van de landelijke VVD, druk maakt over hoofddoekjes. Heeft zo’n mens nou niks anders aan haar hoofd? De partijen met vrijheid in hun naam beletten dat anderen. Het is en treurspel zonder weerga en door wie worden we in hemelsnaam bestuurd?
Dan dalen we verder af, naar de gemeente Twenterand. Terwijl de wereld brandt en we op zoek zijn naar alternatieve energie, heeft het college van burgemeester en wethouders over duurzaamheid gesproken. Het wakkere college wordt gesteund door de coalitiepartners het CDA en Gemeentebelangen. Zo de wind waait, waait m’n jasje en the answer my friend in blowing in the wind. Maar geen windmolens in onze gemeente en nog sterker: de ambitie voor duurzaamheid is drastisch, zo niet dramatisch bijgesteld. Dat gaat van 40% naar 4% in 2020 en goed beschouwd is dat een treurige zaak, juist in deze tijd. Van de schone voornemens komt niks terecht en die bittere constatering is ook PvdA-leider Hans Zebel toegedaan.
Burgemeester Visser kapte Don Quichotte Zebel tijdens de raadsvergadering af en verweet hem dat hij geen stemverklaring gaf, maar politiek bedreef. Volgens het reglement van orde wellicht juist, maar de vraag is of Zebel juist op dat moment de wind van voren moest krijgen. Maak van je hart geen moordkuil en dat zorgt toch juist voor positieve energie. Realisme akkoord, maar idealen zomaar laten sneuvelen is allesbehalve een duurzaam beleid.
In Vroomshoop wordt van de nood en deugd gemaakt door het lokale vier mei comité. Op het Vredesplein werd de herinneringsplaquette met daarop tien namen van slachtoffers door een ongelukkige manoeuvre met een vrachtwagen vernield. De nieuwe plaquette krijgt de extra naam van Wietse Hof, die op 43-jarige leeftijd op 7 oktober 1944 aan de gevolgen van z’n verwondingen overleed. Een burgerslachtoffer,die geveld werd door Duitse kogels, wordt op 4 mei met anderen herdacht en dat is goed. Oorlogen zijn ook verwoestend voor al die onschuldige burgers, denk aan Libië. Waar blijven Europa, Amerika en de Verenigde Naties nu? Of heeft Farce Majeure ook nu nog gelijk: Koeweit kiele kiele Koeweit. Wat in het vat zit verzuurt niet, vooral als het olie is. Ook Khadaffi weet dat maar al te goed.
maandag 7 maart 2011
Vroomshoop is politiek zendingsgebied geworden
De verkiezingskoorts was plotseling verleden tijd.
Afgelopen woensdagavond hielden de leiders van de VVD en het CDA ineens hun mond en hadden zelfs geen trek meer in een lijsttrekkersdebat op de TV. Nog geen 24 uur daarvoor waren ze niet van het scherm af te slaan of te branden. De teleurstelling was voelbaar, de rechtse coalitie had de felbegeerde meerderheid voor de Eerste Kamer niet gekregen van het stemvee. De opmars van het PVV was ook verminderd en dat lijkt het begin van het einde.
Het zwaar verliezende CDA was plotseling weer in verwarring door de openlijke steun afgelopen weekend van Hans Hillen en Henk Bleker voor hun beschermheer en baantjesbezorger Maxime Verhagen. Die is volgens Hillen en Bleker de leider van het CDA en dan moet je er meteen bij denken: niet de nieuwe aanstaande voorzitter van het CDA. Een doorzichtig één-tweetje van de mastodonten Hillen en Bleker, dat weer de oude politiek van achterkamertjes en verdeel en heers weerspiegelt. Intussen lijkt Jan Nagel met z’n one issue-partij 50Plus naar de Eerste Kamer op te rukken en hij kan weelens de nagel aan de doodskist van het gedoogkabinet Rutte worden.
