woensdag 16 maart 2011

 

Waar blijven de ambities van Twenterand?

Wat kan een mens nog meer verdragen? Een zware aardbeving, een verwoestende tsunami, een levensgevaarlijke kernramp. Dat is Japan, maart 2011. De moderne mens kan veel, heel veel, maar is vergeleken met het ontketende natuurgeweld niets. Vele duizenden doden en onlangs spoelden op een ochtend 2000 lijken aan op de Japanse stranden. Je hoort wel eens van ouderen, die de watersnoodramp in Zeeland in 1953 meegemaakt hebben, angstaanjagende verhalen. Áchter elke dode schuilt een persoonlijk verhaal. Bij al deze onvoorstelbare rampspoed kun je ook vaststellen, dat door de grondige voorbereiding van de Japanners nog veel meer leed is voorkomen. Zo werden direct na de aardbeving vele duizenden leerlingen van scholen naar hoger geleden gebieden geëvacueerd. Tegelijkertijd spoelden daarna vele ouders en grootouders in de lager gelegen gebieden weg door de verwoestende tsunami, die een kwartier na de aardbeving z’n allesverwoestende spoor trok.
Dan de reacties, met Europa voorop, die alle 143 kerncentrales aan een stresstest onderwerpt. Als het kalf verdronken is, dempt men de put. Kan zoiets niet eerder bedacht wordt. Maxime Verhagen sprak als minister van economische zaken niet lang geleden over de te verwaarlozen risico’s waar het om kernenergie gaat. Het leek wel of hij toen zelf in de olie was. Toch klinken holle vaten soms het hardst, als je al de meningen hoort. Het gaat uiteindelijk om de vaten olie, de beurzen en de geldkoersen, om de wereldeconomie.
Wat mij op het netvlies gebrand staat is de enorme discipline van de Japanners. Water wordt uitgedeeld aan mensen, die rustig hun beurt afwachten in een keurige rij. Niet direct is er de focus op de schuldvraag, denk eens aan Moerdijk in ons land, maar richt alles zich op de hulpverlening en de onderlinge solidariteit. Japan kent een eeuwenlange bewogen geschiedenis en is van ver gekomen. Dat heeft ook met zo’n grondhouding te maken.
Dan Nederland, dat zich blijkens uitlatingen van Jeanine Hennis-Plasschaert, de nummer 4 van de landelijke VVD, druk maakt over hoofddoekjes. Heeft zo’n mens nou niks anders aan haar hoofd? De partijen met vrijheid in hun naam beletten dat anderen. Het is en treurspel zonder weerga en door wie worden we in hemelsnaam bestuurd?
Dan dalen we verder af, naar de gemeente Twenterand. Terwijl de wereld brandt en we op zoek zijn naar alternatieve energie, heeft het college van burgemeester en wethouders over duurzaamheid gesproken. Het wakkere college wordt gesteund door de coalitiepartners het CDA en Gemeentebelangen. Zo de wind waait, waait m’n jasje en the answer my friend in blowing in the wind. Maar geen windmolens in onze gemeente en nog sterker: de ambitie voor duurzaamheid is drastisch, zo niet dramatisch bijgesteld. Dat gaat van 40% naar 4% in 2020 en goed beschouwd is dat een treurige zaak, juist in deze tijd. Van de schone voornemens komt niks terecht en die bittere constatering is ook PvdA-leider Hans Zebel toegedaan.
Burgemeester Visser kapte Don Quichotte Zebel tijdens de raadsvergadering af en verweet hem dat hij geen stemverklaring gaf, maar politiek bedreef. Volgens het reglement van orde wellicht juist, maar de vraag is of Zebel juist op dat moment de wind van voren moest krijgen. Maak van je hart geen moordkuil en dat zorgt toch juist voor positieve energie. Realisme akkoord, maar idealen zomaar laten sneuvelen is allesbehalve een duurzaam beleid.
In Vroomshoop wordt van de nood en deugd gemaakt door het lokale vier mei comité. Op het Vredesplein werd de herinneringsplaquette met daarop tien namen van slachtoffers door een ongelukkige manoeuvre met een vrachtwagen vernield. De nieuwe plaquette krijgt de extra naam van Wietse Hof, die op 43-jarige leeftijd op 7 oktober 1944 aan de gevolgen van z’n verwondingen overleed. Een burgerslachtoffer,die geveld werd door Duitse kogels, wordt op 4 mei met anderen herdacht en dat is goed. Oorlogen zijn ook verwoestend voor al die onschuldige burgers, denk aan Libië. Waar blijven Europa, Amerika en de Verenigde Naties nu? Of heeft Farce Majeure ook nu nog gelijk: Koeweit kiele kiele Koeweit. Wat in het vat zit verzuurt niet, vooral als het olie is. Ook Khadaffi weet dat maar al te goed.

# gepost door Jan Kassies @ 13:19
Reacties:
Hendrik.
Heb jij ook gekeken naar de uitzending van Zembla met de titel "Het stinkt in Brabant".?

De bijdrage geeft een onthutsend beeld van het openbaar bestuur in enkele Brabantse gemeenten. Met name daar waar LOG gebieden, bioindustrie en varkens megastallen gebouwd en bevolkt moesten worden.

Onthutsend, want alles werd geregeld en besloten zonder fatsoenlijke inbreng van de burgers. Informatie werd niet tijdig verstrekt of dood gezwegen. En zelfs werden vermoedens geuit dat een bepaalde ambtenaar duidelijk met twee petten op aan tafel zat. Om nog maar te zwijgen van mogelijke belangenverstrengeling.

In een voorgaande Schollepraat praat je over "plaatsvervangende schaamte".

Hoe lang zou het duren voordat Zembla ook een uitzending kan verzorgen onder de titel "Het meurt in Twenterand"?

Of zouden de onfrisse gebeurtenissen rond de LOG gebieden enkel en alleen in Brabant hebben plaats gevonden?


Florijntje
# gepost door Anonymous Anoniem : 20 maart 2011 om 09:39
 

Een reactie posten

Aanmelden bij Reacties posten [Atom]





<< Homepage

This page is powered by Blogger. Isn't yours?

Aanmelden bij Posts [Atom]