SCHOLLEPROAT

Enkele lezers van deze column hebben recht op een reactie. Allereerst Florijntje, die naar mijn mening vraagt over de opvatting van de PVV, om de Koningin uit de regering te verwijderen.
Ze wordt dan tot super lintjes doorknipper gedegradeerd. Ach, sinds koningin Beatrix in een van haar kersredes terecht pleitte voor meer verdraagzaamheid, is de relatie tussen ons staatshoofd en PVV-leider Geert Wilders bekoeld. Wilders was en is ervan overtuigd dat Koning Beatrix op hem doelde als prediker van intolerantie en als pleitbezorger het vergroten van tegenstellingen tussen bevolkingsgroepen. Maar waarom? Wat is erop tegen om de harmonie en synergie na te streven in een maatschappij, die merkbaar last heeft van egoïsme, narcisme en individualisme. Koningin Beatrix zeg ik na: het roer moet om, we moeten weer een echte samenleving willen vormen met ook respect voor elkaar.
Geert Wilders voelde ook met de kabinetsformatie tegenwerking van Hare Majesteit, die vertrouwelingen als informateurs naar voren schoof. De PVV wil nu de ultieme wraak en wil korten op de budgetten voor het Koninklijk Huis. Wraak en revanche, dat past bij het oude testament en bij Israel, dat in Bram Moszkowicz en Geert Wilders zulke vurige pleitbezorgers heeft. Israël kan blijkbaar niet anders om zich de vijanden in het Midden Oosten zich van het lijf te houden. Oog om oog en rand om tand dus en dat belemmert ook een dialoog met de Palestijnen. Dat pleit niet voor Mozkowicz die raadsheren al verdacht vindt als ze in zijn ogen anti-Israël zijn. Op zijn beurt pleit Wilders voor de nederzettingen in Palestijns gebied. Dat is geen shalom. Muren tussen volkeren zijn nooit goed en geweld eindigt waar liefde begint.

Een reactie op de laatste column suggereerde dat niet de juiste informatie was gegeven over de blauwe bakken bij de papierinzameling. De waarheid is belangrijker dan feiten, zei Frank Lloyd Wrigt al eens. Deze brugwachter heeft met onderhandelaars van een vereniging gesproken, die zich overvallen wisten door de gemeente. Natuurlijk is er overlegd, maar de mededeling om een eerder genomen besluit in te trekken, kwam als een donderslag bij heldere hemel en niet echt gemotiveerd. Dat Gerjan Smelt van de CU constateert dat de Vroomshopers niet serieus met de afvalscheiding omgaan en het zomaar in de grijze bak kieperen, is voor zijn rekening. Wel dom natuurlijk om zo te generaliseren en ook te stigmatiseren. Het gaat over een grijze bakken, maar in dit geval twijfel ik meer aan de grijze cellen van deze politicus.

De burgers en verenigingen liepen deze week te hoop in het gemeentehuis in Vjenne. Hoera, de democratie leeft, net zoals in de gemeente Ommen, waar burgers en organisaties zelf met bezuinigingsvoorstellen kunnen komen. Wethouder Ko Scheele uit Ommen stelt terecht vast dat de gemeente vooral een regisseur is en dat het echt gebeurt in de samenleving.
Toch krijgt de gemeente Twenterand van het rijk en ook van de eigen burgers (denk aan de OZB) de middelen om vorm en inhoud te geven aan een gezonde levensloopbestendige gemeente. We krimpen qua bevolking en ontgroenen ook nog eens in hoog tempo. Daarom is het meer dan ooit nodig dat de lokale gemeenschappen bruisen en dat naast werkgelegenheid ook sport en cultuur tot leven komen.
Stilstaand water betekent de dood in de pot. En ook: het achterstandsbeleid mag zelf niet op achterstand komen. Op zaken als kinderopvang, spelotheek, bestrijding van taalachterstanden en logopedie wordt te fors bezuinigd door de rekenmeesters van Twenterand. Maatschappelijk werk en de stichting jeugd en gezin dreigen ook het kind van de rekening te worden. Datzelfde geldt voor de stichting de Klup Twente, die met 8 beroepskrachten en met 450 vrijwilligers aan 800 deelnemers met een beperking sport en spel aanbiedt. Den denk je: wat is dat voor club boekhouders aan het Manitobaplein, die zelfs deze kwetsbare medeburgers figuurlijk laat zwemmen.
En dan de korting op het groenonderhoud van € 340.000,--, kun je niet zo maar wegschoffelen. Ook Larcom-medewerkers zien straks meer geraniums dan gras en perspectief. Dan valt toch moeilijk uit te leggen dat er zo nodig, om het evenwicht tussen Gemeentebelangen en het CDA te bewaren, er per se vier wethouders moesten komen. Dit is echter de komende jaren een realistisch politiek gegeven, ingegeven door de lokale democratie. Dat ontslaat de gemeenteraad niet van de verplichting om de pijn eerlijk te verdelen en hen te ontzien, die onze steun echt nodig hebben.

Laten we niet in mineur eindigen, want de Malletband van De Harmonie Vroomshoop sloeg afgelopen weekend haar slag. Veertig jaar geleden waren de roffels voor het eerst te horen en de drumband ging al direct met slaande en vliegende trom door Vroomshoop. Nu komt er meer show aan te pas, maar de basis blijft: ritme en akkoord. Dit is natuurlijk vanaf 27 november terug te zien en te lezen in het grote Vroomshoop-boek, want harmonie hoort toch bij ons kanaaldorp.