maandag 26 december 2011
Voor het laatst Scholleproat: leve Vroomshoop!
De 13-jarige Rick maakte een treffend gedicht over oorlog en vrede:
“Recht is recht
Krom is krom
Oorlog voeren is
hartstikke stom
Grote mensen
Knoop dat in je oren.
Jullie zij n toch niet
als volwassenen geboren?”
Wat gaat er veel goed, maar ook veel fout onderweg in een mensenbestaan. Kernwoorden van het leven als angst, dromen, geduld, geloof, groei, kracht, liefde, verdriet, vertrouwen en wijsheid, worden lang niet altijd goed vertaald in praktisch handelen. Dat blijkt niet alleen in een NCRV-programma als Schepper & Co, maar ook in ons leven van alledag.
Laten we eens naar ons dorp Vroomshoop kijken. Verstandelijk gehandicapten krijgen eindelijk hoop op een nieuwe huisvesting. Het is toch een aanfluiting en een beschamende vertoning, dat ze die droom niet waar kunnen maken, door vele jaren op wachtlijsten te staan. Wat een liefde moeten ouders dan opbrengen en ook wat een geduld. Het onderkomen aan de Stationslaan in Vroomshoop van Baalderborg getuigt van wijsheid. Een twintigtal bewoners en huizenbezitters van de Stationslaan voelen zich echter in hun woongenot aangetast. Het is hun goed recht dat te vinden. Toch heeft dit met angst te maken en niet met vertrouwen.
Die huisvesting van de gehandicapte medemens is onbetaalbaar en van grote waarde. Daar kan geen huis tegenop. Dat ontsluit deuren bij harten van mensen. In de kerstgedachte: dat is die staldeur, die in tegenstelling tot de deur van de herberg wél opengaat, omdat we werkelijk meeleven met diegene, die onze hulp zo goed kunnen gebruiken. Gelukkig sprak de gemeenteraad van twenterand haar vertrouwen in dit project uit en dat stemt tot tevredenheid.
Neem het aanstaande activiteitencentrum in de kern van Vroomshoop, waarbij exploitant Mijande Wonen na afstemming van de gebruikers de nodige aanpassingen heeft gedaan. Zo krijgen de sporters een eigen kantine en kan de combinatie met cultuur nu beter samengaan. Gebruikers laten zich niet gebruiken en in dit geval leidt meer inspraak tot een beter inzicht. De kernwoorden van het leven komen samen in een gevoel van: we gaan er samen voor. In januari 2012 moeten de benodigde handtekeningen worden gezet en kan eindelijk het licht op groen worden gezet. Vroomshoop heeft een goede kernfunctie nodig, meer dan ooit. De glans van de diamant in Twenterand vanuit 2009 dreigde wat dof te worden. Nu gloort er weer een harmonieus perspectief en (Vrooms)hoop met een theater, sporthal, theater, cultuur, een gezondheidscentrum, verpleeghuisbedden en een brede school en ook nog een jongereninloop. Wie wil dat nou in de weegschaal stellen? Vroomshopers aller landen, verenigt u! Het is nu of nooit en van harte hoop ik dat er nu doorgepakt wordt.
De locatiekeuze van de nieuwjaarsreceptie van het gemeentebestuur, de Bovo, is opbouwend te noemen. Vroomshoop wordt ook genoemd als het om de keuze van een nieuw overdekt zwembad gaat. Ook Westerhaar is een optie uit het advies van een werkgroep van betrokken burgers, die er echter niet in is geslaagd de gelederen te sluiten. Jammer, want wat moet nu een gemeenteraad met een dergelijk verdeeld advies? Het kan werkelijk alle kanten op en ik ben benieuwd of Gemeentebelangen Twenterand haar verkiezingsprogramma al dan niet als het kind met het badwater weggooit. Het kan wel eens zo zijn dat de financiële realiteitszin het wensenlijstje van Mark Paters c.s. vervangt. De Vroomshoopse GBT-wethouder André Idzinga, als nummer 23 binnen gekomen op het lijstje van het opinieblad De Roskam van de beste bestuurders van Twente, lijkt als wethouder financiën de sleutel van de oplossing in handen te hebben.
