woensdag 30 september 2009
Vroomshoop, ons dorp gaat nooit ten onder!
Vroomshoop is een groeibriljant, die bedreigd wordt. De Geerdijk wordt immers zelfstandig en de 164 gezinnen laten zich uitschrijven. Was dat maar eerder gebeurd, dan hadden wij en niet Den Ham het gemeentehuis gekregen. Er werd in de zestiger jaren van de vorige eeuw ruilhandel zo niet koehandel bedreven en gedreven. De Vroomshopers de Geerdijkbrug en de Hammenaren het gemeentehuis, dat was de deal voor het raadslid Zomer, die welhaast brugwachter was. Een brug te ver voor de reeds aangelegde dubbele stroate in Vroomshoop: toen nog Prinses Beatrixstraat geheten. Nu is het Koningin Beatrixlaan, dat moet ook wel statusverhogend zijn met daaraan wonend notabelen, en dat in willekeurige volgorde, als Reijer Dooijeweerd, Kees Smelt en Gezinus Veldman. Om met Dooijeweerd te beginnen: het komend weekend kan hij glimmen van trots met het binnenhalen van het nationale Oranjecongres. De diamant in Twenterand staat echt op de kaart, Oranje boven!
Dan Kees Smelt, die binnenkort Vroomshoop gaat verlaten en uitwijkt naar de Geerdijk. Daar kan hij aan de overkant van het kanaal z’n donzige kerkuilen in de gaten houden in de Willibrordkerk. Kees is de grote man achter het gezondheidsplein en hopelijk ook de aanjager van het aanstaande gezondheidscentrum in Vroomshoop. Nu realiseer ik me ineens met een shock dat Vroomshoop z’n katholieke kerk kwijtraakt, een mis-ser. En als je daar in de Geerdijk ouder wordt zit je niet achter de geraniums, maar achter de lelies van (Chris) van dalen. De parel van de Geerdijk bracht nog zo’n mooie lofzang op de diamant Vroomshoop tijdens de beide feestweken. Achteraf blijkt dat een coup te zijn geweest in de Romeinse stijl van “Ook gij Brutus” van Benny Reiling, Jan Huiting, Theo Arts en anderen. De scheiding is straks een feit en Vroomshoop wordt bruut aan de (Geer)dijk gezet, waarvan acte.
Maar goed, we kunnen het hebben van deze sympathieke noabers en K’naalsen. Dat komt toch veel sympathieker over dan de afdeling Vriezenveen van het CDA, dat Couzijn Bos op het schild heeft geheven. De nieuwe lijsttrekker en politie leider liet prompt op z’n eigen hyves weten dat hij in de voetsporen treedt van grote voorgangers. Bloeien er aan de Geerdijk mooie lelies, bij het CDA Vjenne zijn dat narcisten, eigenlijk zielig.
Wat overweldigend en indrukwekkend was daarentegen het afgelopen weekend de concerten van de Muzikale Diamant met het megakoor. Bij de slotrepetitie werd uit volle borst het lied tere ere van 150 jaar Vroomshoop vertolkt: “Vroomshoop, ons dorp gaat nooit ten onder, al 150 jaar een wonder”. Prompt stortte een zevental mannen naar beneden, doordat een balk achter hen afbrak. Inderdaad: Vroomshoop gaat nooit ten onder, maar verdween toen even in de diepte van de gereformeerde kerk. Inderdaad: er ontstond ineens een zwart gat in het koor en men ging haast zingen: “Uit diepten van ellende”. Gelukkig kwamen de betreffende tenoren met de schrik en enkele schrammen vrij. Het volgende Vroomshoopse lied: “k Voel je trekken als ik terugkom, altijd weer vertrouwde grond” kon direct weer aangeheven worden door de bijna 200 mannen. De jonge solisten met Vroomshoopse roots waren bijzonder op dreef en op het koorlid Henjo Lemans uit Vrizenveen kan ook de loftrompet worden gestoken. Het was adembenemend en zelden is er zoveel gejubeld en gejuicht in de kerk. Dat zou echt heel bijzonder zijn op de zondagen, al wordt dan toch ook het lied “Daar klinkt een toon en juicht een stem” gezongen.
Koorleider, arrangeur en pianist Gezinus Veldman is een Vroomshoopse zoon, om waarlijk trots en ook zuinig op te zijn. Zelf blijft ie (h)eerlijk bescheiden en dat past ook bij ons Vroomshoopse karakter: zo gewoon en toch bijzonder.
