SCHOLLEPROAT

De kogel is door de kerk en dat dicht achter Irene. Dankzij Tsaar Peter “de grote” Zuithof, directeur van de woningstichting Vriezenveen-Westerhaar, komt het project activiteitencentrum nu eindelijk uit de startblokken. Zuithof is veel meer dan een eigentijdse ingehuurde Sinterklaas en samen met collega Jan de Lange van Vestion Wonen werd de reddingsboei toegeworpen richting het gemeentebestuur van Twenterand. . De verlossende brief, die duidelijk maakte dat de woningbouwcorporaties ook financieel in het verhaal meegaan, werd net voor de raadsvergadering van afgelopen dinsdag bezorgd. Er werd nog net niet gezongen “’t Heerlijke avondje is gekomen”, maar iedereen besefte dat dit de grote doorbraak was.
Nu zou je verwachten dat Vroomshopers dinsdagavond massaal de publieke tribune van de burcht in Vjenne zouden bevolken. Niets is minder waar, al waren de grootgebruikers van het MCC en het aanstaande activiteitenentrum er wel in de personen van Harry ten Brinke en Richard Herbers. De actieve Harmonie Vroomshoop blaast zo haar partijtje goed mee en verdient de loftrompet.
Eindelijk een gunstig bericht over de centrumvisie en nog net in het jubeljaar van het 150-jarige Vroomshoop. Nu sluiten we gelukkig niet in mineur of met een kater af. We kunnen samen de foto- en filmtentoonstelling “Nog ien keer truggekiek’n” in Het Noordik bezoeken in de wetenschap, dat cultureel en sportief Vroomshoop eindelijk een goede plek krijgt.
En wat te denken van en brede school, een gezondheidscentrum en een verpleeghuisvoorziening. Twenterand kan zo haar naam als een levensloopbestendige gemeente waarmaken. Erkend wielerliefhebber, netwerker en bemiddelaar Bernard Kobes kan zo weer naam maken met een sterke demarrage in z’n korte edoch hevige bestuursperiode in Twenterand.
Want op bestuursdaden komt het toch aan. En niet op loze worden, zoals minister Maxime Verhagen van Buitenlandse Zaken, die om electorale redenen terughoudend reageert op de uitslag van het volksreferendum in Zwitserland over de minaretten. Waren ze daar nog neutraal in de oorlog, dat is nu veranderd.
Er mogen niet meer minarettes bijkomen, dat is in strijd met het Zwitserleven-gevoel. Minirettes bij de Harmonie zijn prima, maar gebedshuizen voor Moslims, ho maar. Griezelig en in dezelfde oorlog begon het ook met dergelijke verboden voor Joden. Dat de PVV daar gretig op inhaakt, ach daaraan zijn we inmiddels gewend. Maar dat Verhagen als aanstaande politieke leider van het CDA niet krachtig afstand neemt van deze discriminatie is toch ongehoord.
Dan lees ik ook nog dat zijn partijgenoot Mirjam Sterk en Kees van der Staaij van het SGP pleiten voor het Wilhemus als verplichte leerstof voor nieuwkomers. In de motie werd gesteld, dat niet alle 16 coupletten niet geleerd hoeven te worden, nou dat valt weer mee. Laten er nu 15 coupletten zijn! Dat geeft al aan hoe krampachtig “Den Haag” met onze Medelanders omgaan, het is toch om waterlanders van te krijgen.
Inderdaad: Zing, vecht, huil en bid en verder ook: Sammy, We zullen doorgaan en Laat me m’n eigen gang maar gaan. De karakteristieke stem van Ramses Shaffy leek direct op zijn ziel aangesloten. Nu leeft hij niet meer na een veelbewogen leven. De Pastorale, die Ramses Shaffy samen met Liesbeth List zong, is nog vertolkt tijdens de tweede Vroomshoopse Revue in 2004: de Pastorale van het kanaal. Levenslust, ongeremdheid, fantasie, vrijheidsdrang, we verlangen er soms allemaal wel eens even naar. Door zijn charisma sprak Ramses Shaffy tot de verbeelding, al was zijn levenswandel niet voorbeeldig en eindigde het in feite triest.
In Vroomshoop overleed ook een grootheid, zij het op voetbalgebied. Harm Braakman overleed onverwacht op 68-jarige leeftijd en maakte als magistrale linkspoot van Vroomshoopse Boys furore op de velden van Brinkman en daarna in het dorpscentrum bij het MCC begin jaren zestig.
Net als Ramses Shaffy soms rebels en eigenzinnig, maar echt iemand van ruwe bolster en blanke pit. Harm had net als Jan Veneberg (van Tip) makkelijk met Heracles mee gekund, maar koos ervoor in z’n beschermde omgeving te blijven voetballen. En wat was hij een technische en ook karaktervolle speler met een verschroeiend hard schot, ongelofelijk!
Na weer een conflict bij de Boys voetbalde Harm nog jaren op De Rohorst bij vv Den Ham, waar hij ook zeer gewaardeerd werd. Harm Braakman maakte ook naam als professioneel stratenmaker en zijn zoon Johannes nam dat over. Dat gold ook voor het voetballen en nu is kleinzoon Marcel Braakman een van de grote voetbaltalenten bij Vroomshoopse Boys. Ook al sterft een mens, hij blijft voortleven.