Maar goed, eerst nog het kerstfeest en oud en nieuw. De kerstnachtdienst is uit sporthal De Stobbe verdwenen, dat na vele jaren. Nu is de Irenekerk het domein van “Komt laten wij aanbidden”. Aan de ene kant jammer, omdat de Stobbe, net zo als vroeger het Lieniezer met de jaarlijkse Kerstinn, een gebouw zonder drempels is. Maar ook bij de kerstmarkt liepen onlangs herders en andere recht voor de raap-types zonder direct kerkelijke achtergrond vrolijk rond in Irene, dus met die drempels valt het wel mee. De jonge en blijmoedige gereformeerde zielenherder David Kroeze won er met een verloting zelfs nog en stofzuiger. De tijden zijn veranderd, dat geeft waarlijk stof tot nadenken.
In de Irenekerk is overigens dit jaar de traditionele spar naast de preekstoel aanzienlijk kleiner geworden. Dat komt dan weer omdat anders de tekst van de beamer niet tot z’n recht komt. De digitale revolutie rukt hier ook onweerstaanbaar op, daar kunnen we een boom over opzetten. Wees gerust: uiteindelijk gaat het toch om de grootsheid van de blijde boodschap en ook om de kleinheid en de eenvoud van het Kerstkind. Op het oog eenvoudige herders kregen die boodschap als eersten te horen van de Engelen. Een bewijs temeer, dat niet de rijken of machtigen het voor het zeggen hebben, maar dat we juist moeten omzien naar de onaanzienlijken en kwetsbaren. Dat klinkt ons in Vroomshoop als (kerst)muziek in de oren.
Dit is de laatste aflevering van Scholleproat in deze vorm. Rest mij mijn trouwe lezers te bedanken voor de morele steun en de reacties van de afgelopen jaren. Speciaal Jan Kassies, die unieke Amerikaanse Vroomshoper, verdient een speciaal dankwoord. Uw brugwachter Hendrik van der Scholle gaat met pensioen en gaat andere dingen doen. Die hebben ook met zijn geliefde dorp Vroomshoop te maken, dat staat vast. Iedereen prettige feestdagen en een gezond en voorspoedig 2012 toegewenst. Het ga u allen goed!
vrijdag 4 november 2011
Vroomshoop mut de vaart d’r in höld’n
De Griekse mythen en sagen krijgen een nieuwe dimensie. Premier Papandreou wilde het volk mee laten praten over Europa, mooi toch? Dat uitgerekend in de bakermat van de democratie, want daar komt van oorsprong het begrip demos (= volk) vandaan. Een referendum dus en dat moet alle democratische politici als muziek in de oren klinken. Een volk mag toch wel meepraten over een pakket aan loodzware maatregelen, dat tenminste de komende tien jaar bepalend is voor de welvaart en het welzijn in Griekenland.
Hoe zou de D’66-leider Alexander Pechtolt, de verklaarde voorvechter van de volksraadpleging, er over denken? Het lijkt de steeds meer rechtse D’66 nu meer over het redden van de Euro te gaan dan om haar beginselen. De Europese leiders maakten in ieder geval gehakt van het voorstel van “Papa total loss”. Ze konden niet anders, gegijzeld als ze zijn door de banken en het grote geld. Niet de democratie en de verbeelding regeert, maar de koers van de Euro. Dat, terwijl de politiek zich steeds meer verwijderd van de burger, die het allemaal steeds minder kan schelen. Onverschilligheid is de bijl aan de wortel van een levendige democratie en kan een samenleving verlammen.
Intussen wordt nagedacht wat de Griekse premier bewogen heeft. Fungeert de Euro als een paard van Troje om de munteenheid de Drachme weer in te voeren? Is het een Tantaluskwelling voor een overwerkt politicus? Wil Papandreou de Augiusstal van het Griekse parlement grondig reinigen, waar de Christen democraten als oppositie hem alleen maar tegenwerken?
