vrijdag 14 mei 2010
Een ramp komt zelden alleen
Een vliegramp krijgt echt een gezicht, als je de reacties ziet van de plaatsen waar de slachtoffers wonen. In diverse leefgemeenschappen wordt met piëteit gereageerd. En zo hoort het ook. Het klinkt misschien raar, maar dan gaat het echt leven. De autoriteiten in Libië haasten zich om te verklaren dat er geen sprake van terrorisme is. Ook een technisch defect wordt al heel snel uitgesloten bij de eigen vliegmaatschappij Afriqiyag Airways. Geen wonder, want het imago van het land staat ook op het spel.
Veeleer lijkt het toch zaak om aan de hand van gegevens van de zwarte doos het onderzoek over deze rampvlucht op een verantwoorde wijze te laten landen. Op miraculeuze wijze is er een overlevende: het 9-jarige jongetje uit Tilburg. Dat dit rioolratten van De Telegraaf hem in het ziekenhuis in Tripolis belden: het is toch ongehoord. Uit journalistiek oogpunt niet ethisch, wordt er dan voorzichtig geformuleerd. Hier past een ander oordeel: De Telegraaf gaat over lijken om de verkoopcijfers op te krikken en dat op een schandelijke wijze. Die reputatie heeft de krant van wakker Nederland al langer, maar hier zijn ze toch de grens van het fatsoen overgegaan.
De vuurwerkramp van Enschede van 13 mei 2000 werd deze week herdacht. Zelf had ik meer mensen verwacht bij het monument in Het Roombeek. Slijt zo’n herinnering zo snel? Gaan wij te snel over tot de orde van de dag? Als je de kleine duizend bezoekers van deze plechtigheid vergelijkt met de 70.000 feestvierende FC Twente-fans zijn de verhoudingen toch wel wat zoek. In Enschede waren de nacht na de herdenking vier slachtoffers te betreuren na een familiedrama. In India werd een bus met bruiloftsgangers geëlektrificeerd en vielen en niet lang daarvoor gebeurde hetzelfde met bezoekers, die van een crematie terug kwamen. Ook die bus raakte een elektriciteitskabel en de gevolgen waren daar ook rampzalig. Dan zie je dat in dergelijke landen de infrastructuur nog ver achter is.
Een financiële ramp van ongekende omvang met de Euro lijkt afgewend na de gigantische Europese miljardenlening aan Griekenland. Merkwaardig is en blijft dat geen van de Nederlandse opiniebladen daar dit weekend nauwelijks aandacht aan schenken. De aanstaand “Haagse” verkiezingen heeft blijkbaar iedereen in de greep. Zijn we een intern gericht land en een natie van navelstaarders geworden? Feit is wel dat grootste financiële crisis aller tijden in Europa lijkt et zijn afgewend. Solidariteit met zwakkere Europese lidstaten is bewezen en nu komt het aan op keiharde financiële afspraken, streng toezicht en een goed begrotingsregime.
Op defensie kan Nederland ook bezuinigen en dan is het een verademing om na al die politieke prietpraat de commandant der en opperbevelhebber strijdkrachten Peter van Uhm in het TV-programma van Pauw en Witteman te horen. Niks geen wollige taal, maar helder en realistisch uiteenzettend wat de missie in Afghanistan de afgelopen jaren heeft opgeleverd. De Afghanen moeten op eigen benen staan en daaraan wordt alles gedaan. Van Uhm verloor een zoon bij de gevechten met de Taliban. We weten ook in ons dorp Vroomshoop van zeer nabij wat dat teweeg brengt in de gezinnen. Dan pleit het voor Van Uhm, dat hij met karakter deze missie volbrengt.
Aan zulke mensen heeft ons land behoefte en niet aan mensen met een dubbele moraal. Zoals Jack de Vries, voormalig spindokter van het CDA, die de verleiding niet kon weerstaan en een langere periode vreemd ging met zijn gewezen adjudante. De Vries ontdooide niet op de juiste wijze. Voor zijn gedrag bestaat een mooie militaristisch aandoende term: schuinmarcheerder.
Uit de kazerne met die man, zou ik zeggen. Daar betalen we toch geen belasting voor. Een gedragscode geldt ook zeker voor de staatssecretaris, die helaas een dubbele moraal toonde.
Om over voorbeeldgedrag maar te zwijgen. Het Binnenhof kent zo z’n achterkamertjes, maar het moet toch geen lusthof worden.
Bij de CDA Twenterand blijft het ook maar onrustig, Nu komen een tiental, vooral uit Den Ham afkomstige, leden in geweer tegen beoogd wethouder Jan Binnenmars. Ook enkele kandidaten, die op de lijst van de gemeenteraadsverkiezingen stonden, laten zich niet onbetuigd.
CDA-voorzitter Huib Eshuis slaagt er maar niet in de kikkers in de kruiwagen te houden. Het zo verkeerd uitgevallen geflirt van nu nog boegbeeld Couzijn Bos met de Christen Unie is net een beetje verwerkt. Nu wordt onder de kreet “Ook gij Brutus!” Jan Binnenmars een dolk in de rug gestoken. Dat nog wel op 5 mei, bevrijdingsdag. Je vraagt je af, waarom de betreffende leden dat niet tijdens de eerder openbare vergadering van het CDA in den Ham hebben gedaan. En ook: waarom informeerde het CDA-bestuur de leden niet op transparante wijze over de coalitievorming, zoals Gemeentebelangen Twenterand dat wel deed?
Nu blijft het gissen waarom die 10 CDA-leden proberen om Jan Binnenmars van een tweede termijn als wethouder af te houden. Als je vindt dat hij het onvoldoende gedaan heeft, kom dan ook met harde en vooral objectieve bewijzen en doe dat tijdig. Mosterd na de maaltijd heeft nog nooit iets toegevoegd.
In ieder geval wacht dinsdagavond een heet politiek avondje bij de benoeming van de wethouders. Gaat de CDA-trein ontsporen of wordt er met de vier wethouders een dure wissel op de toekomst getrokken? Als men er niet uit komt is Arriva er nog
Aanmelden bij Posts [Atom]
Een reactie posten