SCHOLLEPROAT

Het jaar spoedt zich ten einde. De eerbiedwaardige en moegestreden grijsaard 2010 maakt op 1 januari plaats voor de frisgeborene 2011. Uren, dagen maanden, jaren vliegen als een schaap door ’t veen. Het onvergetelijke jubeljaar 2009 van 150 jaar Vroomshoop is gelukkig niet gevolgd door een jaar van afkicken of afbouwen. Ons dorp blijft in positieve zin verbazen door z’n veerkracht en ook door z’n acties voor de medemens. Het glazen café werd de happening, waar stilletjes op werd gehoopt met een fantastische opbrengst van 38.491 euro.
Symbool voor de goedgeefsheid en hartelijkheid staat die ene onbekende en op het oog onopvallende man, die “zomaar”een briefje van duizend in de bus stopt en in de Vroomshoopse sneeuw verdwijnt. Niet als een dief in de nacht, maar als een gulle gever aan de Afrikaanse kinderen, die onder zulke andere omstandigheden moeten leven.
In 2010 liet ook de economische crisis zich nog volop gelden. Zelfs een niet weg te denken bedrijf als Vroomshoop Meubelen trilde op haar grondvesten. Gelukkig schoot de bekende Hennie van der Most te hulp, maar een verlies aan een fors aantal arbeidsplaatsen lijkt onvermijdelijk. In de nabije toekomst lijken vooral de ongeschoolde en lager opgeleide krachten ook of juist in onze gemeente Twenterand het haasje te worden. Daarom is het zo goed dat de Bovo het aanbod verbreedt en dat ondernemers, gemeente en het Noordik en het LOC van Twente samen werken. Maar het kan nog altijd beter. Bedrijfsverzamelgebouwen, steunen van starters en zinnig werk voor hen die minder kunnen, zoals bij Larcom en Soweco. De komende tijd moet blijken of de gemeente meer wil zijn dan een doorgeefluik van rijksgelden en dat ze pal staat voor de sociaal zwakkeren. Dan moeten inderdaad reserves worden aangesproken en dat zonder reserve.
De sport en de cultuur bloeien als nooit tevoren in ons dorp. Schakers, korfballers, biljarters, basketballers en voetballers behaalden kampioenschapen en ook in de breedte deed de sport het goed. De nieuwe stichting Levend Vroomshoop slaagde erin binnen een maand 1500 gelijknamige boeken vol met cultuur-historie af te zetten. Het Front leeft als nooit tevoren en de popscene is niet meer weg te denken uit ons kanaaldorp. We zijn meer dan ooit gezellige kroegtijgers geworden, die het bar gezellig vinden in Vroomshoop.
We kijken met z’n allen verlangend uit naar het nieuwe sociaal-culturele sportcentrum. Tien jaar geleden was die nog ten hoogte van de toenmalige Hoekenhof gepland. Die visie brandde samen af met het tenniscentrum. Het activiteitencentrum schoof door de inspraak langzaam af in noordelijke stichting om uiteindelijk tussen de Kennedyschool en de Stobbe te belanden. Met een klap op de hamer door raadsvoorzitter Cornelis Visser leek deze toekomst verzekerd. Dachten we. Opeens verscheen in TC Tubantia een nieuw idee, gelanceerd door Dick Kremer, architect Evert Oldenhuis en anderen. Op de plek van de Kennedyschool een cultureel centrum met daarnaast een brede school en sporthal de Stobbe kan zo blijven bestaan, inclusief de veelbesproken tribunes. Inderdaad: geen slecht idee en de diverse gebruikers zitten elkaar nu minder in elkaars vaarwater, zo lijkt het. De bewoners van de Stobbelaan kunnen weer rustig gaan slapen. Het bestaande plan is gewogen en te licht gevonden. En ook: de gebruikers kunnen meer in Harmonie leven met elkaar.
Toen ik het las, moest ik echter ook aan het spel Monopoly denken in de trant van “terug naar Af”. Of zoals in het kaartspel: de kaarten lijken geschud en dan komt er opeens een nieuwe troefkaart. Maar ik vraag me ook in alle gemoede af: waarom is die kaart niet eerder in het lang lopende traject van de inspraak open en bloot op tafel gelegd? Nu dreigt het gevaar dat dit mosterd na de maaltijd is en dat is jammer.
Zonder financieel fundament kan er niet gebouwd worden en ik ben razend benieuwd hoe de initiatiefnemers dit plan financieel willen onderbouwen. Feit is wel dat we de gemeente als kredietverstrekker en Mijande Wonen als exploitant keihard nodig hebben om de ultieme droom van de centrumvisie in Vroomshoop te realiseren. Anders valt het geheel als een kaartenhuis in elkaar.
Het klopt: nu worden ingrijpende keuzes voor 40 jaar gemaakt, voor de volgende generaties dus. Maar ook is bekend, dat er niet op twee bruiloften kan worden gedanst, anders worden we in het pak genaaid. Daarom hoop ik vurig dat de beste beslissing voor ons dorp wordt genomen, hoe die er ook uitziet en dat de financiën veilig gespeeld worden. En ook dat de gebruikers met een goed gevoel samen de toekomst tegemoet gaan in een eigentijds centrum, waar het goed en gezellig toeven is.
Terugkijkend naar 2010 betekent ook sterke en ook dierbare herinneringen aan hen, die ons ontvielen. Bewogen vrouwen als Janny Wessels-Bentum en Betsie de Groot-Nijenhuis, die voorop liepen wat emancipatie en betrokkenheid betreft. Karaktervolle mannen als Helmer Koetje en Marinus de Groot, die verstonden wat het betekent om anderen te dienen met gaven van hoofd en hart.
We denken ook aan jonge mensen, die onverwacht werden weggenomen, aan ongeneselijke zieken, aan hen, die hun baan verloren of met andere tegenslagen te kampen hadden.

Op zo’n moment van een nieuwe jaarwende mogen we echter ook terugdenken aan menselijk geluk, aan verliefdheid, aan steun van anderen, aan geboortes, aan mooie feesten, aan noaberhulp en mantelzorg, aan jubilea en ga zo maar door. Dit is een dorp om lief te hebben, er is zo veel. Je kunt beter een optimist zijn, die ongelijk heeft, dan een pessimist, die gelijk heef, zei Jack Penn al eens. Mens durf te leven in levend Vroomshoop!
Als Vroomshoopse brugwachter wens ik iedereen een gezond en voorspoedig jaar toe, waarin we weer veel gaan overbruggen. Onze koningin Beatrix zeg ik het met respect na en laat dat ons motto voor 2011 zijn: “Het is belangrijk te zoeken naar wat verbindt”.