Wordt vervolgd, met de geldkoersen, die de indruk maken doorlopend manisch depressief te zijn. Stabiliteit wordt gevraagd en ook het besef dat we met een sterk en ook solidair Europa het beste af zijn.
Dat brengt me bij het anti-Europa standpunt van de PVV, die, als het even lukt, het liefst alle grenzen sluit. Ja, ook voor de jonge Angolees Mauro, al is die helemaal verwesterd. Natuurlijk heeft de SGP gelijk als ze stelt dat een parlement zich vooral bezig moet houden met maken van rechtvaardige wetten en niet met individuele gevallen. Maar toch: het CDA is wel hardLeers als het vooral om de macht dankzij de gedoger de PVV gaat. Als het CDA niet meer haar hart laat spreken en vooral kleur en beginselen principieel bekent, is het binnen een afzienbare termijn afgelopen met de Christen-democratische politiek.
Kleur bekennen geldt ook voor de gebruikers van het aanstaande activiteitencentrum in Vroomshoop. Peter Zuithof, directeur van Mijande Wonen, wil nu weten waar hij aan toe is. Komen de handtekeningen van de gebruikers er niet in november, dan wordt de stekker eruit getrokken. Dan is Vroomshoop een ervaring rijker en een enorme illusie en tien miljoen Euro armer. Het woordje hoop zit in Vroomshoop, dat geldt ook voor de centrumvisie, die zo hard nodig is voor de leefbaarheid van ons dorp.Wat het ook wordt, laat het in vredesnaam niet afketsen. Dat zou werkelijk rampzalig zijn voor ons geliefde dorp.
Dit doet me denken aan een toespraak, die ik jaren geleden van de van de toenmalige staatssecretaris Ien Dales hoorde. In de zaal zaten vooral bijstandscliënten, die voor een nieuwe werkervaringsregeling in aanmerking kwamen. Er was veel gefluit en boegeroep voor Ien Dales. Ze was voor de duvel niet bang en sprak de onvergetelijke worden: “Wat hebben jullie liever: Nescafé of helemaal geen koffie?”.
Er is gelukkig al de nodige reuring in het centrum van Vroomshoop. Het Front draait als nooit tevoren en in het MCC laat Levend Vroomshoop zich gelden met een dialectavond en een klassiek concert met een knipoog met een ensemble van oonze eigen bevlogen rasmusicus Gezinus Veldman. De Stobbe, nu met het bekende horeca-echtpaar Dick en Marijke Kremer, bruist van de binnensporten.
Logisch is dat zijn zich ook zorgen maken over de betaalbaarheid van het aanstaande activiteitencentrum. Dan presenteert het huidige college van burgemeester en wethouders op dit moment doodleuk een dikke kostenverhoging. Laatst las ik in TC Tubantia: politie pakt een slapende bestuurder op. Toen dacht ik even aan een gemeentebestuurder van Twenterand. Komt het nou bij niemand in de politiek op dat kleine binnensportverenigingen in hun bestaan worden bedreigd op en wijze, die in strijd is met de (basis)sportnota. Voetbalclubs kunnen een beroep doen op vele sponsors, die toch veel meer kunnen doen dan spelers van het eerste elftal te betalen. Die mogelijkheden hebben de kleinere binnensportverenigingen niet en zij verdienen alle steun.
Vroomshoop höldt de vaart d’r in. Dat is de werktitel van een mooie geïllustreerde jaarkalender van de stichting Levend Vroomshoop. Het gaat over meer dan 150 jaar transport over de weg door het kanaal en over het spoor in Vroomshoop. Een mooi eindejaarskado, dat voor slechts € 7,50 te koop is bij de Bruna van Gerrit Brinkman en de bibliotheek. Op vrijdag 18 november wordt de kalender gepresenteerd en bij iedere maand is een doorleefd en gevoelvol gedicht over Vroomshoop te lezen.