Op 1 oktober begint de voorverkoop van de kaarten van de Vroomshoopse Revue “van turf naar Diamant”, die op zaterdagavond 24 oktober in het toekomstige Oskam-Twenterandtheater De Stobbe wordt opgevoerd. Op woensdagavond werden er al caravans op het Julianaplein gesignaleerd en lagen er al luu in dekens voor de verkoopadressen Bruna en voor Roelien Hair en Beauty, mooi toch? Ook bij de Formido, bij Gerrit en zoon Jerry Marsman, gaan de kaartjes zeker als warme broodjes over de toonbank.Dat komt voor de bakker, zeker weten. .
Dan Kees Smelt, die binnenkort Vroomshoop gaat verlaten en uitwijkt naar de Geerdijk. Daar kan hij aan de overkant van het kanaal z’n donzige kerkuilen in de gaten houden in de Willibrordkerk. Kees is de grote man achter het gezondheidsplein en hopelijk ook de aanjager van het aanstaande gezondheidscentrum in Vroomshoop. Nu realiseer ik me ineens met een shock dat Vroomshoop z’n katholieke kerk kwijtraakt, een mis-ser. En als je daar in de Geerdijk ouder wordt zit je niet achter de geraniums, maar achter de lelies van (Chris) van dalen. De parel van de Geerdijk bracht nog zo’n mooie lofzang op de diamant Vroomshoop tijdens de beide feestweken. Achteraf blijkt dat een coup te zijn geweest in de Romeinse stijl van “Ook gij Brutus” van Benny Reiling, Jan Huiting, Theo Arts en anderen. De scheiding is straks een feit en Vroomshoop wordt bruut aan de (Geer)dijk gezet, waarvan acte.
Maar goed, we kunnen het hebben van deze sympathieke noabers en K’naalsen. Dat komt toch veel sympathieker over dan de afdeling Vriezenveen van het CDA, dat Couzijn Bos op het schild heeft geheven. De nieuwe lijsttrekker en politie leider liet prompt op z’n eigen hyves weten dat hij in de voetsporen treedt van grote voorgangers. Bloeien er aan de Geerdijk mooie lelies, bij het CDA Vjenne zijn dat narcisten, eigenlijk zielig.
Wat overweldigend en indrukwekkend was daarentegen het afgelopen weekend de concerten van de Muzikale Diamant met het megakoor. Bij de slotrepetitie werd uit volle borst het lied tere ere van 150 jaar Vroomshoop vertolkt: “Vroomshoop, ons dorp gaat nooit ten onder, al 150 jaar een wonder”. Prompt stortte een zevental mannen naar beneden, doordat een balk achter hen afbrak. Inderdaad: Vroomshoop gaat nooit ten onder, maar verdween toen even in de diepte van de gereformeerde kerk. Inderdaad: er ontstond ineens een zwart gat in het koor en men ging haast zingen: “Uit diepten van ellende”. Gelukkig kwamen de betreffende tenoren met de schrik en enkele schrammen vrij. Het volgende Vroomshoopse lied: “k Voel je trekken als ik terugkom, altijd weer vertrouwde grond” kon direct weer aangeheven worden door de bijna 200 mannen. De jonge solisten met Vroomshoopse roots waren bijzonder op dreef en op het koorlid Henjo Lemans uit Vrizenveen kan ook de loftrompet worden gestoken. Het was adembenemend en zelden is er zoveel gejubeld en gejuicht in de kerk. Dat zou echt heel bijzonder zijn op de zondagen, al wordt dan toch ook het lied “Daar klinkt een toon en juicht een stem” gezongen.
Koorleider, arrangeur en pianist Gezinus Veldman is een Vroomshoopse zoon, om waarlijk trots en ook zuinig op te zijn. Zelf blijft ie (h)eerlijk bescheiden en dat past ook bij ons Vroomshoopse karakter: zo gewoon en toch bijzonder.
Op 1 oktober begint de voorverkoop van de kaarten van de Vroomshoopse Revue “van turf naar Diamant”, die op zaterdagavond 24 oktober in het toekomstige Oskam-Twenterandtheater De Stobbe wordt opgevoerd. Op woensdagavond werden er al caravans op het Julianaplein gesignaleerd en lagen er al luu in dekens voor de verkoopadressen Bruna en voor Roelien Hair en Beauty, mooi toch? Ook bij de Formido, bij Gerrit en zoon Jerry Marsman, gaan de kaartjes zeker als warme broodjes over de toonbank.Dat komt voor de bakker, zeker weten. .
Aanmelden bij Posts [Atom]
Een reactie posten