woensdag 10 augustus 2011

 

Bezuinig niet op het jeugd- en jongerenwerk

De wereld lijkt in brand te staan en de leerstukken van de socialisten en communisten Karl Marx en Friedrich Engels lijken weer actueel. Das Kapitaal, de Verfremdung  en de Verelendung lijken weer bewaarheid te worden. Denk aan de dramatische rellen in Engeland en aan de onthutsende koersval en het verdampen van biljoenen Dollars en Euro´s. Ik hoor Leen Jongewaard het levenslied weer zingen “Mensen, noem elkaar geen mietje - Eenmaal zing je ‘t allemaal -  Allemaal het ouwe liedje: ´t Is de schuld van ´t kapitaal”.
Het geld is al lang geen middel meer, maar voor (te) velen een doel geworden in hun leven. En als datzelfde geld nu maar aangewend wordt voor een betere verdeling van macht, kennis en inkomen, en dat wereldwijd, dan zijn we op de goede weg. Als de sterkste schouders nu maar de sterkste lasten zouden dragen, dan komt de rechtvaardiger maatschappij dichterbij. Zolang echter hebzucht en zelfverrijking aan de orde van de dag zijn, kan ook een kapitalistisch systeem met een open marktwerking verkeerd uitpakken. Waar verschillen te groot zijn en teveel worden geaccentueerd in wonen, werken en lifestyle, barst vroeg of laat de bom. Zoals nu in Engeland, waar kansloze jongeren al plunderend de straat willen veroveren en anarchie willen laten ontstaan. Natuurlijk heeft prime minister David Cameron gelijk als hij een harde aanpak voorstaat en straffen voor de overtreders zijn nodig. Een feit is wel dat er door de Britse overheid de laatste tijd fiks bezuinigd is op jeugd- en jongerenwerk in de wijken en dat daar hele generaties volstrekt kanslozen volstrekt aan hun lot worden overgelaten. Die zien met eigen en met lede ogen hoe andere Britten zich soms op onbeschaamde wijze wentelen in hun rijkdom. De verschillen zijn te groot en de onderlinge solidariteit lijkt verdwenen.
In een van de commentaren op de rellen in Londen en in andere plaatsen in Engeland wordt terecht verwezen naar de piramide van Maslow. Toen in 1943 de Amerikaanse psycholoog Abraham Maslow z’n beroemde piramide introduceerde, kon hij niet bevroeden hoe actueel zijn maatschappijvisie bijna 70 jaar later nog zou zijn.
Als eerste van die sociologische piramide, in feite een hiërarchische ordening van behoeften,  gelden basisvoorwaarden en behoeften als een dak boven je hoofd en genoeg eten, drinken en seks. Daarna komen behoeften aan lichamelijke veiligheid, zekerheid en ergens bij horen. Als derde van de piramide gelden saamhorigheid, vriendschap, liefde en positieve sociale relaties. Bij het beklimmen van de piramide komen we vervolgens toe bij de behoefte aan waardering, erkenning en zelfrespect en ook competentie en het verhogen van het belang van status in sociaal verband tegen. Als we dat allemaal in beeld hebben volgt de volgende trede: zelfverwerkelijking en ontwikkeling. Als er één ding duidelijk is dat er van die piramide maar bedroevend weinig zichtbaar is geworden bij de jongeren in de Britse achterstandswijken.   
Investeren in jeugd en jongeren en daarbij ook zelf als ouderen het goede voorbeeld geven is en blijft ook in Nederland en ook in de gemeente Twenterand van belang. Daarom is het zo goed dat de stichting Welzijn Twenterand er is. Daarom zijn daarnaast activiteiten voor de jeugd en jongeren in Den Ham ook prijzenswaardig.
Daarom ook is het zo doodzonde, dat het onderling respect door allerlei negatieve uitlatingen zo ver te zoeken is tussen de SJDH en de SWT. Gerben van der Voet vroeg mij vorige week de handschoen op te nemen en dat heb ik richting hem gedaan. Een open dialoog is altijd beter dan elkaar de maat nemen, al is een (positief) kritische grondhouding een pré, zeker ook als je columns schrijft. Deze wijze van beschouwen past bij Hendrik van der Scholle.
Door een intensieve mailwisseling is het onderlinge begrip gegroeid, al zijn Gerben en ik op bepaalde punten niet met elkaar eens. Hoeft ook niet, dat moet kunnen.
In ieder geval is mij wel duidelijk geworden, zo niet bevestigd, dat  beide stichtingen het welzijn van jeugd en jongeren voorstaan. Een bekwame objectieve bemiddelaar moet toch in staat zijn voor kunnen zorgen dat beide kamphanen transformeren in partners. Dan wordt er weer heel wat positieve energie vrijgemaakt en lijkt er veel gewonnen.
Gerben van der Voet gaat binnenkort emigreren naar Manilla en op de Filipijnen wens ik hem een goede toekomst toe. Dat ene Sjaak constateert dat het vertrek van Gerben het beste is en daaraan nog enkele persoonlijk gerichte teksten aan toevoegt, waarbij op de persoon gespeeld wordt, is m.i. beslist niet nodig en is geheel voor zijn rekening. Je kunt verschil van mening hebben, maar op die wijze ga je volgens mij niet met je medemensen om. Iemand kwetsen is snel gedaan achter de computer. Wat dat betreft kunnen velen helaas in de spiegel kijken.
Dan besef je meteen hoe verderfelijk verbale beschietingen in de vorm van actie en reactie kunnen zijn en hoe die weer uitnodigen tot negatieve uitingen. De websites van de kranten staan er ook vol mee en het lijkt alleen maar te gaan wie er uiteindelijk gelijk heeft. Daar worden we niet beter van, integendeel.
Bij de brug zie ik regelmatig schepen met welluidende namen als  “Vertrouwen”en “Gebroeders” langs varen. Op de aloude zuivelfabriek met de piepe in Den Ham stond het altijd met mooie letters: ”Eensgezindheid”. Dat zijn begrippen, die ons moeten inspireren en ons met elkaar kunnen verbinden. Daar word je echt wijzer van.  