De joarkalender eindigt in december op toepasselijke wijze:
In ruum 150 joar is er veul getransporteerd,
Dat gung deur ’t knaal en over spoor en weeg’n
Zo zal het altied goan en overal kom ie ze teeg’n
Vroomshoop is onderweg, dat is wat wi’j waardeert!
vrijdag 21 oktober 2011
Knopen moeten nú worden doorgehakt in Vroomshoop
Sic Transit gloria mundi. Inderdaad: de glorie van de wereld gaat voor bij. Muammar Kaddaffi in Libië is het jongste levend en nu ook dode voorbeeld en daar zal het niet bij blijven. Het Romeinse rijk ging destijds aan decadentie en machtsmisbruik ten onder en ook nadien ging het op veel plaatsen gruwelijk mis.
Macht corrumpeert en geeft blijkbaar het gevoel van onaantastbaarheid. Iets te delen hebben is beter dan iets te zeggen willen hebben en nog gekker: anderen de wet voorschrijven. Gezag hebben is verreweg te verkiezen boven macht uitoefenen. Niet voor niets verkeren we wereldwijd in een gezagscrisis. Feitelijk begint het gezag al thuis met het ouderlijk gezag. Wettelijk is dat ingesteld, maar het gaat vooral in de praktijk van de opvoeding. Het gezag zet zich voort op scholen, bij verenigingen, in de kerk, in de politiek en op het werk.
De individuele mens laat zich helaas steeds minder gezeggen, hij of zij maakt het zelf uit. Daarbij komt de solidariteit, en het gezamenlijk delen van waarden en normen enorm onder druk te staan. Als ouderen en jongeren kunnen we het beste een samenleving vormen op basis van gelijkwaardigheid en onderling en wederzijds respect. Dat is gefundeerd op fundamentele waarden, of het nu christelijk, humaan of moslim is. Daarbij regeert niet de angst, maar is het kompas het oprecht naar elkaar omzien. Zo bezien is een morele herbezinning volgens mij nodig in onze tijd, want we staan niet zelden met de rug naar elkaar toe in plaats van de open dialoog te zoeken.
Die plannen zijn gewogen en in principe zeker niet te licht gevonden met uitzonderling met een helder plan over de exploitatie. Daar zit hem nou net de kneep. Een dergelijk meerjarenproject moet wat dat betreft gewoon een sterk financieel fundament hebben. Als die exploitatie eens goed in de weeg(h)schaal wordt gelegd, liggen er kansen, anders is het een verloren zaak. Als dat niet gebeurt, zijn we verder van huis en ook verder van de zo begeerde centrumvoorziening dan ooit. Dan is ook de destijds terechte euforie over de 150-jarige diamant in Twenterand ver weg. Dat zou “iewig zunde’ zijn en vurig hoop ik dat de oplossing zich aandient de komende weken: Vroomshoop verdient het.
Wat wel wordt gemist is een daadkrachtige rol van de gemeentebestuurders van Twenterand. Dat je een broedende kip niet mag storen, is een wijsheid als een koe. Maar het is toch ook zeker waar dat er klare wijn moet worden geschonken. Als projectwethouder Jan Binnenmars politiek gezagdrager wil zijn, moet hij nú en dan bedoel ik per direct opstaan en knopen doorhakken. Besluiteloosheid kan in het slechtste geval tot moedeloosheid leiden. Die politieke moed en daadkracht is nu nodig om de centrumvisie van Vroomshoop los te trekken.
Laat het flitsende raadslid Bertus Wessels ook maar eens foto’s maken van de oude gymzaal, het Front en het MCC in Vroomshoop. Dat staat los van alle lovenswaardige activiteiten, die daar plaatsvinden, zodat we nu nog even in het goede Spoor blijven.