Even weg van Den Haag en z’n machtspelletjes: het ging toch tenslotte om de Provinciale verkiezingen, je zou het haast vergeten. Beperken we ons tot de gemeente Twenterand, dan zien we dat het CDA op 2 maart 4427 stemmen veroverde, een verlies van 16.53% ten opzichte van de vorige PS-verkiezingen in 2007, oei. De PvdA kreeg 2014 stemmen en steeg met 2.93%, toch opmerkelijk. De Christen Unie werd derde met 2154 stemmen, een verlies van 1.49% valt tegen. De VVD werd de vierde partij met 1375 stemmen, een winst van 2.47%. De PVV kreeg in één klap 1267 stemmen, de SP 733 stemmen, de SGP 691 stemmen, 50Plus 300 stemmen, D’66 455 stemmen en Groen Links 290 stemmen.
Zoomen we in op Vroomshoop, dan valt allereerst op dat we qua politiek een zendingsgebied zijn geworden. In het stembureau in de brandweerkazerne aan het Plantsoen was een opkomstpercentage van slechts 38,03%. In geheel Vroomshoop werd 46,95% genoteerd, terwijl geheel Twenterand 54.69% scoorde. Ook in Westerhaar waren de opkomstpercentages onder de maat en Den Ham en Vriezenveen scoorden veel beter.
Het CDA haalde in Vroomshoop 930 stemmen, tegen 1258 in Den Ham, 295 in Westerhaar en 1735 in Vriezenveen. Voor de PvdA waren de aantallen respectievelijk: 446, 612, 166 en 930. Voor de Christen Unie zag het beeld er als volgt uit: 446, 612, 166 en 930 en voor de VVD 245, 301, 97 en 692 voor Vroomshoop, Den Ham, Westerhaar en Vriezenveen.
De SGP heeft verreweg de meeste aanhang in Vriezenveen (512 stemmen tegen 54 in Vroomshoop en Den Ham) en zowel de SP, D’66 en 50plus haalden in Vroomshoop met respectievelijk 235, 113, en 114 de nodige stemmen en dat gold ook voor de andere kernen. Groen Links, dat onlangs toch een eigen afdeling in Twenterand oprichtte, kreeg opvallend weinig stemmen, in totaal 290, met 91 in Vroomshoop.
Het CDA vond de grootste aanhang in Den Ham en Vriezenveen (44,5% en 41.2% van de stemmen), terwijl Vroomshoop (28,05%) en Westerhaar (19.7%) aanzienlijk minder scoorden. De PvdA vindt de grootste aanhang in Westerhaar (29.2%) met Vroomshoop als tweede (18.7%. De CU vindt de grootste aanhang in Den Ham (21,97%), terwijl Westerhaar met 11,24% van de stemmen ver achterbleef
Wat leert ons dit? Dat de vaak traditionele stemmers in Den Ham en Vriezenveen hun partijen onverminderd blijven steunen. Dat het uitdelen van kadootjes net voor de verkiezingen (denk aan het gewijdigde LOG-standpunt van het CDA) nauwelijks effect sorteert. Dat aanspreekbare kandidaten ook stemmen trekken, denk aan Martha van Abbema. Dat nieuwkomers als de SP, 50Plus en de PVV aanzienlijk beter scoren dan Groen Links.
Het leert ook dat de politieke interesse in plaatsen als Vroomshoop en Westerhaar tot een historisch dieptepunt is afgezakt. Verklaring: weinig aansprekende politici, geen wethouders van partijen, die meedoen en ook politiek, die niet leeft.
Mensen zitten ook beslist niet te te wachten op eindeloos gekissebis in de gemeenteraad, hoe burgerpartipatie al dan niet vorm kan worden gegeven. Ze lezen met plaatsvervangende schaamte de polemiek over de zwembaden, waarbij geldt: eigen volk eerst.
Ze constateren dat de besluitvorming over het nieuwe activiteitencentrum in Vroomshoop een gebed zonder eind lijkt. Wat we nodig hebben zijn karaktervolle bestuurders, die kloeke besluiten nemen. Die zich met hart en ziel inzetten voor economische voorspoed en voor het welzijn van alle burgers. Die herkenbaar en aanspreekbaar zijn en niet vooral in de rode burcht aan het Manitobaplein in Vriezenveen te vinden zijn. Die de bijstand niet afschuiven richting de lokale kerken, alsof we weer de armenwet en de afhankelijkheid van de twintigste eeuw terug krijgen. We hebben nieuw elan nodig, dan krijgen mensen eindelijk eens een warm gevoel bij de gemeente Twenterand.
Aanmelden bij Posts [Atom]