SCHOLLEPROAT

De Q-koorts en de ruiming van besmette drachtige geiten en schapen. Nou heij’t schoap an ‘t driet’n an, is een bekende platte uitdrukking. Dierenleed en het sprookje van de wolf en de zeven geitjes eindigt in een nachtmerrie. Mexico, Mexico verdwijnt wat naar de achtergrond en zal dat nu het honnor-scenario van de nabije toekomst zijn. Steeds weer nieuw ziektes, ondanks onze miljarden kostende gezondheidszorg.
\Iemand, die nogal zwaar in de leer is, concludeerde zelfs dat ziekte er bijhoort sinds “we” het paradijs verlaten hebben. Nou, zo’n opmerking biedt troost en bemoediging, zeg. Zo’n diep principiële houding leidt er ook toe dat er vele kinderen bewust niet worden ingeënt tegen H1N1. Het zal je vader of moeder maar wezen als je dor zo’n beslissing ernstig ziek wordt of nog erger. Maar goed: we moeten andersdenkenden in hun waarde laten, dat is juist ook de meerwaarde van onze democratie.
Deze week intrigeerde me die foto in TC Tubantia van de klimaatconferentie van Kopenhagen, inderdaad om warm van te worden. Naast de bekende kleine zeemeermin staat tijdelijk en ander kunstwerk. Het stelt Vrouwe Justitia voor, compleet met overgewicht, die model staat voor het rijke en machtige westen. De vadsige vrouw zit op de op de schouders van een uitgemergelde Afrikaan.
In Engeland werd vorig jaar nog 16 miljard (!) Euro uitbetaald aan bonussen aan bankiers. We weten ook dat in de armste Afrikaanse landen ontelbaar veel volwassenen en kinderen aan bosjes sterven door aids en door andere ziekten en dat daar één arts op 30.000 inwoners is. Moeten we blijven zwijgen of… Geven kan, als een vis, maar leren vissen is nog beter. Daarom is zo’n wereldontwikkelingsbank FMO als financieringsmaatschappij voor ontwikkelingelanden zo’n goede instelling en zien we in Afrika tegen de verdrukking in ook economische groei.
Soms zijn er tekenen van hoop, als Marxistisch Noord Korea, waar op schandalige wijze honger wordt geleden door kinderen, hulp accepteert van aartsvijand Zuid Korea in de vorm van vaccins.
We moeten af van vijandsbeelden, wordt het eindelijk eens Vrede op aarde, zoals in de kersttijd.

Gek dat we onder de kerstboom vaak meer tot bezinning en meer bewustwording komen. Dat liever dan die schier eindeloze reeks kerstmarkten, waar het vaak alleen maar om “hebben”gaat. Maar ook daar weer: een geïnspireerd levend kerstspel rondom het plein van de hemelse vrede (Irene) in het Vroomshoopse dialect, dat zelfs door de KRO wordt vastgelegd.
En dan dat mooie historische schouwspel in den Ham van zaterdag, waar zelfs enkele Vroomshopers een rol gaan vertolken. Ook de leerlingen van groep 8 van de Vroomshoopse scholen spelen mee in de pruikentijd in 1760, toen men aan de vooravond stond van de wereldrevoluties. Vrijheid, gelijkheid en broederschap, zo gaan de inwoners van Den Ham en Vroomshoop na de revolutie van de gemeentelijke herindeling in dit millennium met elkaar om.
Zelf zal ik te midden van de pakweg 150 spelers net als in deze rubriek in de anonimiteit m’n steentje bijdragen. Eens zei m’n oppoe oet ’n Ham al eens tegen mijn vrouw: “Wat mu’j toch met dizzen K’naalse..?”. Nou kan ik weer eens terug doen voor mijn broeders en zusters uit het Brinkdorp.
Vertrouwen komt te paard en gaat te Voet, zo leert de politiek. Verstoorde communicatie tussen Jan Binnenmars en zijn ambtenaar Herman Zwerink en directeur Marcus Elzinga van de stichting Welzijn Twenterand leidde net niet tot het Mea Culpa Maxima van de wethouder. Wel wil hij in een goed gesprek de zaak afronden. Hidde Viser van de PvdA riep diep getroffen al handenwrijvend: “Schud elkaar de hand, net zoals wij na afloop van een debat doen”. Is dat nou een geitenwollen sokken-verhaal of getuigt dat van een hoog I.Q.Q?
Dan Roel Koster van Gemeentebelangen Twenterand, die van een klokkenluider in een vredesapostel veranderde.
Nog net geen applaus van de raadsleden voor de wethouder, die er genadig vanaf kwam. Maar goed: Binnenmars deed met (te)veel omhaal van woorden een handreiking en dat is ook lovenwaardig na al dat eerdere gestuntel. Als een duuveltje uit een doosje kwam toen het bericht vanuit het gemeentehuis van Twenterand dat er een mediator voor € 5.000,-- aan de slag kon om de plooien helemaal glad te strijken. En dat in deze tijd van bezuinigingen, het is toch niet te geloven. Ga als kerels om tafel zitten, kijk naar de toekomst en sluit een akkoord.
Hersteld vertrouwen heet zoiets, maar de ego’s staan zoiets zo vaak in de weg. Bij Gemeentebelangen Twenterand hebben ze daar ook last van. Geestverwanten van troubleshooter Warner Roozeboom zijn vast van plan om de oude verhoudingen te herstellen: Warner terug op het pluche. Dat betekent onrust en stampij in een nog jonge en veelbelovende politieke partij, die in de polls glorieerde. Het lijkt erop dat er te vroeg is gepiekt en voor je het weet ligt het nest alweer onder de kerstboom.
Zo lijkt hetzelfde droevige lot als landelijke voorgangers als de LPF en de TON te dagen. Het ontbreken van traditie kan je nekken, maar dat hoeft niet met een goede structuur en gezonde verhoudingen. Echt dodelijk wordt het als er een strijd om de macht woedt en dat mensen hun eigen ego belangrijker vinden dan de groep, waar ze deel van uit maken.
Altijd weer blijkt ook weer dat op het laatst van de raadsperiode kandidaten zomaar van de straat worden geplukt. Die moet je vier lang begeleiden en gaan voorbereiden op hun taak, maar dat gebeurt niet of zeer onvoldoende. De PvdA heeft weer leergeld betaald, toen een jonge Vroomshoopse kandidaat schrok van de publiciteit en snel weer afhaakte.
De andere politieke partijen maken glimlachend de balans op en doen wat je hoort te doen als je geknipt of geschoren wordt: stil blijven zitten en rust in de tent houden.
Tot slot de afbraakpolitiek aan de Hoofdstraat in Vroomshoop. We leven nu echt in het post-natale tijdperk na de afbraak van weer en cultuur-historisch pand. Een dorp zonder verleden of identiteit, dat kan toch niet. Wie maakt zich nu sterk voor het behoud van zulke markante panden? Ik ben ervoor om die panden eens in kaart te brengen om zo een vuist te kunnen maken. Dan kun je echt zeggen: handen af van ons sociaal-culturele erfgoed. Wie die fotogalerij wil maken, kan zich bij Jan Kassies melden. Die zorgt ervoor dat deze Maecenas bij mij bekend wordt. Niks geen “Bekiek het maar”, maar gewoon de ogen open houden.