Deze verpaupering in het centrum van Vroomshoop móet stoppen. Wat hebben we aan een sluitende begroting als een visie op de leef- en werkomgeving achterwege blijft? We zoeken visionairs en aanpakkers, geen boekhouders.
Zo’n prachtig familiebedrijf als Hein Heun en zonen mag niet gesloopt worden in Vroomshoop. Geef ze de ruimte op het bedrijventerrein Vroomshoop Oost, waar we ook met de woningbouw eens uit de impasse moeten komen.
Leven er bezwaren bij de bewoners van de Kalkwijk tegen een eventuele komst van Hein Heun in de buurt, dat kan. Ga erop af als gemeentebestuurders en communiceer niet via de pers. Ben en blijf transparant in wat je doet en leg verantwoording af, daarvoor ben je als politici gekozen. Wees zichtbaar ook voor je bedrijven en bewoners. Werk en handel vanuit een innerlijke overtuiging, dat het welzijn van onze gemeente met zijn inwoners gediend moet worden. Dan komen we eens af van dat gedoe via weblogs en andere prietpraat.
En als bewoners van de Kalkwijk aangeven, dat ze Heun liever op een mega-bedrijventerrein in Bornerbroek zien, wijs op de noodzaak van werkgelegenheid in de eigen plaats en gemeente. Dat een lokaal familiebedrijf als van der Kolk na bijna 100 jaar het loodje legt, doet pijn. Voel mee, toon solidariteit met de ontslagen werknemers, dan ben je goed bezig als gemeentebestuurders en als inwoners van Vroomshoop en omgeving.
Blij en dankbaar zijn we met de groei en bloei van de Groot Vroomshoop. Wát een spankracht en zo’n imponerende open dag op zaterdag 22 oktober geeft weer impulsen aan ondernemend en industrieel Vroomshoop. Innovatief en energiek bezig zijn is een must en dat zie je daar. Dat elan moet ons bezielen en in die geest moet het toch ook lukken met de voorzieningen in Vroomshoop. Zoas altied: haand’n uut de mouwen en d’ran met de lippe.
maandag 26 september 2011
De strijd tegen de verloedering krijgt aandacht
De afgelopen weken was ik bijzonder druk met het bedienen van andere bruggen en werk gaat voor “het meisje’, in dit geval de Scholleproat. Maar goed, ik meld me weer en er is genoeg om dieper op in te gaan.
Meer diepgang, daar is behoefte aan. De provincie Overijssel geeft het goede voorbeeld door het kanaal Almelo-De Haandrik uit te diepen. Een paar centen besteden, dat mag ook wel eens, gezien de vele miljoenen, die al dan niet risicovol elders ter wereld worden belegd door Henk Kerkdijk c.s. Schepen tot 700 ton kan ik na enige tijd doorlaten en dat was in de tijd van de Schollebruggen of ook relatief smalle ophaalbruggen wel even wat anders gesteld. Diepgang en economisch perspectief, daar gaan we voor met onze belangrijkste vaarweg.
Dat klinkt heel wat beter dan het straat vechten in het parlement. “Doe eens normaal man en bedrijfspoedel”. Wilders deed z’n naam weer “eer” aan. Meer dan een kwart van zijn electoraat denkt dat hij minister is, kun je nagaan wat een dommigheid en een gebrek aan diepgang in de achterban van die beweging. Het lukt maar niet om die wildwaterval te kanaliseren en Geert Wilders is echt de slechtste stuurman aan de wal. Wel kritiek uiten, maar tegelijkertijd geen verantwoordelijkheid nemen dus. Wat moet je toch als ouder met je kinderen of als leerkracht met je leerlingen of als trainer met je spelers, als je zoiets op TV hoort en ziet? Het gezag lijkt te zijn verdwenen en dat maakt plaats voor ordinair geschreeuw en gebral, dat alle grenzen van elementair fatsoen overschrijdt. De hamvraag van SP-leider Emile Roemer was heel terecht: hoe lang gedogen CDA en VVD deze PVV nog? Dan hoor ik in mijn omgeving ook nog: “Die Wilders speelt het wel slim”. Vind ik niet, onderbuikgevoelens bespelen en onfatsoen uitdragen is misselijk makend.
