SCHOLLEPROAT

Enige profetische gaven kunnen vanaf heden aan mij toegedicht worden. Maar een eenvoudige Kanaalse brugwachter in een (be)dienende functie blijft natuurlijk altijd bescheiden, want voorwaar: dat is een deugd. Hoe het ook zij, in mijn vorige column stelde ik vast dat Helmer Koetje het hogerop zoekt. Bij het vliegerfeest sneed hij zich in de vingers, met snel een pleister op de wonde van hoogvlieger en medeorganisator Steven de Vries. Nu de ontknoping van deze vliegershow.

Helmer Koetje verruilt als burgemeester al in juni aanstaande Twenterand voor de groeigemeente Hoogeveen en staatssecretaris Jack de Vries houdt nog net een Joint Strike Striker in de lucht. Over dat laatste kan ik kort zijn: een compromis is als waterverf en moeilijk te verkopen.

Dan onze Helmer Koetje, die we die promotie naar het noorden van harte gunnen. Hij past er zeker, gezien z’n nuchtere instelling van “Naait Soezen”. Ook door z’n grote netwerk en naast kennis heb je ook kennissen nodig.

Het nieuws sloeg als een bom in tijdens de raadsvergadering van afgelopen dinsdag. De aanwezige journalist was toch ter plekke en ontfutselde de aanwezige raadsleden enige quotes. Op zich geen opzienbarende uitspraken en, met alle respect, dat doe je ook niet op zo’n moment. De sociaal-democraat Hans Zebel liet merken dat hij een vakbondsachtergrond heeft en liet wel het achterste van zijn tong zien. Zebel: “Koetje is een aangenaam mens en progressiever dan de meeste CDA’ers. Ik zou graag iemand als Koetje terug willen, iemand die overal van weet en toegankelijker is. Hij mag van mij wel iets linkser”. Tot zover Hans Zebel van de Geerdijk, die wat mij betreft de spijker op de kop slaat.

Eigenlijk moet je eens bij de bevolking te rade gaan, hoe nu Helmer Koetje de afgelopen acht jaar heeft gefunctioneerd. Te midden van ouderen en jongeren was hij altijd aangenaam bescheiden aanwezig. Vraag dat maar eens aan jubilerende bruidsparen, die een oprechte en levende belangstelling voor hun wel en wee merkten bij de burgervader. Vraag dat maar eens aan de organisatoren van diverse activiteiten, die altijd op Koetje konden rekenen. Waar Jack de Vries met z’n JSF worstelt, vecht Helmer Koetje tegen de andere joint, zij het in een hardere vorm. Dan kan hij verbeten zijn en gaat de strijd tegen normenvervaging en verloedering aan. Aan de ene kant een moralist en aan de andere kant ook weer ergens weer een non-conformist. Maar voor alles een gewoon mens met een hart dat voor anderen klopt en daar houden we van.

Vandaag opent Helmer Koetje als burgemeester van Twenterand het hart van Vroomshoop.

Ja daar klopt ons hart voor, al moet het Amaliaplein wat het wonen betreft geen spookstad worden. Maar daar wordt aan gewerkt en we nemen alvast een hypotheek op die toekomstige topontwikkeling. De ondernemers legden de rode loper uit en het wordt vast een echt volksfeest. Vijftig jaar na het aloude lied “Vroomshoop in Overijssel is heden honderd jaar” van juffrouw Rompelman uit Den Ham is er weer een Vroomshoops volkslied. Het refrein heb ik van een goeie kennis gekregen en geef ik alvast door:

“Vroomshoop, ons dorp gaat nooit ten onder

Al honderdvijftig jaar een wonder

Een dorp, zo sterk, zo vol vertrouwen

Aan het kanaal nu samen verder bouwen”

En zo is het maar net en het aanstaande bronzen kunstwerk 150 jaar Vroomshoop: staat daar model voor. Vijf generaties bouwen op elkaar vedan en bieden elkaar houvast. Kunst met zeggingskracht en inspiratie voor Vroomshoop. De opbrengst van de CD “Vroomshoop ie doet mie wat!” van oonze Daan Kroeze gaat naar de piramide. Dat is cool en dat in de Koele van Ensing. We kijken nu al uit naar de reünie op 29 augustus 2009, wat gaat die Diamant in Twenterand dan stralen. Tot slot: overigens ben ik van mening dat de nieuwe burgemeester van Twenterand weer in Vroomshoop moet wonen!