Reacties:
Beste “Hendrik”

Als regelmatig lezer van je column merk ik op dat je steeds positiever wordt, en oplossingsgericht schrijft. Goed dat je het met Gerben uitgepraat hebt, want hij zegt soms dingen hard, maar ook hij is iemand die voor het beste gaat in Twenterand.
Vandaag was het een stukje ter bezinning, en dat is terecht, het geld heeft ons in de macht en is voor velen een doel geworden. Omdat ik zo “rijk” ben en geboren ben in het rijke deel van deze wereld ben ik in de gelegenheid de armste delen te bezoeken tijdens mijn vakanties. Elke keer kom ik weer tot de ontdekking dat er ook leven is wanneer er geen of weinig geld is, mensen leven “gebroederlijk” en vol “eensgezindheid” naast elkaar. Er is respect en sociale controle. Duizenden agenten zijn niet nodig om de jeugd in bedwang te houden, nee, de ouders nemen deze vanzelfsprekende taak op zich.
Mijn dank voor de mooie stukken die je altijd schrijft, en ik wil je aanraden deze ook naar de Twenterand courant of Veenstreek te sturen als column, zodat meer Twenteranders kunnen genieten van je schrijven.

Groet,

bertus.wessels@home.nl
 
Beste Hendrik,
Fijn dat je met Gerben een zinvolle dialoog hebt gehad Ik daag je uit om die dialoog ook met mij aan te gaan. Zou jij mij eens in alle rust en onderbouwd met feiten, aan willen tonen dat het goed is dat er een Stichting Welzijn Twenterand is? Ik laat me graag overtuigen door je. Mijn mailadres is gvandervoet@hotmail.com
 
Ik kan me helemaal vinden in dit commentaar en de reactie van Wessels.
Toch mis ik iets. En wel de invloed van De Politiek.

Persoonlijk denk ik, dat veel problemen in onze maatschappij terug te voeren zijn op niet adequaat Bestuur. Bestuurders lijken meer bezig te zijn met het uitbreiden van hun macht en hun invloed, in plaats van te luisteren en te doen wat gewone mensen zeggen. We kennen de voorbeelden maar al te goed. Ik ga hier niet weer mijn stokpaardje verkondigen.


Het is kennelijk door velen vergeten dat bestuurders en politici een voorbeeld functie vervullen. Wat denkt je , Hendrik, als we een premier hebben die even een slordige 50 miljard vergeet te melden? En er zonder consequenties mee weg komt. Zou zo'n voorbeeld niet heel erg door werken naar de verhoudingen tussen de gewone mensen?

Of bijvoorbeeld in een kranteartikel waarin wordt aangegeven dat de invloed van verzekeraars op medische beslissingen moet worden vergroot. Dat betekent o.a, dat als je straks oud bent en dus geen economisch winbare eenheid meer vormt, dat bepaalde noodzakelijke medische handelingen niet worden verricht omdat ze "te duur" zijn. En niemand, letterlijk niemand reageert. ook de politiek niet. Terwijl zo.n statement toch heel gewoon was in een periode die zo'n 70 jaar achter ons ligt.

Hendrik, zo maar wat voorbeelden. Misschien helpt jou commentaar zodat bestuurders en politici, ook in onze gemeente, zich wat meer gaan aantrekken van de problemen van de gewone man...Laten we dat maar hopen, want zonder hoop vaart niemand wel

Florijntje
 
Hendrik, vandaag 23 aug, het onderstaande nog ergens gelezen en als voorbeeld onnavolgbaar duidelijk:

Smelt van de Christen Unie geeft heer Engels van Gemeentebelangen de naam van "Mister LOG" en verteld dat die zich niet niet zo druk moet maken.

In de gemeente Twenterand is "te weinig maatschappelijke draagvlak voor het inplannen van megastallen" en daarom heeft de Christen Unie-Twenterand er "bewust nee tegen gezegd".


In de provincie Overijssel geldt een breder belang en daarom kan daar dus wel worden gedacht aan een "mega intensief bedrijf", aldus betoogt Smelt.

Oftewel: voor de vorm en het uiterlijk stemt Christen Unie Twenterand tegen de komst van megastallen, in de hoop en wetenschap dat de provinciale fractie dat wel gaat corrigeren.

Moet ik nog omschrijven hoe deze handelwijze genoemd moet worden? En hoe zou dit voorbeeld doorwerken naar de relaties tussen gewone mensen?

En dan klagen dit soort politieke figuren vaak ook nog dat burgers zich massaal afkeren van de politiek en politici en dat onze samenleving harder en zakelijker en gemener wordt.


Het lijkt me een uitstekend voorbeeld hoe onze Bestuurders zich niet dienen te gedragen en uiten en al helemaal een slecht voorbeeld voor onze jeugd.

Het meest triest is, dat zo iemand er mee weg komt. De opartij leden grijpen niet in en zo iemand wordt niet geroyeerd.

Florijntje
 

Een reactie posten

Aanmelden bij Reacties posten [Atom]





<< Homepage

This page is powered by Blogger. Isn't yours?

Aanmelden bij Posts [Atom]