We doen een stapje terug naar ons lokale niveau: de gemeente Twenterand. Het CDA-raadslid Bertus Wessels is al enige tijd bezig met zijn eigen enge plekken-onderzoek. Zijn naamgenote, de ons helaas ontvallen Janny Wessels deed dat al jaren hiervoor met de vereniging van plattelandsvrouwen. Dat was met het oog op het verbeteren van de verkeersveiligheid en dat werkte. Nu wil Bertus Wessels verloedering voorkomen en hij pleit voor een sloop van vervallen panden. Probleem daarbij is natuurlijk dat het om diverse eigenaren gaat, die geen extra kosten willen maken. Daar moet de gemeente maar wat aan doen, aldus Wessels, die niet goed blijkt te beseffen dat hij als raadslid ook op andere minder fotogenieke wijze het college, inclusief “zijn” wethouders bij de les kan houden. Bovendien wordt op deze wijze een vergelijkbare slopende PvdA-actie uit het nog recent verleden gekopieerd, niet zo origineel. Toch timmert Wessels actief langs en aan de weg en dat kun je van de voor het grootste deel zwijgende meerderheid van deze raad niet zeggen.
De verloedering wordt aan de kaak gesteld en Wessels beperkt zich tot panden en heeft niet het CDA zelf op het oog. Dat Simone Boerkamp, voorheen Neep, weer terug wil keren in de geemnteraad, ach formeel kan dat. Dat ze bij het CDA openlijk worstelen met de landelijke bepaling dat de dagelijkse handel en wandel ook meespeelt, werkt ook niet echt mee in de publieke beeldvorming. Niet alleen in het land worden politici voor het blok gezet, ook in onze gemeente. Niet handig omdat het CDA zowel landelijk als op lokaal niveau in zwaar weer verkeert. Het electoraat zich echt niet te wachten op een nieuwe affaire. Waar behoefte aan is, is aan zaken niet lang laten sudderen en pruttelen, want dan gaat de smaak eraf. Uitgekookt zijn is net als een te hete aardappel, die noodgedwongen door de keel gaat. Net zoals voorgekookt zijn en te veel potjes op het vuur hebben ook niet sterk en transparant overkomt. Klare wijn schenken is het beste en dan ook geen verdeeld huis, dat schept duidelijkheid, hoe het besluit ook uitvalt.
Wat ook de tongen in beroering brengt, zijn de aangebrachte hoge drempels op het Oranjeplein in Vroomshoop. Er werd door burgemeester Cornelis Visser een deal gemaakt met “Den Haag” en GHB is vanaf heden een harddrug. De politie blijft ook met de betreffende overlastgevende jongeren in gesprek, al gebeurt, zoals zo vaak, het meeste achter hun rug op, zelfs met een heftige vechtpartij op hetzelfde moment.
Er is volgens mij nog een probaat middel om de strijd tegen drugs aan te gaan, al klinkt dat voor sommigen als vloeken in de kerk. Een coffeeshop lijkt me een oplossing, waarbij het op illegale wijze verstrekken van soft drugs, met alle ellende van dien, tegen wordt gegaan. Iet, wiet, waait niet weg en in verschillende gemeenten pakt dit goed uit.
Dan wordt volgens mij veel onnodige criminaliteit en overlast voorkomen.
Het nu met drempels vergeven Oranjeplein lijkt op een ontmoedigingsbeleid voor de hangjongeren, maar ook voor de burgers. Dominee David Kroeze van de gereformeerde Irene-kerk moet welhaast ter bemoediging een drempelgebed uitspreken. Wie worden daar voor struikelen behoed? De vis wordt duur betaald als je struikelt over die hoge drempels, daar wordt terecht over gekibbeld. De arme senioren van het Flierborgh komen niet ver met hun rollators en zo kan ik nog wel even doorgaan. Het lijkt wel of alles om de bestrijding van overlast en niet om leefbaarheid draait.
