woensdag 23 maart 2011

 

Johan Ekkel speelde vanuit de kleine kracht van toewijding, geloof en liefde

Op de markt is uw gulden een daalder waard. Dat was meer dan een eeuw de slogan op de Kanaalse markten aan de Hoofdstraat, de Julianastraat, het Oranjeplein en De Koele. Die oude foto’s bij hotel Koekoek zijn welhaast legendarisch met vele vrouwen langs het kanaal op zoek naar een geschikt en voordelig “keupie” en de textielbranche deed het goed. De keals zaten in café Koekoek of bij Hendrik van den Bosch even verder op. Soms was het ook een Jennegiesmarkt met paraderende schoonheden, die in het oog vielen. Handjeklap was er ook en je moest een peerd niet in de bek of een koe in de kont kiek’n. Suukerfreekie kreeg later langs de Julianastraat op de woensdagen concurrentie van Snoepdiek, die strategisch net voor de gereformeerde school stond. Het bellegie rinkelde die ene dag wat minder in het knusse winkeltie van Schippers. Die heerlijke spekkies, de veterdrop en de koetjesrepen vonden gretig aftrek bij ons.

Later werd de markt op het Oranjeplein bij het MCC de plek van kopen en gezellige ontmoeting en nu is het dus de Koele van Ensing, één keer in de twee weken. Dat gaat veranderen, elke week markt en dan op dinsdag. Maar, en daar wringt de schoen en dat zeker niet van Schuurman: er mogen maximaal tien kramen in Vroomshoop staan opgesteld. Die beperking geldt ook voor Westerhaar. Niet voor Vriezenveen, daar mag een onbeperkt aantal kramen staan. Ook niet voor Den Ham, want daar mag wat de markt betreft helemaal niets. Inderdaad: ik vind het maar niks. Waarom dat maximaal aantal kramen? Of is er een behoefte- of een koopstromenonderzoek geweest door de marktkooplieden? Van Goor c.s. moeten uiteraard de tering naar de nering zetten en moeten keuzes maken. De gemeente Twenterand kan naar mijn stellige overtuiging dit niet op z’n beloop te laten, ook al is de markt geprivatiseerd. Vroeger vormden de regulering van markten een belangrijke bevoegdheid van de gemeenteraden. Dat kwam echt in hun kraam te pas. Nu de wereld, de middenstanders en het koopgedrag veranderd zijn, is dat natuurlijk anders geworden. Maar, zoals iemand terecht schreef: Vroomshoop is niet voor niets een regionaal koopcentrum bij uitstek. Dat moet je niet willen afremmen. Daarom hoop ik dat die maximalisering van kramen van tafel gaat en dat de markt in Vroomshoop niet gaat inkrimpen.
Het gemeentebestuur greep wel krachtdadig in bij het handhaven in de Pollen. Er zijn illegale bouwactiviteiten gepleegd en de bewoners Stoopendaal en Dekker zijn het haasje, punt uit. Nu wil het toeval dat Marjan en Paul Stoopendaal zich metterdaad inzetten voor Manna. Voedselpakketten worden aan arme gezinnen gegeven en zoiets kan toch op extra sympathie rekenen. Zoals te verwachten sprongen daarom ook CDA-leider Jan Kuilder en CU-leider Gerjan Smet onmiddellijk in de bres, over referentiekaders gesproken. Kuilder weet nu al dat de gemeente Twenterand fout zit en dat deze nobele weldoener uit de Pollen geen blaam treft. Wat aandoenlijk, ik zie de beide heren nog niet voor elke willekeurige burger, die de wet overtreedt, in het geweer komen. Je maintiendrai, ik zal handhaven, dat is een opgave voor het college van burgemeester en wethouders en de gemeenteraad is het die voor de goede verordeningen moet zorgen. Dus niet op stoel van het college gaan zitten graag. Maar goed, niet bij brood alleen en voedsel voor onderweg zetten mensen in beweging. Selectieve verontwaardiging kan mij kwaad maken.
Nederlands herrijst in crisistijd, maar zeker niet politiek gezien. Het geschutter in de Libische woestijn met de onbezonnen reddingsactie van de ingenieur van Haskoning: zeker geen zand erover. Dat moet je niet aan incompetente politici overlaten, die vormen meer een crisis dan een team, dat is de kern van de zaak. Dan de heldhaftige luchtsteun, die er nu van Nederlandse zijde komt en die het wapenembargo moet beschermen. Flauwe kul, daar wordt geen enkel wapen over zee vervoerd: louter symboolpolitiek. Nu wordt door de PVV voorgesteld de kosten op ontwikkelingshulp te korten. We kunnen beter de PVV ontwikkelingshulp geven in de vorm van een cursus menslievendheid en derde wereldproblematiek.
We leven sowieso in een verwarrende tijd, waarin de dode ijsbeer Knut in Berlijn alom wordt betreurd en een heus condoleanceregister wordt aangelegd. Dan doen me die beelden van die Japanse massagraven met al die slachtoffers van de tsunami toch oneindig veel meer.
Dan raakt het je dat er zoveel onschuldige burgerslachtoffers vallen in Arabisch landen. Dan neem je ontroerd kennis van het overlijden van onze plaatsgenoot Johan Ekkel.
Velen in verzorgingshuizen en verpleeghuizen wist deze beminnelijke Vroomshoper jarenlang te bereiken met zijn accordeon en orgel. Hij speelde daar tot voor korte tijd nog, totdat het door zijn ziekte echt niet meer kon. Die vertrouwde liederen vonden hun weg naar de harten van de mensen. Daar werd gevoeld: Johan speelt in zijn kleine kracht van toewijding, geloof en liefde. Niet groots en meeslepend, maar juist in alle eenvoud en de juiste snaar rakend. Zo herinneren wij Johan Ekkel in dankbaarheid. Zoals Sytze de Vries in Zingend Geloven het zo treffend verwoordde: “Al is mijn stem gebroken, mijn adem zonder kracht, het lied op andere lippen, draagt mij dan door de nacht”.

# gepost door Jan Kassies @ 16:40
Reacties:
Dat van die markt vind ik een schande. Gelukkig probeert Gemeentebelangen van Albert Engels dit te voorkomen.

Het valt mij op dat Hendrik hier geen melding van maakt want ere wie ere toekomt. Toch? Als Hendrik iets op te merken heeft op deze partij en het Cda dan zal hij het zeker niet laten. Maar je mag ook schrijven dat iets wel goed is,.. Hendrik. Blijf onafhankelijk, jouw voorkeur is al enigzins te halen uit jouw scholleproat. Zou niet moeten.
# gepost door Anonymous Anoniem : 29 maart 2011 om 03:30
 

Een reactie posten

Aanmelden bij Reacties posten [Atom]





<< Homepage

This page is powered by Blogger. Isn't yours?

Aanmelden bij Posts [Atom]