Het Oranjeplein is aan zware devaluatie onderhevig en de voorheen zo goed onderhouden huurwoningen van de geachte families Gouma en Nieuwlaar zijn momenteel een bouwval gelijk. Kan Bertus Wessels zo weer een foto van maken. Een brand in een schuur zorgde ervoor dat er opeens weer maanmannetjes “as de beste” hun werk deden. Asbest dus en we smachten als Vroomshopers toch naar een nieuw centrum, waar blijft de definitieve visie?
Herman Haverkort, de markante voorzitter van Sportlust Vroomshoop, werd onlangs uitgebreid in het zonnetje gezet. Herman hield en houdt van gezelligheid en een biertje op z’n tijd, nooit haver tekort dus. Op feestelijke wijze werd deze rasbestuurder uitgeluid en hij gaat nu als erevoorzitter van RKSV Sportlust door het leven. Zelfs krijgt hij een plaats in de wall of fame, daar moeten we in Vroomshoop, en dat zonder smoes, even aan wennen. Herman merkte in z’n afscheid op dat verenigingswerk vooral teamwork is, je doet het samen. Zo is het precies en zo ook heeft Vroomshoop al meer dan 150 bewogen jaren achter zich. Samen werken blijft scoren en dat in dubbel betekenis.
De avond , dat ik dit schrijf ontvalt ons de blueslegende de volbloed Drent Harry Muskee, bekend geworden met zijn band Cuby and the Blizzards. Harry is zeventig geworden en hij heeft volop geleefd en prachtige doorleefde muziek gemaakt. Zijn heengaan stemt weemoedig: Another day, another road, moeten we maar denken.
woensdag 10 augustus 2011
Bezuinig niet op het jeugd- en jongerenwerk
De wereld lijkt in brand te staan en de leerstukken van de socialisten en communisten Karl Marx en Friedrich Engels lijken weer actueel. Das Kapitaal, de Verfremdung en de Verelendung lijken weer bewaarheid te worden. Denk aan de dramatische rellen in Engeland en aan de onthutsende koersval en het verdampen van biljoenen Dollars en Euro´s. Ik hoor Leen Jongewaard het levenslied weer zingen “Mensen, noem elkaar geen mietje - Eenmaal zing je ‘t allemaal - Allemaal het ouwe liedje: ´t Is de schuld van ´t kapitaal”.
Het geld is al lang geen middel meer, maar voor (te) velen een doel geworden in hun leven. En als datzelfde geld nu maar aangewend wordt voor een betere verdeling van macht, kennis en inkomen, en dat wereldwijd, dan zijn we op de goede weg. Als de sterkste schouders nu maar de sterkste lasten zouden dragen, dan komt de rechtvaardiger maatschappij dichterbij. Zolang echter hebzucht en zelfverrijking aan de orde van de dag zijn, kan ook een kapitalistisch systeem met een open marktwerking verkeerd uitpakken. Waar verschillen te groot zijn en teveel worden geaccentueerd in wonen, werken en lifestyle, barst vroeg of laat de bom. Zoals nu in Engeland, waar kansloze jongeren al plunderend de straat willen veroveren en anarchie willen laten ontstaan. Natuurlijk heeft prime minister David Cameron gelijk als hij een harde aanpak voorstaat en straffen voor de overtreders zijn nodig. Een feit is wel dat er door de Britse overheid de laatste tijd fiks bezuinigd is op jeugd- en jongerenwerk in de wijken en dat daar hele generaties volstrekt kanslozen volstrekt aan hun lot worden overgelaten. Die zien met eigen en met lede ogen hoe andere Britten zich soms op onbeschaamde wijze wentelen in hun rijkdom. De verschillen zijn te groot en de onderlinge solidariteit lijkt verdwenen.
In een van de commentaren op de rellen in Londen en in andere plaatsen in Engeland wordt terecht verwezen naar de piramide van Maslow. Toen in 1943 de Amerikaanse psycholoog Abraham Maslow z’n beroemde piramide introduceerde, kon hij niet bevroeden hoe actueel zijn maatschappijvisie bijna 70 jaar later nog zou zijn.
Als eerste van die sociologische piramide, in feite een hiërarchische ordening van behoeften, gelden basisvoorwaarden en behoeften als een dak boven je hoofd en genoeg eten, drinken en seks. Daarna komen behoeften aan lichamelijke veiligheid, zekerheid en ergens bij horen. Als derde van de piramide gelden saamhorigheid, vriendschap, liefde en positieve sociale relaties. Bij het beklimmen van de piramide komen we vervolgens toe bij de behoefte aan waardering, erkenning en zelfrespect en ook competentie en het verhogen van het belang van status in sociaal verband tegen. Als we dat allemaal in beeld hebben volgt de volgende trede: zelfverwerkelijking en ontwikkeling. Als er één ding duidelijk is dat er van die piramide maar bedroevend weinig zichtbaar is geworden bij de jongeren in de Britse achterstandswijken.
Investeren in jeugd en jongeren en daarbij ook zelf als ouderen het goede voorbeeld geven is en blijft ook in Nederland en ook in de gemeente Twenterand van belang. Daarom is het zo goed dat de stichting Welzijn Twenterand er is. Daarom zijn daarnaast activiteiten voor de jeugd en jongeren in Den Ham ook prijzenswaardig.
Daarom ook is het zo doodzonde, dat het onderling respect door allerlei negatieve uitlatingen zo ver te zoeken is tussen de SJDH en de SWT. Gerben van der Voet vroeg mij vorige week de handschoen op te nemen en dat heb ik richting hem gedaan. Een open dialoog is altijd beter dan elkaar de maat nemen, al is een (positief) kritische grondhouding een pré, zeker ook als je columns schrijft. Deze wijze van beschouwen past bij Hendrik van der Scholle.
Door een intensieve mailwisseling is het onderlinge begrip gegroeid, al zijn Gerben en ik op bepaalde punten niet met elkaar eens. Hoeft ook niet, dat moet kunnen.
In ieder geval is mij wel duidelijk geworden, zo niet bevestigd, dat beide stichtingen het welzijn van jeugd en jongeren voorstaan. Een bekwame objectieve bemiddelaar moet toch in staat zijn voor kunnen zorgen dat beide kamphanen transformeren in partners. Dan wordt er weer heel wat positieve energie vrijgemaakt en lijkt er veel gewonnen.
Gerben van der Voet gaat binnenkort emigreren naar Manilla en op de Filipijnen wens ik hem een goede toekomst toe. Dat ene Sjaak constateert dat het vertrek van Gerben het beste is en daaraan nog enkele persoonlijk gerichte teksten aan toevoegt, waarbij op de persoon gespeeld wordt, is m.i. beslist niet nodig en is geheel voor zijn rekening. Je kunt verschil van mening hebben, maar op die wijze ga je volgens mij niet met je medemensen om. Iemand kwetsen is snel gedaan achter de computer. Wat dat betreft kunnen velen helaas in de spiegel kijken.
Dan besef je meteen hoe verderfelijk verbale beschietingen in de vorm van actie en reactie kunnen zijn en hoe die weer uitnodigen tot negatieve uitingen. De websites van de kranten staan er ook vol mee en het lijkt alleen maar te gaan wie er uiteindelijk gelijk heeft. Daar worden we niet beter van, integendeel.
Bij de brug zie ik regelmatig schepen met welluidende namen als “Vertrouwen”en “Gebroeders” langs varen. Op de aloude zuivelfabriek met de piepe in Den Ham stond het altijd met mooie letters: ”Eensgezindheid”. Dat zijn begrippen, die ons moeten inspireren en ons met elkaar kunnen verbinden. Daar word je echt wijzer van.
Aanmelden bij Posts [Atom]